اما فکر کنم بشه با اون، بزرگی صدای خانم و آقای همسایهرو که با هم در جنگن، اندازه گرفت؛ همونطور که آلودگی صوتی مناطق مسکونی نزدیک بزرگراهها رو اندازهگیری کردن که بین 70 تا 80 دسی بل بوده.
اما استاندارد آلودگی صوتیِ مناطق مسکونی، توی روز 55 دسی بل و شب 45 دسی بله و اگردر معرض صداهایی با شدت 85 دسی بل قرار بگیریم، به گوشمون صدمه جدی وارد میشه و اگه بیش از 2 دقیقه در معرض صدایی با شدت 109 دسی بل قرار بگیریم، کر میشیم!
صدای خیابون
خونه شما کجاست؟ توی کوچه یا کنار یکی از این بزرگراهها؟ میدونید چرا بزرگراهها رو میگم؟ چون 20 بزرگراه شهر تهران آلودگی صوتی دارن و قراره براشون دیوار صوتی نصب کنن. و البته یوسف رشیدی، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای شهر تهران گفته که بیشترین آلودگی صوتی تو بزرگراه همت و کردستان بوده و البته منطقههای 18،9،3،13،7،12،11،10،6 و 2 هم جزو شلوغهای این کلاسن! و به عنوان پرسروصداترین منطقهها اعلام شدن. خب اگه شلوغیرو دوست دارین، ناراحت نباشین که خونه شما بین این منطقهها نیست. وضع آلودگی صوتی خیلی بدتر از این حرفهاست و آلودگی صوتی شهر تهران 10 تا 15 دسیبل بالاتر از حد استاندارده.
صدای خونه
بابام میگه هر ساختنی سختی داره، اما نمیدونم چرا سختی ساختمونسازی همسایهها رو ما باید تحمل کنیم. دیشب تا صبح خاکبرداری داشتن. اونهم درست موقع شروع امتحاناتِ من. باید تحمل کنیم. من میگم چرا شب؟ بابا میگه کامیونها توی روز نمیتونن توی شهر رفت و آمد کنن. تازه چند شب دیگه قراره آهن بریزن. بابام این روزا با آقای کرمی مالک ساختمونِ در حال ساخت، بدجوری قاتی شده. اما میدونم نمیتونه کاری برای توقف این سروصداها بکنه. من باید جایی برای درس خوندن پیدا
کنم.
صدای ما
من و تو این روزها بیشتر از هر کسی قدر سکوت رو می دونیم. بیشتر از همه وقتهایی که صدای بلند موسیقیمون داد همه رو در آورده بود؛ یا بیشتر از همه وقتهایی که بیموقع بازی کامپیوتری میکردیم. نمیدونم به این نتیجه رسیدیم که دیگران هم حق داشتن از سر و صدای ما ناراحت بشن؟ مثل خود ما که الان از این سرو صدای موسیقی و همهمه همسایههای آپارتمان کلافه شدیم و تمرکزمون از دست رفته؟ حالا قدر هندزفری رو بیشتر از همیشه میدونیم.
لااقل صداش شبیه ویز ویزه و برای دیگران خیلی مزاحمت نداره؛ اما فقط یادمون باشه کارشناسها گفتن که استفاده از هدفون ها و هندزفری ها بدون شک روی شنوایی تأثیر داره. اونها میگن استفاده طولانی از واکمنها، هدفونها و صدای بلند موسیقی باعث کم شنوایی ما میشه، چون این صداها به طور مستقیم وارد قسمت حلزونی گوش میشن و بعدش ما نسبت به صداهای بلند حساسیت پیدا میکنیم و حتی دچار ناراحتیهای عصبی میشیم و بعد هم یکی یا چند تا از این بیماریها میآن سراغمون:
پرخاشگری، اضطراب، سردرد، خستگی، زخم معده، سرگیجه، انقباضات عضلانی، اختلال در سیستم گوارش، افزایش کلسترول و تعداد گلبولهای سفید خون، افزایش سرعت تنفس، دلدرد، خشونتطلبی، رنگپریدگی، افسردگی، ضعف سیستم ایمنی بدن، سوء هاضمه، مختل شدن رشد هوشی و شناختی کودکان ، کم خوابی و کاهش حافظه .... این یکی الان از همه مهمتره، مگه نه؟
البته همهاش هم تقصیر این هندزفری بینوا و موسیقی نیست. همین الان بیش از3 میلیون ماشین و چند میلیون موتور سیکلت دارن صدایی بالاتر از 81 دسیبل تولید میکنن. اما ما که نمیتونیم برای بقیه سروصداها کاری کنیم، پس بهتره خودمون کمتر صدا تولید کنیم و مراقب خودمون باشیم.