«تابستان شیرین» و پنج شعر دیگر

هرچه زمان می‌گذرد،

شیرین‌تر می‌شود

فقط حواست باشد

من کشمش دوست ندارم!

سارا سلیمانی، 16 ساله
خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از ملارد

***

بی‌تو فرقی نمی‌کند

تابستان است و

لباس گرم به تن کرده‌ام

بخاری کنارم شعله می‌کشد

چای داغ احساسم را

                                     سر می‌کشم

فرقی نمی‌کند

هوای بی‌تو

همیشه سرد است!

محدثه عابدین‌پور، 17 ساله
خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌‌ی دوچرخه از چهاردانگه

***

تو ای کولر...

تو ای کولر

که هر دم می‌کنی خِرخِر

که نگذاری بخوابم لحظه‌ای من

                                         از ته این دل

بشو آرام یا این‌که

بگیرم پنکه‌ای زیبا

و بعد از آن

                            کنم بیرون تو را زین‌جا

ولی گر تو شوی آرام

به این خِرخِر دهی پایان

در این گرمای تابستان

-که خواهم خواب را از جان-

برایت سایه‌بان سازم

و پوشالی نو اندازم تنت

تو ای کولر

کمی آرام‌تر دیگر

که دارد می‌پرد از سر

که دارد می‌کشد او پر

همه خوابِ سر ظهرم

بیا مردی کن و دیگر نکن خِرخِر

تو ای کولر!

زهرا نورانی، 16 ساله

خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از تهران

***

شیرجه

سوختم

در آتش امتحانات خرداد

شیرجه می‌زنم

در استخر سرد تابستان!

زهرا فیض‌الهی، 17 ساله

خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از قزوین

عکس: افسانه علیرضایی، خبرنگار جوان هفته‌نامه‌ی دوچرخه از رباط‌کریم

***

از زمستان تا تابستان

ریشه کرده حسادت

در بندبند وجود آدم‌برفی

نسبت به مترسکی

که میوه‌دارشدن درختان را می‌بیند

زهرا علی‌هاشمی، 15 ساله

خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از تهران

***

شاهنامه‌ی تابستانی

به نام خداوند جان و خرد

                           که ما را نکرده‌ست امسال رد

به نام خداوند این‌روزها

                           که تا چشم بر هم زنی، بگذرد

بله، نقل امروز ما جالب است

                           بخوان درد ما را که درد همه‌ست

غم و درد سهراب بیچاره که

                           همه‌ش کار و افکار این رستم است

گرفته‌ست او دست سهراب را

                           پسر می‌رود پشت او بی‌توان

چه خوابی برای پسر دیده است

                           خدا داند و رستم پهلوان!

نوشته‌ست او را به چندین کلاس

                          شده وقت سهراب بیچاره، پُر

زبان و ویالُن، فلان و فلون

                          ندارد زمان واسه‌ی خواب و خور

به رستم چنین گفت سهراب جان

                         که این قصه، پرغصه و غم‌تر است

اگرچه مرا کرده‌ای تو رها

                         پدر این کلاسات رستم‌تر است

همان ماجرا خوب‌تر می‌شود

                         چنان کن که فردوسی توس گفت

همان کُشتنم خوش‌تر است ای پدر

                        کِی این‌قدر شهنامه، کابوس گفت؟

زبان و ویالُن، فلان و فلون

                        پدر، هوش و حال مرا هم زده‌ست

مرا جان بابا، بیا و بکش

                        که پایان این شاهنامه، بد است!

علی باجلان، 17 ساله

خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از دورود

تصویرگری: پری مرادی از تهران