او که سال‌ها در استقلال بازی کرد و بارها به‌عنوان کاپیتان این تیم به میدان رفت، یکی از بازیکنان باتعصب آبی‌های پایتخت به‌حساب می‌آمد. بیانی اما یک فصل با انتقالی غیرمنتظره و پرسروصدا از استقلال به پرسپولیس رفت.
بیانی بارها در مصاحبه‌های قبلی خود گفته که به‌دلیل اختلاف با باشگاه استقلال به جدایی از این تیم تن داده و البته نکته اینجاست که او با وعده‌های علی پروین وسوسه شده بود. هافبک اسبق استقلال و تیم ملی درباره سقف قرارداد بازیکنان فوتبال و مقایسه قرارداد بازیکنان سال‌های اخیر با بازیکنان دهه60 صحبت می‌کند.
- آیا می‌شود مبلغ قرارداد بازیکنان فعلی فوتبال ایران را با بازیکنان دهه60 مقایسه کرد؛ یعنی زمانی که خود شما بازی می‌کردید؟
اصلا قابل قیاس نیست. زمان ما نه سقف بود و نه پول. الان همه‌‌چیز سقفی شده و یکسری تیم‌ها هم سقف قرارداد را رعایت نمی‌کنند؛ یعنی به بازیکن بیشتر از سقف تعیین شده پول می‌دهند.
الان اتفاقی هم که می‌افتد این است که بازیکن درجه پایین می‌خواهد مبلغ سقف قرارداد را دریافت کند؛ یعنی 350میلیون می‌خواهد و این در حالی است که آن بازیکن خیلی کمتر از اینها باید پول بگیرد. البته به‌نظر من، برخی از بازیکنان حق‌شان است که بالای سقف تعیین شده پول بگیرند. واقعیت این است که یکسری بازیکنان بهتر از بقیه هستند؛مثلا ما بازیکنانی مثل مهدی رحمتی، خسرو حیدری، جواد نکونام، آندرانیک تیموریان و علی کریمی را داریم که در تیم‌هایشان خیلی تأثیرگذار هستند. اگر این بازیکنان پول بیشتری بگیرند، از نظر من هیچ اشکالی ندارد.
- معمولا گفته می‌شود اغلب باشگاه‌ها سقف قرارداد را رعایت نمی‌کنند. آیا با این گفته موافق هستید؟
به‌نظر من، هیچ‌کس به سقف قرارداد عمل نمی‌کند و وقتی به عملکرد بازیکنان در طول یک فصل نگاه می‌کنیم به نتایج عجیبی می‌رسیم؛ مثلا یک بازیکن بالاتر از سقف قرارداد می‌گیرد ولی تنها در 10بازی لیگ به میدان می‌رود. بازیکن دیگری را می‌بینیم که کمتر از سقف تعیین شده قرارداد می‌بندد و بیشتر از 30بازی برای تیمش انجام می‌دهد. به‌نظر شما، آیا آن بازیکنی که 500میلیون می‌گیرد و در کل فصل 10بار به میدان می‌رود، حقش است که آنقدر پول بگیرد؟ آیا این پول حلال است؟ به‌نظر من، بین بازیکنان ثابت و ذخیره باید قیمت‌گذاری شود و هر بازیکن با توجه به حضورش در زمین و عملکرد خود حقوق بگیرد.
- فکر می‌کنید با این راهکار چه اتفاقی در فوتبال ایران می‌افتد؟
فکر می‌کنم انگیزه بازیکنان بالا می‌رود و همین مسئله به پیشرفت بازیکنان و فوتبال ما کمک بسیاری می‌کند؛ مثلا ما هنوز بازیکنانی داریم که برای رفتن به شهرستان مشکل دارند و در بازی‌های تهران کارت می‌گیرند که در بازی با فلان تیم در شهرستان محروم باشند.
- برگردیم به دهه 60. ظاهرا زمان شما باشگاه‌ها وعده موتورسیکلت و زمین به بازیکنان می‌دادند؟
موتور آن موقع 100هزار تومان بود و یادم است نامجومطلق وقتی می‌خواست به پرسپولیس برود، گفته بود یک موتور می‌خواهم. دیگر یادم نیست به او موتور دادند یا نه.
- آن موقع پول نبود؟
پول هم بود ولی کم بود. مثلا به عابدزاده برای یک فصل بازی 80هزار تومان دادند. البته معمولا مبلغ قراردادها 30-20هزار تومان بود و هر بازیکنی که به یک تیم می‌رفت، تنها در همان سال اول پول می‌گرفت؛ یعنی در سال‌های بعدی به‌خاطر تعصبش به آن تیم بازی می‌کرد.
- خود شما چقدر می‌گرفتید؟
من سال72 یک‌میلیون و 200هزار تومان از استقلال گرفتم. اما الان یک‌میلیارد به بازیکن می‌دهند. البته آن موقع بازیکنان تیم ملی بیشتر از بقیه پول می‌گرفتند؛ مثلا مربی با باشگاه صحبت می‌کرد و میگفت فلان بازیکن باید آنقدر پول بگیرد.
- یک فصل هم در انتقالی عجیب، به پرسپولیس رفتید. ظاهرا آقای پروین وعده زمین به شما داده بود؟
هر بار علی پروین ادعا می‌کند فلان کار را برای من کرده، اما در واقع او هیچ کاری برای من انجام نداد. او قرار شد زمینی برای من بگیرد. پروین مرا به زمینی برد که دور آن را خط کشیده بودند و نوشته بودند زمین شاهرخ بیانی اما این یک دروغ محض بود و پروین مرا فریب داد؛ یعنی این همان زمینی بود که به بازیکنان می‌دادند و من هم قرار بود از استقلال بگیرم ولی اختلافی با سعید مراغه‌چیان داشتم و مجبور شدم به پرسپولیس بروم.
پروین میگفت آشنا دارد و می‌تواند زمین مرا زنده کند که نتوانست. بعد هم برگشتم استقلال. من زمانی که منصورخان پورحیدری، سرمربی استقلال بود، قرارداد سفید امضا می‌کردم. یادم است چنگیز از ذوب‌آهن به استقلال آمد، 50هزار تومان گرفت؛ یعنی امثال ما پول می‌گرفتیم اما نه به‌معنایی که امروز هست.
