وی در حال حاضر هدایت تیم ملی فوتبال ایران را بر عهده دارد و می‌خواهد این تیم را به جام جهانی 2014 برزیل برساند.
سایت فیفا با وی در خصوص دوران درخشان فعالیتش که می‌توان به دو قهرمانی پی در پی در جام جهانی زیر 20 سال (1989 و 1991) اشاره کرد، گفتگویی انجام داده است که در زیر می‌خوانیم:
• آقای کی‌روش اجازه دهید ابتدا درخصوص نقش شما به عنوان سرمربی تیم ملی ایران صحبت کنیم. چقدر شانس برای تیم ایران در رسیدن به جام جهانی 2014 برزیل قائلید؟
شرایط مناسب است، اما من از دید خودم فکر می‌کنم که صعود مستقیم به جام جهانی خیلی سخت خواهد بود. به نظر من دو تیم اول یکی از تیم‌های ایران، کره جنوبی، ازبکستان و قطر خواهد بود. البته برای تیم لبنان هم احترام زیادی قائلم، تیمی که این توانایی را دارد که خود را به عنوان تیم سوم مطرح کند.
• استراتژی شما در دیدارهای مقدماتی چیست؟ از بازیکنانتان چه انتظاری دارید؟
همه ما می‌دانیم که بازی‌های مقدماتی خیلی دشوار است و هر بازی آماده‌سازی مطلوبی را می‌طلبد. از زمان حضورم در ایران به خصوص سعی کرده‌ام که روحیه بازیکنان را تغییر دهم. من می‌خواهم آنها بفهمند که همه بازی‌ها مهم هستند. همه تیم‌ها را در مقابل خود ببینند و سه امتیاز همه بازی‌ها را مدنظر داشته باشند. آنها باید بجنگند تا این سه امتیاز را به دست آورند، در خانه و نیز در خارج از خانه. به علاوه شانس هم در این میان نقش دارد و چیزهای دیگری که ما تاثیری روی آنها نداریم. ضمن این که از نظر من تقویم مسابقات چنین مشکلاتی را به وجود می‌آورد. از پایان یک بازی آسیایی رفتن به دیگری گاهی خیلی عذاب‌آور است. همه تیم‌ها که هواپیمای اختصاصی در اختیار ندارند. من امیدوارم که این شرایط تغییر کند، چون این برای ما فشار بزرگی است.
• خب در خصوص حضور شما در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی صحبت کنیم. نظرتان راجع به حذف از جام در مرحله یک هشتم نهایی چیست؟
ما قبل از آن در بازی‌های زیادی شکست نخوردیم، در مجموع در 21 بازی بین سال‌های 2009 و 2010. فقط در آخرین بازی، آنهم در مقابل اسپانیا که بعدا قهرمان جهان شد مغلوب شدیم. با این حال می‌خواهم یادآوری کنم که ما در بهترین شرایط قرار نداشتیم. بعد از یک فصل طولانی باید خیلی باعجله آماده می‌شدیم. اینطوری چند بازیکنمان را به دلیل مصدومیت از دست دادیم، مثل نانی یک روز قبل از مسابقات. برخی هم در لحظات آخر به ما ملحق شدند و بقیه تیم از لحاظ تکنیکی و بدنی در فرم ایده‌آل نبودند. فقط می‌توانستیم روی کریستیانو رونالدو حساب کنیم که همیشه در بازی‌های بزرگ می‌درخشد. با این حال از کار تیمم راضی هستم.
• در تورنمنت‌های بزرگ همیشه پرتغال به عنوان یکی از شانس‌های قهرمانی مطرح است، اما هرگز یک عنوان قاره‌ای یا جهانی را کسب نکرده است. چگونه این وضعیت را توضیح می‌دهید؟
فوتبال اینطوری است. من فکر می‌کنم دلایل اصلی را باید در عدم تحرک و سکون جستجو کرد. کشور ما کوچک و قدرت انتخاب ما محدود است. ما باید کادرمان را توسعه دهیم تا در زمین راه‌های بیشتری پیدا کنیم. شکست فینال یویو 2002 که بدبختانه هرگز آن را فراموش نمی‌کنیم، بدون شک در اوج یک نسل اتفاق افتاد. گاهی وقت‌ها فوتبال در مقابل تیم‌های بزرگ ناعادلانه است. هلندی‌های که باید در این مورد داستان بنویسند، آنها هم هیچ‌گاه قهرمانی جام جهانی را به دست نیاوردند.
