«گمشده بزرگ فرهنگ» که قرار است دوم اسفند در تالار وحدت، برگزیدگان نهایی خود را پیدا کند، روز جمعه، چهار شاعر دیگر را نیز به‌عنوان شاعران برگزیده چهار استان همدان، سیستان و بلوچستان، لرستان و قم معرفی کرد: احمد خوانساری، عبدالله واثق عباسی، محمدرضا روزبه و سیدابوالقاسم حسینی ژرفا.
به این چهار شاعر البته باید برگزیدگان بخش‌های دیگر جشنواره را نیز افزود که همگی با هم زیر بال‌های بزرگ سیمرغ و سایه بلند استوانه غول‌پیکر تئاتر شهر، چنان گم‌اند که بعید است به این زودی‌ها بتوان پیدایشان کرد.
حتی اگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بگوید: «جشنواره بین‌المللی شعر فجر، گمشده بزرگ عرصه فرهنگ برای ظهور و شکوفایی نورستگان عرصه شعر بود.»
محمدحسین صفار هرندی در گفت‌وگو با ستاد خبری گمشده بزرگ فرهنگ ادامه می‌دهد: «خوشبختانه جشنواره شعر فجر این زمینه را فراهم کرده تا تمام شاعران کشور در سنین مختلف از پیشکسوتان شعر گرفته تا شاعران جوان و نویسندگان عرصه شعر، از برپایی این جشنواره به‌عنوان یک گمشده بزرگ استقبال کنند.»
اما همه این استقبال درست زمانی رخ می‌دهد که همه چیز به سینماها و تالارهای نمایش خلاصه شده و بعید است بدون کنار زدن بال‌های سیمرغ بتوان گمشده‌ای را پیدا کرد.
زیر بال‌های سیمرغ
هرچند خارجی‌های علاقه‌مند به سیمرغ ایران، حالا دیگر حتما در کانون‌های گرم خانواده‌هایشان در شهرها و شهرستان‌های کشورهای ریز و درشت‌شان مشغول تخمه شکستن و سریال دیدند(امروز آن‌طرف‌ها پنجشنبه است)، اما ایرانی‌ها تازه گرم شده‌اند و سیمرغ تا پس‌فردا بال‌هایش را جمع نمی‌کند.
مراسم اختتامیه بیست‌وششمین جشنواره فیلم فجر در بخش ایرانی، عصر دوشنبه 22 بهمن در تالار بزرگ کشور و نه تالار وحدت، برگزار خواهد شد تا بیش از همیشه نشان دهد خون سیمرغ از همه نظر از هدهد رنگین‌تر است.
هدهدی‌ها-چه در جشنواره شعر فجر و چه در کتاب سال- خیلی که جدی‌شان بگیرند تا تالار وحدت بپرند و شکارچیان سیمرغ بعید است از سال آینده، به وزارت کشور هم رضایت دهند. کافی است این روزها سری به «صحرا» بگذارید و دلی به دریا بزنید تا اختلاف سیمرغ و هدهد را به‌خوبی دریابید.
شکارچیان بزرگ سیمرغ، با عکس‌های بزرگ‌تر و موها و نگاه‌هایی که به عبث عطر لغات شاعر را تاریک می‌کنند، چه می‌کنند! زیر بال‌های سیمرغ زندگی به شدت جریان دارد و از همه جا بیشتر، سینما صحرا که احتمالا جایی در نزدیکی قلب این پرنده بزرگ قرار گرفته است.
با این حال، آن جا هم البته اتفاقات مثل هر جای دیگری از این مرز پرپرنده، غافلگیرمان می‌کند: فیلم سینمایی دایره زنگی ساخته پریسا بخت‌آور پس از نخستین نمایش خود در بخش مرور جشنواره فیلم فجر در سینما فلسطین، دیروز از ادامه حضور در جشنواره انصراف داد.
علت را تهیه‌کننده این طور برای مهر شرح می‌دهد: «این فیلم در نخستین نمایش خود در سینما فلسطین با استقبال خوبی مواجه شد و قرار بود جمعه ساعت 14 در سینما فرهنگ به نمایش درآید که متأسفانه از طرف مسئولان جشنواره بیست و ششم این نمایش لغو شد. امروز برای نمایش دوم دایره زنگی ممیزی‌های جدیدی به ما اعلام کردند که درصورت اعمال آنها داستان فیلم به شدت لطمه می‌خورد. ضمن اینکه در فرصت کم باقیمانده تا پایان جشنواره امسال اعمال این اصلاحات به هیچ وجه امکان‌پذیر نیست. در این شرایط ترجیح می‌دهم فیلم از جشنواره خارج شود.»
زیر سایه استوانه غول‌پیکر
اینکه چرا برای جشنواره تئاتر فجر چیزی مثل سیمرغ طراحی نمی‌شود و نمادی ندارد که دست کم کار خبرنگاران و منتقدان را برای انتخاب تیتر و نوشتن اخبار و گزارش‌هایشان راحت کند، بحث جالبی است اما بماند برای بعد.
با این حال به‌جز خبرهای ریز و درشت جشنواره تئاتر، نمایش «راشومون» از سوئیس تنها با یک تماشاگر روزهای 21، 22، 24 و 25 بهمن‌ماه در سوله پارک لاله اجرا می‌شود.
این هم زیاد عجیب نیست؛ پس از روبرتو چولی که چند سالی به پدیده ثابت جشنواره تئاتر ما بدل شده بود، حالا هر سال بازار نمایش‌هایی که تنها یک‌تماشاگر دارد، گرم‌تر می‌شود و مدرنیسم و پست‌مدرنیسم از سروکول‌مان بالا می‌رود.
فقط ظاهراً مسئولان برای پیدا کردن همان یک نفر هم مشکل دارند.
