در این ایام، مدیریت شهری با اجرای برنامه‌های متنوع و گوناگون در پاسداشت یاد و خاطره 8 سال دفاع مقدس گامی هر چند اندک برداشت. در کشورهای مختلف، شهرداری‌ها و مدیریت یکپارچه شهری مسئولیت برگزاری مراسم تاریخی را برعهده دارند و این امر در گرو یک نگاه ملی به روزهای مهم تاریخی در تقویم است.
یکپارچگی در مدیریت و اجرای این آیین‌ها به معنای حذف و نادیده گرفتن نهادها و سازمان‌های دیگر نیست بلکه به این جهت است که در سیاستگذاری و اجرا به‌نحوی عمل شود که از ظرفیت‌ها و امکانات به شایسته‌ترین وجه استفاده شود و نمود عینی آن در جامعه جلوه رنگی داشته باشد و بالطبع از هزینه‌های موازی کاری کاسته خواهد شد.
در این هفته در حوزه فرهنگی، شهرداری با پرداختن به سیمای بصری شهر و ابتکار باز تولید یاد و خاطره نقاط موشک باران شده، برگزاری مراسم در باغ‌موزه دفاع مقدس و مناطق 22گانه و نواحی و محلات به نحو شایسته یاد و خاطره شهدا و پاسداشت خانواده معزز و معظم آنان و ایثارگران گرامی داشته شد.
این گزارش به معنای ادای دین و تکلیفی است وگرنه در مقابل عظمت و ایثار آن رسیدگان به مقام نظر به وجه‌الله ران ملخی است و هدیه موری. ما این اقدامات را تکلیف می‌دانیم و این وظیفه یعنی مشارکت فعال در بزرگداشت 8 سال دفاع مقدس برآمده از دغدغه مدیران بسیجی این نهاد اجتماعی است و باید که با استفاده از نظرات و راهنمایی همه شهروندان عزیز در جهت رفع نواقص و کاستی‌ها بکوشیم.
2- در هفته گذشته همایش کلانشهرها به میزبانی اصفهان برگزار شد. امروزه کلانشهرها مسائل خاص خود را دارند که نیاز است در این‌باره هم‌اندیشی شود. تهران هم یک کلانشهر است و این امر یک حسن برای شهر به شمار نمی‌رود. امکانات و زیرساخت‌های موجود در این کلانشهر به نسبت افزایش کمی جمعیت آن رشد نکرده، گرچه در برنامه‌های منظم و مشخص 5 ساله و در چارچوب چشم‌انداز برنامه 20 ساله توسعه زیرساخت‌های زندگی شهری پیش‌بینی شده اما در اجرا محقق نشده است.
کمبود ساختارها در فضای شهری و رشد تصاعدی جمعیت، ناهمگونی و آسیب‌های فراوان به شهر وارد و ارائه خدمات شهری، اجتماعی، فرهنگی را به‌عنوان وظیفه مدیریت شهری بسیار سنگین کرده است. حل همه این مسائل و مشکلات درصورت عدم‌تامین منابع مالی پایدار و عدم‌استفاده از منابع درآمد ملی از عهده مدیریت شهری خارج است، آنچه همه کارشناسان و مدیران بر آن اتفاق نظر دارند.
مسائل و مشکلات در حوزه حمل‌ونقل عمومی، بافت‌های فرسوده، کمبود زیرساخت‌های عمومی نظیر فضاهای فرهنگی و ورزشی، نیازمند منابع مالی فراتر از درآمدهای شهرداری است و باید که دولت در رویکردی مناسب زمینه تأمین حداقل بخشی از این هزینه‌ها را بر عهده گرفته و به تعهدات خود عمل کند.
این امر منحصر به تهران نیست و همه کلانشهرها نیازمند چنین رویکردی از سوی دولت هستند. البته دولت هم می‌تواند بخشی از بار مدیریتی خود در شهرها را با نگاه به مدیریت یکپارچه شهر و فرابخشی سبک کرده و به جای تصدیگری به ماموریت ذاتی خود در بخش سیاستگذاری و نظارت بسنده کند. فلسفه وجودی کمیسیون اجتماعی و فرهنگی کلانشهرها رایزنی و هم اندیشی در جهت رفع این مشکلات است که تاکنون نتایج و دستاوردهای قابل اعتنایی داشته است و امیدواریم این نشست‌ها تداوم یابد.
3 - ترافیک و آغاز فعالیت مدارس همیشه یک معضل برای تهران بوده و خواهد بود. نگرانی خانواده‌ها و شهروندان از آغاز فعالیت مدارس، دغدغه و نگرانی قابل درکی است که باید برای رفع و یا دست کم کاهش آن تلاش کرد. این تلاش فقط به نهادهای مسئول نظیر شهرداری، آموزش و پرورش، نیروی انتظامی، راهنمایی و رانندگی و...
بر نمی‌گردد بلکه باید اراده عمومی شهروندان بر بخشی از این معضل فایق آید. تغییر ساعت کار اداری و تجاری که به‌صورت آزمایشی در حال انجام است شاید نقش یک مسکن را داشته باشد و باید منتظر نتایج دوره آزمایشی آن بود ولی نقش مشارکت شهروندان در استفاده از حمل‌ونقل عمومی به جای استفاده از وسایل نقلیه شخصی یکی از راهکارهای مورد نظر کارشناسان است.
افزایش ظرفیت فعلی ناوگان حمل‌ونقل عمومی نیاز به بررسی و کار کارشناسی دارد که بخشی از آن با اصلاح مسیرهای حرکت و افزایش مسیرهای تندرو در دست اقدام است ولی به‌هرحال استفاده از وسایل شخصی و خصوصا تک سرنشین هنوز یک معضل است. به‌نظر می‌رسد که عدم‌استفاده از وسایل نقلیه شخصی بیشتر نیازمند یک کار فرهنگی است تا صرف فعالیت فیزیکی و گسترش معابر و خیابان‌ها برای گنجاندن هرچه بیشتر ماشین در آنها. پیشنهاد معاونت اجتماعی و فرهنگی در بررسی اینگونه مسائل رویکرد فرهنگی به حل معضلات و آسیب‌های اجتماعی است.
ترافیک و استفاده از حمل‌ونقل عمومی نیازمند طراحی برنامه‌های تبلیغی و ترویجی جهت اقناع عمومی و اقبال به استفاده از حمل‌ونقل عمومی است تا بتوانیم به اصلاح رفتارهای فردگرایانه در این حوزه در ایجاد فهم مشترک از منافع جمعی برسیم. اگر فرهنگ استفاده از حمل‌ونقل عمومی را نهادینه و در درازمدت به مطالبه اجتماعی تبدیل کنیم، می‌توان به بازشدن این گره اجتماعی - فرهنگی امید بست؛ زیرا هر امری که به مطالبه عمومی تبدیل شود مدیران را به تمرکز در بهینه‌سازی امکانات و بهره‌وری بهتر مجاب خواهد کرد تا به رضایت عمومی شهروندان منجر شود.