• در مورد تجربیاتتان در رئال مادرید چه توضیحی می‌توانید بدهید؟
ما با سیاست‌های رئیس باشگاه کاملا موافق نبودیم، چون تمرکز او روی استخدام ستاره‌ها بود. خب این کار تیم را بی‌ثبات می‌کند، میلیون‌ها خرج روی دست باشگاه می‌گذارد و سبب اخراج مربی‌های زیادی می‌شود. الان بابت سیاست‌های جدید رئیس این باشگاه خوشحالم که به حرف سرمربی گوش کرده و نظرات او را در نظر می‌گیرد. با این رویکرد، این تیم در دو سال اخیر دو عنوان مهم کسب کرده است.
• نظرتان در مورد دشمنی دیرینه رئال مادرید و بارسلونا و برتری بارسا در اسپانیا در چند سال اخیر چیست؟
آنها دو فلسفه کاملا متفاوت دارند. بارسلونا بازیکنان بسیار بزرگی مثل مسی، ژاوی و اینیستا را در اختیار دارد که باعث شده‌اند این تیم در چند سال گذشته عناوین زیادی را به دست آورد. رئال هم اگر به هویت و اصل خود بازگردد، به خصوص به لطف بازیکنان فوق‌العاده‌اش خواهد توانست بر بارسلونا برتری پیدا کند. مسی و رونالدو سلطان‌های فوتبال هستند. آنها نقطه مقابل یکدیگرند، اما ورزش ما به هردوی آنها نیاز دارد. هیچ مربی‌ای دوست ندارد با آنها روبرو شود، اما هرکسی ک بازی آنها را می‌بیند، همیشه از آن لذت می‌برد.
• شما دستیار سر الکس فرگوسن بودید. او 1000مین حضورش در منچستر یونایتد را در بیش از 25 سال تجربه کرد. آیا در این موقعیت پیامی برای وی دارید؟
صحبت کردن در مورد او مشکل است. منی می‌توانم ادعا کنم که همه ما بخش کوچکی از فوتبال هستیم، ولی او به خاطر شخصیت خارق‌العاده‌اش فوتبال را جلوه داده است. او در زمینه کار خود مثل پله، مارادونا، دی‌استفانو یا پوشکاش است. در فوتبال مردانی هستند که احترام برمی‌انگیزند. وقتی وارد یک ورزشگاه می‌شوند کاری جز تشویقشان نمی‌توان انجام داد. فرگوسن یکی از آنهاست.
• شما هم مربی باشگاهی و هم مربی ملی بوده‌اید. کدامیک را ترجیح می‌دهید؟
اینها دو مقوله کاملا متفاوت هستند. من کار به عنوان مربی تیم ملی را دوست دارم، چه برای آماده‌سازی تیم، و چه انجام یک بازی باشد. البته اگر مدتی طولانی هیچ تورنمنتی در کار نباشد، دلم برای مربی‌گری تنگ می‌شود. من کار روزانه را دوست دارم، به ورزشگاه بروم و تمرینات تیم را هدایت کنم. بهترین لحظات من وقتی است که با بازیکنان در زمین هستم. با یک تیم ملی اوضاع به گونه دیگری است و شرایط کاملا فرق می‌کند. در تیم ملی برای هواداران همه باشگاه‌ها کار می‌کنی که کار بسیار سختی است. در جریان یک بازی ممکن است از آسمان به جهنم بی‌افتی. وقتی می‌بازی، کاملا پایین هستی، چون تمام مردم کشور عصبانی هستند. ولی با وجود این نمی‌دانم چرا عاشق این شغل هستم.
