در این عملیات از طرف مقابل، 10 سرباز اسرائیلی و 3 غیرنظامی کشته و 10 نفر هم مجروح شدند. خانواده‌های چند شهر هم مجبور شدند که جا به جا شوند و از جنوب به شمال بروند. اما حماس هنوز در قدرت است.
اکنون با گذشت یکسال از آن حمله، کابوس این جنگ برای جمعیت یک و نیم میلیون نفری غزه ادامه دارد. این منطقه متراکم‌ترین منطقه جمعیتی دنیاست. معنای این عبارت آن است که در هیچ نقطه‌ای از کره زمین چنین جمعیت زیادی در منطقه‌ای به این کوچکی زندگی نمی‌کنند.
این منطقه متراکم کره زمین را اسرائیلی‌ها با کمک مصر تحت محاصره دارند. دنیا باید به این شرایط وخیم توجه نشان دهد. این شرایط نه تنها از نظر حقوق بشری و انسان‌دوستانه یک فاجعه است، بلکه برای آینده مصر و اسرائیل هم خطرناک است؛
زیرا مردم غزه تحت محاصره خشمگین‌تر و تندتر می‌شوند. واقعا دولت‌های اروپایی و جامعه جهانی به‌طور کلی برای رفع این محاصره چه کرده‌اند؟ هیچ. فقط بیانیه‌های شدید‌اللحن صادر می‌شود که تعدادشان هم کم نیست. اما از فشار حقیقی خبری نیست.
این برای جامعه جهانی یک رسوایی است که نشسته و دست روی دست گذاشته و فقط شاهد بحران بوده‌است. بهانه دیپلمات‌ها این است که فشار بر اسرائیل یا مصر فقط به پیچیده‌تر شدن اوضاع می‌افزاید. اما پیامد عدم‌رفع حصر غزه بیشتر نیست؟ چطور می‌توان با بیماری، مرگ و میر، مشکلات روانی و سوء تغذیه نوزادان و کودکان در غزه به روند صلح کمک کرد؟
روند صلح همین حالا هم در مرحله بحرانی است. اما این شرایط و محدودیت‌های داخلی سیاسی اسرائیل است که روند صلح را با مشکل روبه‌رو کرده‌است. ساخت و ساز غیرقانونی شهرک‌ها در کرانه باختری ادامه دارد و رهبری فلسطینیان هم دچار تفرقه است.
اکنون راه‌حل تشکیل 2 کشور که از مدت‌ها پیش به‌عنوان بستر هرگونه توافقی در این باره پذیرفته شده‌بود، آشکارا زیر سؤال است. اما این فلج شدن روند صلح نباید و نمی‌تواند بهانه‌ای برای رفتار غیرانسانی با یک و نیم میلیون شهروند غزه باشد. اکثریت این جمعیت زیر 18 سال هستند.
تا وقتی این محاصره غیرانسانی ادامه داشته باشد نمی‌توان از همزیستی مسالمت‌آمیز سخن گفت. دفتر هماهنگی انسانی سازمان ملل اخیرا در گزارشی اعلام کرده که غزه در آستانه فروپاشی کامل زیرساخت‌ها قرار دارد.
خانه‌های مردم که در جنگ سال گذشته مورد حمله قرار گرفت همچنان ویران است. مردم برای بازسازی خانه‌های ویران شده خود باید مصالح ساختمانی را قاچاقی به غزه ببرند. بیمارستان و مراکز درمانی حالت جنگی دارند و بیماران باید مدت‌ها منتظر بمانند تا اگر حالشان خیلی وخیم تشخیص داده شد، برای درمان به خارج از منطقه برده شوند. بسیاری از این بیماران در این صف انتظار جان داده‌اند.
کودکان کابوس می‌بینند و دچار مشکلات روانی هستند. نیمی از کسانی که زیر 30 سال دارند بیکارند. این جوانان در منطقه‌ای نیمه ویران بدون هیچ امیدی به آینده و بهبود شرایط زندگی و اقتصاد فقط روزگار می‌گذرانند.
محدودیت‌هایی که این محاصره برای صیادان غزه گذاشته به آنها اجازه می‌‌دهد که تنها تا 5 کیلومتر از ساحل ماهیگیری کنند و بیشتر نروند. این در حالی است که هر روز 80 میلیون لیتر گل و فاضلاب به دریا وارد می‌شود.
یکی از فجیع‌ترین مشکلات پیش روی مردم غزه، بحران آب آشامیدنی است. 90 تا 95 درصد از آب غزه مطابق با استانداردهای بهداشت جهانی نیست. نیترات بالای موجود در این آب باعث شده تا هزاران نوزاد تازه متولد شده غزه در معرض خطر مسمومیت قرار بگیرند.
برای گروه‌های امدادرسان هرگونه همکاری یا نزدیک‌شدن به حماس ممنوع است. این به آن معنی است که گروه‌های غیردولتی و امدادرسان نمی‌توانند منابع آب و زیرساخت‌های انرژی و فاضلاب را تعمیر کنند.
گاردین- 21 دسامبر 2009
