مربی ترک تنها راه‌حل آنها برای نجات از این بحران و بازگشت به روزهای اوج بود. با وجود همه مربیانی که در این سال‌ها روی نیمکت پرسپولیس نشستند و حتی یکی از آنها (قطبی) موفق به قهرمانی در لیگ شد، هواداران نتوانسته بودند بازی‌های تیمشان در دوران دنیزلی را فراموش کنند. تیم دنیزلی تهاجمی، نترس و پرشور بازی می‌کرد و این همان نمایشی بود که تماشاگران روی سکوها تشنه آن بودند. البته دنیزلی که در میانه راه لیگ ششم به پرسپولیس پیوست، نتوانست با این تیم به قهرمانی برسد. او تیمی را تحویل گرفته بود که در خط دفاعی نقص‌های زیادی داشت و مجبور بود از بازیکنان غیرتخصصی در این خط استفاده کند. او در جام حذفی هم نتوانست طعم قهرمانی را بچشد و ایران را بدون جام ترک کرد. همین تیم اما در لیگ هفتم تقویت شد تا قهرمانی لیگ هفتم به نام سرخ‌ها ثبت شود.
مدیرعامل جدید پرسپولیس که به‌دنبال جانشینی برای استیلی بود، با دیدن علاقه هواداران به دنیزلی همه تلاشش را برای استخدام این مربی ترک به کار بست. برای او خیلی مهم بود که در شروع کار دل هواداران را به دست آورد و به سرعت با مربی ترک وارد مذاکره شد. مرحله اول مذاکرات اما به‌خوبی پیش نرفت و دنیزلی مدعی شد که به‌دلیل بیماری پدر همسرش نمی‌تواند ترکیه را ترک کند. نتایج ضعیف استیلی اما ادامه داشت و شکست سنگین 3 بر صفر در جام حذفی مقابل استقلال چاره‌ای جز استعفا برای او باقی نگذاشت. رویانیان که تیمش را بدون مربی می‌دید، تصمیم گرفت یک بار دیگر با دنیزلی وارد مذاکره شود و این بار با استفاده از رابطی جدید توانست او را راضی به بازگشت به تهران کند.
دنیزلی چرا برگشت؟
تا لحظه‌ای که پرواز دنیزلی در فرودگاه تهران به زمین نشست، تردیدهای زیادی درباره بازگشت او به پرسپولیس وجود داشت. مردی که پس از ترک پرسپولیس توانست با بشیکتاش به قهرمانی دوجانبه (لیگ و جام حذفی) در ترکیه برسد، قطعا پیشنهادهای وسوسه‌کننده دیگری هم داشت، پس چرا تصمیم به بازگشت به تهران گرفت؟ قطعا یکی از دلایل اصلی این تصمیم علاقه او به تهران است. دوستان دنیزلی همیشه از علاقه او به زندگی در تهران می‌گویند. او برای نخستین بار به‌عنوان سرمربی پاس به تهران آمد، بعد از آن پرسپولیسی‌ها به سراغ او رفتند و حالا او سومین دوره مربیگری‌اش در تهران را تجربه می‌کند. بدون علاقه به خیابان‌های شلوغ تهران، او نمی‌توانست این پیشنهاد را بپذیرد. او حتی در بدو ورود به ایران گفت که بارها درباره زیبایی‌های ایران با همسرش صحبت کرده و این بار او را هم به اینجا آورده تا ایران و تهران را به او نشان بدهد.
دنیزلی برای این انتخاب انگیزه ورزشی مهمی هم دارد. دوره قبلی مربیگری او روی نیمکت سرخ با وجود همه خاطرات خوب و رابطه‌ای که با طرفداران این تیم به‌وجود آمده بود، بدون جام به پایان رسید و احساس می‌کرد که ماموریتش نیمه تمام مانده است. مربی ترک در نخستین کنفرانس مطبوعاتی‌اش هم به این موضوع اعتراف کرد:« من یک جام به پرسپولیسی‌ها بدهکارم».
اما سومین دلیل که کمتر به آن اشاره شده، ناراحتی او از وضعیت فوتبال ترکیه است. او در مصاحبه‌ای که به تازگی با یکی از رسانه‌های ترکیه داشت، گفت:« من به ایران رفتم تا از تصویر ناخوشایند فوتبال در ترکیه فاصله بگیرم. مدیران فعلی فوتبال در ترکیه می‌خواهند فوتبال این کشور را نابود کنند. یک نفر در ترکیه باید پیدا بشود که این بحران و فساد را مدیریت کند». و اضافه کرد:« با این اتفاقات فوتبال ترکیه به نقطه پایانی خواهد رسید که آن لحظه دور نیست».
ماموریت سخت
دنیزلی اما در تهران کار آسانی ندارد. تیمی که او تحویل گرفته ابتدای فصل خوب بسته نشده و با نتایج ضعیفی که گرفته، روحیه خوبی ندارد. دنیزلی در گام اول تلاش کرد روحیه تیم را برگرداند و با تمرینات منظم به‌دنبال بالا بردن قدرت بدنی و جا انداختن تاکتیک‌های مورد نظرش است.
نقطه قوت دنیزلی را باید در تمریناتش دانست. بخش اصلی تمرینات او را بازی فوتبال تشکیل می‌دهد ولی او این بازی‌های تمرینی را با جدیت زیرنظر دارد و اشکالات را به بازیکنانش گوشزد می‌کند. دنیزلی همچنین ترسی از میدان‌دادن به بازیکنان جوان ندارد و همیشه آماده‌ترین بازیکنانش را به زمین می‌فرستد.
