کاپلو توانسته از انگلیس تیمی مدعی بسازد که با اقتدار به جام جهانی صعود کرد، با این وجود انگلیسی‌ها که نمی‌خواهند فرصت قهرمانی جهان با این مربی بزرگ ایتالیایی را از دست بدهند، این روزها نگاهی انتقادی به تیم‌شان دارند تا در آفریقای جنوبی ماشین بی‌نقصی داشته باشند.
یکی از ضعف‌های انگلیس در حفظ مالکیت توپ است و به نظر می‌رسد کاپلو به همین دلیل بکام را در تیمش نگه داشته. هر چند مسن‌ترین هافبک انگلیس در ترکیب اصلی نیست، ولی کاپلو می‌تواند برای کنترل بازی او را به زمین بفرستد و از پاس‌های دقیق و هوشمندانه‌اش استفاده کند. مشکل آشکار انگلیس در بازی‌های اخیر این بوده که به سختی توانسته حریفان را در کل بازی در اختیار داشته باشد. در هشت بازی مرحله مقدماتی (بدون احتساب بازی دیشب در اوکراین) تیم کاپلو تنها توانسته مقابل آندورا (دو بار) و قزاقستان دروازه‌اش را بسته نگه دارد. این تیم در تابستان آینده با حریفان دشوارتری روبه‌رو می‌شود و باید مستحکم‌تر از این باشد.
ریو فردیناند و جان تری تنها در شش بازی از هجده بازی دوران کاپلو، زوج خط دفاع بوده‌اند و این تغییر دائمی نگران‌کننده است. در این میان ریو فردیناند که در سال گذشته مصدومیت‌‌های متعددی داشته، شکننده‌تر بوده. ظاهرا مدافع منچستریونایتد به خاطر کمردرد تحت درمان دائمی قرار دارد و آرزوی بزرگ کاپلو این است که مشکل او تا تابستان آینده برطرف شود.
استحکام دفاعی در جام‌جهانی نکته‌ای کلیدی است، به ویژه اینکه در دوره‌های اخیر تعدادی از مدعیان قبل از اینکه به هماهنگی برسند به همین دلیل حذف تحقیرآمیزی داشته‌اند. انگلیس به خط دفاعی‌ای نیاز دارد که بتواند روی آن حساب کند. متیو آپسون گزینه‌ای است که در غیاب فردیناند ترجیح داده می‌شود، ولی فیل جاگی‌یلکا هم مدافعی چندپسته است که در یک تورنمنت غیرقابل پیش‌بینی قطعا به کار می‌آید. او اگر بتواند پس از جراحی زانویش به آمادگی ایده‌آل برسد، شایسته توجه است. در دفاع راست گلن جانسون توانسته کاپلو را متقاعد کند که در دفاع هم به خوبی حمله است، با این وجود نیاز به آلترناتیوی برای آن پست احساس می‌شود.
کاپلو قطعا آرزو می‌کند که درون دروازه گزینه‌های کامل‌تری داشت. روبرت گرین در تیم ملی اشتباه خنده‌داری نداشته، ولی نمایش مقتدرانه‌ای هم نداشته تا جایگاهش را تثبیت کند.
دیوید جیمز 39 ساله هم پس از بهبودی هنوز مدعی پیراهن تیم ملی است. پل رابینسون هم جزو گزینه‌های کاپلو بود، ولی پس از مصدومیت جایش را به جو هارت داده است.
هر چند دینو زوف در 40 سالگی توانست با ایتالیا به قهرمانی جهان برسد، ولی او یک دروازه‌بان نادر بود. کاپلو در نگاهی حداقلی، جیمز و گرین را گزینه‌های قابل‌قبولی می‌داند، ولی جایگاه بن‌فاستر پس از عملکرد اخیرش در منچستریونایتد متزلزل شده. با این وجود سرمربی انگلیس هنوز در اولدترافورد می‌تواند به نتایج امیدوارکننده‌ای برسد. اوون هارگریوز که از یک سال پیش مصدوم بوده، به زودی آماده بازی می‌شود. البته او باید ثابت کند که کاملا آماده است. او می‌تواند خط میانی انگلیس را تقویت کند، در حالی که برای سایر پست‌ها هم جانشین مناسبی است.
انتقاد از خط حمله انگلیس که در هشت بازی 31 گل زده غیرمنطقی به نظر می‌رسد، با این وجود در این بخش به گزینه‌های بیشتری نیاز است، چرا‌که در صورت ادامه وابستگی به همکاری رونی و هسکی، تیم‌های قوی‌تر می‌توانند این زوج را خنثی کنند. جا برای یک مهاجم سریع هنوز باز است و مایکل اوون اگر بتواند آمادگی و سرعتش را باز یابد، برای دعوت دوباره بدون بخت نیست. علاوه بر مهاجمان تمام‌کننده، کاپلو به دنبال بازیکنانی است که بتوانند فضاسازی کنند. تئو والکات با سرعت بالایش جای زیادی برای پیشرفت دارد و می‌تواند بهتر از آرون لنون، گوش تاتنهام باشد.
جیمز میلنر، گوش چپ آستون‌ویلا هم جزو بازیکنان مورد علاقه کاپلو است که به دلیل ارسال‌های بهترش به اشلی یانگ، هم‌تیمی‌اش ترجیح داده شده. کاپلو در این زمان باقی‌مانده کار زیادی در پیش دارد و قطعا تا شروع مرحله نهایی، تغییرات دیگری هم در پیش خواهد بود.
