ورزشکاران ایرانی در المپیک و پارالمپیک نتایج درخشانی گرفتند و وقتی آنها را با بازیکنان فوتبال مقایسه کردند، روحیه بازیکنان تیم ملی کاملا از دست رفت. در این شرایط تیم ملی نیازمند یک پیروزی بزرگ بود تا بتواند از این شرایط خارج شود و این اتفاق مقابل کره‌جنوبی رخ داد.
گرچه تیم ملی با پیروزی مقابل کره‌جنوبی مردم را راضی کرد، اما ایرادهایی داشت. به جرأت می‌توان گفت که ما با چاشنی شانس توانستم نیمه‌نخست را پشت سر بگذاریم. جالب اینکه کره‌جنوبی بازی را خیلی محتاطانه شروع کرد و در نیمه اول موقعیت گل داشت. توپ‌هایی که کره‌ای‌ها از کناره‌ها ارسال می‌کردند، خیلی خطرناک بود.
بازی کره‌جنوبی نسبت به گذشته تغییر کرده است. بازیکنان این تیم قبلا کوتاه قامت و سرعتی بودند اما الان سرعتی هستند با قامتی بلند. به همین دلیل، وقتی توپ روی دروازه ما ارسال می‌شد اول بازیکنان حریف ضربه سر می‌زدند؛ چون قدبلندتری نسبت به مدافعان ما داشتند و با جهش بهتر از زمین بلند می‌شدند و ضربه سر می‌زدند. وقتی یک دفاع مقابل یک مهاجم قد بلند قرارمی‌گیرد، باید با ترفند من‌تومن و چسبیده به مهاجم حریف حرکت کند. طوری که به مهاجم اجازه ندهد با جهش بلند به توپ ضربه بزند.به‌نظر من، در بین مدافعان تیم ملی جلال حسینی تا حدودی توانست در این کار موفق باشد. اما مربیان تیم ملی حتما باید در بازی‌های بعد روی این ضعف خط دفاعی کار کنند تا مدافعان ما در ارسال‌های از جناحین موفق‌تر از مهاجمان حریف کار کنند. با اینکه حیدری و پولادی عملکرد خوبی داشتند اما ما نباید در کناره‌ها به حریف ضربه ایستگاهی بدهیم؛ چون بازیکنان ما هم به غیردو، سه نفر از لحاظ قدی کوتاه هستند.
مسعود شجاعی بازیکنی حرفه‌ای است و در لالیگا بازی می‌کند و باید از لحاظ روانی خودش را کنترل کند. در آخرین بازی تیم ملی اشکان دژاگه را دیدید که چقدر بازیکنان حریف را آزار داد. او به حریف خطا نداد و وقتی هم صاحب توپ می‌شد جنگید و بهترین بود. او و رضا قوچان‌نژاد نشان دادند که چقدر حرفه‌ای هستند و به‌نظر من شجاعی هم می‌توانست صبورتر باشد. البته تیم ملی با 10نفره شدن دچار تغییراتی شد. معمولا تیم‌هایی که یک بازیکن از دست می‌دهند تلاش زیادی در زمین مسابقه می‌کنند و دوندگی زیادی دارند تا بتوانند جای خالی یک بازیکن را پرکنند و بازیکنان احساس مسئولیت بیشتری می‌کنند. این کار را بازیکنان بسیار خوب انجام دادند و روحیه و انگیزه دوباره‌ای را به تیم ملی بازگرداندند.
تیم ملی در این بازی با سیستم 1-4-1-4بازی کرد و نکونام جلوی دفاع‌ها تقریبا آزاد بود. مطمئنا به همین دلیل بازی‌اش بیشتر به چشم آمد و بعد از مدت‌ها عملکرد خوبی داشت. در این سیستم تیموریان، شجاعی و دژاگه تقریبا در زمین شناور بودند و جاهای خود را به خوبی تغییر می‌دادند. نمایش تیم ملی مقابل کره‌جنوبی خوب بود ولی کامل نبود. امیدوار هستم بازیکنان در بازی‌های آینده با همین انگیزه و توانایی ظاهر شوند. قطعا در بازی‌های بعد مسئولان و مردم به این شکل حمایت نخواهند کرد و بازیکنان باید با تفکرات حرفه‌ای بتوانند نتیجه لازم را بگیرند.
