فوتبال هم به تعهد خود عمل کرد و توانست کشوری را که در آن اختلافات قومی و نژادی بیداد می‌کند برای مدتی هر چند کوتاه یکپارچه و متحد نگه دارد. چراغ های ورزشگاه‌ها خاموش می شود.تیم‌های برنده سهم بیشتری از دلارهای جام جهانی می برند و صد البته بیشترین سود برای شرکت‌های بزرگ است و افریقا می ماند و خاک و سنگ و فقر و شاید هم توپی به نام جابولانی.
جام جهانی تمام شد و رفت. هیچ کس نمی داند دنیا باز هم صدای وووزلای افریقایی ها را خواهد شنید یا نه .وووزلایی که صدای فقر قاره سیاه لقب گرفت و یکی از دستاوردهای اندک جام جهانی فریاد فقر در سرزمین سیاه بود. ولی فوتبال جلوه های زیبای خود را هم به نمایش گذاشت و صحنه های زیبا و اشک ها ولبخند های آن نیز دنیا را مسحور خود کرد. شاید این تصاویر آخرین یادگاری های ما از جام جهانی باشد. تا چهار سال دیگر و جامی دیگر، این بار برزیل2014.
داوران در جام جهانی 2010 نمره قبولی نگرفتند. تیم های اسپانیا،امریکا، مکزیک و انگلیس بیشتر از سایر تیم ها از اشتباهات داوری صدمه دیدند.
میروسلاو کلوزه، مهاجم باسابقه و خوش نقش آلمان ها در جام جهانی 2010 نیز همچون جام جهانی گذشته حرکت معروف خود را پس از گل به نمایش گذاشت.
انگلیسی‌ها برای موفقیت حتی به آقای مد خود (دیوید بکهام) روی آوردند، ولی با عملکرد بد بازیکنان، نیمکت نشینان این تیم بارها این چنین هاج و واج ماندند.
ریموند دومنش، مربی و نیکولاس آنلکا، بازیکن تیم ملی فرانسه بزرگ‌ترین بازنده جام جهانی بودند؛ کسانی که هم فوتبال فرانسه و هم جام جهانی را زیر سؤال بردند
ژاپن نماینده شایسته آسیا، به صعود از مرحله یک هشتم و شکست پاراگوئه امیدوار بود. ایجی‌کاواشیما که یکی از پنالتی‌ها را خراب کرد اینچنین غمگین است.
