از جشنواره کن تا کوچک‌ترین جشنواره سیاست‌های خاص خود را می‌طلبد و معمولاً مدیریت آنها براساس خصوصیات خود آن جشنواره اتفاق می‌افتد و این سیاست‌ها گره خورده در اقتصادی است که آن جشنواره را حمایت می‌کند. در این میان فیلمسازی که می‌خواهد دغدغه‌اش را به تصویر بکشد این جشنواره‌ها آنچنان در تعیین مسیرش تأثیر ندارند، اما هستند افرادی که با فرصت طلبی موضوعات مورد توجه جشنواره‌های خاص را دنبال می‌کنند و به تصویر می‌کشند.
اغلب، چیزی که برای یک فیلمساز مهم است حمایت و مخاطب است، وقتی در جشنواره‌ها این موارد تأمین می‌شود پس فیلمساز سعی در شرکت در جشنواره‌ها را دارد. این جشنواره‌ها و شرکت در آنها می‌تواند قدمی باشد برای ورود به سینمای حرفه‌ای اما راه قطعی نیست، اگر یک فیلم ارزش‌هایی به لحاظ فنی و تکنیکی و محتوایی داشته باشد مطمئناً سازنده‌اش استعداد و لیاقت وارد شدن و ماندگاری را دارد، و توسط همین جشنواره‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. جشنواره‌های مهمی مانند «رشد»، رویش و... می‌توانند با طرح موضوع، فیلمسازان را مجبور کنند که نگاه تخصصی به آن موضوع داشته باشند و با کنکاش و واکاوی دقیق به سراغ آن بروند. همین جهت دهی در فیلمسازان ایجاد دغدغه می‌کند، جشنواره رویش می‌تواند برای سینمای دینی سمت و سوی استاندارد تعیین کند.
