او هنر را به صورت تجربی و با نقاشی آغاز کرده است.
عماد، سال‌های زیادی است که به مجسمه‌سازی می‌پردازد.
شرکت در نمایشگاه‌های انفرادی 1389 نگارستان آن، تهران 1386 مرکز بین‌المللی هنر (سیته انترنسیونال دزار)، پاریس/ گالری اثر، تهران 1385 گالری اثر، تهران/ خانه هنرمندان ایران، تهران 1383 گالری برگ، تهران 1378 گالری برگ، تهران 1376 گالری افرند، تهران 1373 گالری افرند، تهران/ گالری سپهری، تهران 1372 گالری افرند، تهران وشرکت در نمایشگاه‌های گروهی 1389نگاهی به سه دهه مجسمه‌سازی ایران، گالری فروهر، تهران/ اولین سمپوزیوم ملی کرمان، کرمان 1388 گالری گیسان اوسنو، پاریس، فرانسه 1387مجسمه‌های کوچک، خانه هنرمندان ایران، تهران/ اولین جشنواره بین‌المللی هنرهای تجسمی فجر، موزه هنرهای معاصر تهران، تهران/ اولین اکسپوی مجسمه‌سازی، خانه هنرمندان ایران، تهران از جمله فعالیت‌های این هنرمند هستند.
عماد گفته است:"نمی‌دانم چقدر به آن چه از زبان ما بیرون می‌آید معتقدیم؟ و چقدر آن چه به زبان می‌آوریم احساس واقعی ما را بازگو می‌کند.
ناخودآگاه، مکانی است پر از اشکال و احساسات نا‌شناخته، پر از هجویات و موجودات پلید و خطرناک، و پر است از زیبایی‌هایی که دوست داریم ببینیم و به دیگران نشان دهیم. پر از مفاهیمی که از درک آنها احساس لذت می‌کنیم. مکانی که نمی‌شناسیمش".
محمدحسین عماد، مجسمه‌سازی است که مجسمه‌هایش تجربه‌ای از مواجهه با پدیده را بی‌آنکه به شکل یا سطح آن اشاره می‌شود، منعکس می‌کند.
فلز و چوب در دوره‌های اخیر آثار عماد نقش اساسی یافته‌اند. به تدریج هم‌نشینی این دو ماده از شکل، به ماهیتی شاعرانه می‌رسد.
او از غزلیات مولانا به عنوان نیروی محرکه و محتوای شخصی آثارش بهره می‌گیرد. همچنین خاطره بازی‌های کودکی او با ابزار درون انبار چون بیل و کلنگ، در دسته‌ای از آثارش هوشمندانه احیا شده است.
