اکنون پس از انجام چند اقدام تشریفاتی همچون تصویب این پروتکل در مجلس ویتنام و اعلام این تصویب به سازمان جهانی تجارت پیش بینی می شود از اوایل ژانویه 2007(اواسط دی 1385) ویتنام به طور رسمی در زمره کشورهای عضو سازمان جهانی تجارت قرار گیرد.عضویت در سازمان جهانی تجارت برای ویتنام آثار زیادی در پی دارد که خلاصه آن خلاص شدن از شر اقتصاد کمونیستی و تعامل مثبت با اقتصاد جهانی است.
کشور 83 میلیون نفری ویتنام در نیمه دوم قرن بیستم فراز و نشیب های زیادی را سپری کرده است.قبل از جنگ دوم جهانی ویتنام در استعمار فرانسه بود،در دوران جنگ دوم جهانی به اشغال نیروهای ژاپنی درآمد،پس از جنگ بار دیگر اشغالگران فرانسوی به این کشور وارد شدند که جنگ اول هندو چین را در پی داشت،با شکست فرانسه استعمارگر و خروج نیروهای این کشور در سال 1956ویتنام به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد،متعاقبا ویتنام شمالی به بخش جنوبی حمله کرد و پس از آن آمریکا به حمایت ویتنام جنوبی وارد جنگ طولانی در این کشور شد که سرانجام با شکست خفت بار آمریکا و خروج نیروهای آمریکایی در سال 1975 بار دیگر دو بخش شمالی و جنوبی ویتنام درچاچوب نظام کمونیستی به وحدت رسیدند.
حاکم شدن نظام کمونیستی از اوایل دهه 1950 در ویتنام وتبعات اقتصادی آن همچون به اجرا گذاشتن اقتصاد دولتی با برنامه ریزی مرکزی و کشاورزی اشتراکی ضربات مهلکی بر پیکره اقتصادی این کشور وارد کرد.
به عنوان نمونه اجرای اقتصادکمونیستی در ویتنام موجب شد تا کشوری با قابلیت های بالای کشاورزی از جمله تولید برنج برای سیر کردن شکم مردم خود به یک وارد کننده بزرگ برنج تبدیل شود یا بودجه ویتنام تا 30 درصد به کمک های خارجی که عمدتا از سوی بلوک شرق آن زمان تامین می شد وابسته گردد.
همزمان با آنکه زمامداران ویتنام آموزه های کمونیستی آن هم در شکل استالینیستی را برای مردم تبلیغ می کردند فشار های اقتصادی قویتر از آن بود که آنها را در برابر آن یارای مقا ومت باشد.بر این اساس زمامداران کمونیست ویتنام تحت تاثیر این فشارها وسایر تحولات نظام بین الملل در ششمین نشست ششمین کنگره حزب کمونیست ویتنام در سال 1986با تصویب برنامه اصلاحات اقتصادی برای حرکت به سمت سازوکارهای اقتصاد بازار به آموزه های کمونیستی، دستکم در عرصه اقتصادی، پشت کردند.
رویکرد برنامه اصلاحات اقتصادی ویتنام موسوم به "دویی مویی" یعنی نوسازی اقتصادی حاکم کردن ساز و کارهای اقتصاد بازار بر فعالیت های اقتصادی بود. این اصلاحات به مرو آثار مثبت خود را همچون رشد اقتصادی مستمر و بالا،افزایش صادرات وتبدیل شدن ویتنام به دومین صادرکننده برنج جهان با صدور 5 میلیون تن برنج درسال 2005،تبدیل شدن به اولین صادر کننده فلفل در جهان، دومین صادرکننده قهوه،جذب شدید سرمایه های خارجی،کاهش اتکای بودجه به کمک های خارجی،افزایش تولید ناخالص داخلی و درامد سرانه و اکنون نیز عضویت در سازمان جهانی تجارت را نشان داد.
البته ویتنام در طول مدت 20 سالی که از آغاز برنامه اصلاحات اقتصادی این کشور وبه ویژه 11 سالی که از زمان ارائه درخواست عضویت آن در سازمان جهانی تجارت - در ژانویه سال 2005 یعنی تنها چند روز پس از تاسیس این سازمان- می گذرد علاوه بر اصلاحات اقتصادی عمیقی که در داخل برای آماده شدن به منظور بازی اقتصادی در سطح جهانی انجام داده در سطوح منطقه ای و بین المللی نیز گام های زیادی برداشته است که عضویت در اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا(آسه آن)در سال1995 ،عضویت در مجمع همکاری اقتصادی آسیا- اقیانوسیه (اپک) در سال1998 و انعقاد موافقتنامه دوجانبه تجاری با دشمن دیرینه خود آمریکا در سال 2001 از تاثیر گذارترین آنها محسوب می شود.
اکنون عضویت ویتنام در سازمان جهانی تجارت برای اقتصاد این کشور نوید بخش به نظر می رسد.افزایش صادرات ویتنام به دلیل دسترسی آزاد صادرکنندگان این کشور به بازار های 150 کشور جهان،افزایش هجوم سرمایه های خارجی به دلیل افزایش اعتماد سرمایه گذاران به محیط و شرایط اقتصادی ویتنام،تخصیص بهینه منابع به دلیل حاکم شدن ساز و کارهای اقتصاد بازار،افزایش بهره وری به دلیل فشار های رقابتی سایر رقبا ،بهبود کیفیت کالاها داخلی و رعایت حقوق مصرف کنندگان داخلی ،افزایش شفافیت محیط کسب و کار و دسترسی به نظام موثر تر حل و فصل اختلافات تجاری بخشی از پیامدهای مثبت عضویت ویتنام در سازمان جهانی تجارت است.البته عضویت ویتنام در سازمان جهانی تجارت ممکن است دستکم در کوتاه مدت برخی تبعات منفی همچون تعطیلی برخی شرکت های دولتی زیانده،خارج شدن بنگاههای ناکارآمد از چرخه اقتصاد را با همه تبعات احتمالی آن درپی داشته باشد.
پیامدهای مثبت و یا احیانا منفی الحاق ویتنام به سازمان جهانی تجارت چیزی است که زمامداران ویتنام هنگام شروع اجرای برنامه اصلاحات اقتصادی در سال 1986 و زمان ارائه درخواست عضویت در سازمان جهانی تجارت در سال 1995 با درس گرفتن از الزامات اقتصادی داخلی و بین المللی آگاهانه انتخاب کرده اند و مدت 11 سال مجددانه پیگیر آن بودند . آنها با توجه به شرایط حاکم بر مناسبات اقتصادی جهان آثار عضویت در سازمان جهانی تجارت را برای کشور و مردم خود به ویژه در بلند مدت سودمند یافته اند و بر همین اساس اکنون عضویت خود در سازمان جهانی تجارت را جشن می گیرند.
