موضوعی که هریک از مصرف‌کنندگان خودروهای ساخت یا مونتاژ داخل با یک بار مراجعه به مراکز خدمات پس از فروش این شرکت‌ها با آن مواجه بوده و برخی از مشتریان نیز عطای این شیوه ارائه خدمات را به لقای مشکلات موجود در ارائه خدماتی که از جمله وظایف خودرو‌سازان محسوب می‌شوند بخشیده و راهی تعمیرگاه‌های سطح شهر شده‌اند؛ مراکزی که به‌دلیل نبود نظارت کافی بر عملکرد آنها، خود حکایت دیگری در ایجاد نارضایتی صاحبان خودرو دارند.
این در حالی است که با گسترش دامنه نارضایتی و زیان‌های جانی و مالی چند سال اخیر مصرف‌کنندگان به‌دلیل ارائه نامطلوب خدمات پس از فروش شرکت‌های خودروسازی، دستگاه‌های نظارتی و قوه مقننه اقداماتی را در جهت الزام خودرو‌سازان برای بهبود ارائه اینگونه خدمات داشته‌اند که تاثیر چندانی در رفع مشکلات مبتلا به مصرف‌کنندگان خودرو نداشته است. شاید بتوان نقطه تلاقی این الزامات را در تصویب قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان خودرو دانست که هنوز تا مرحله اجرا فاصله بسیار دارد.
با این روند طی سال‌های اخیر با فاصله گرفتن مصرف‌کنندگان و خودرو‌سازان داخلی از محصولات شرکت پژوی فرانسه و گسترش حضور برادر دوقلوی این شرکت خودروسازی در ایران، قراردادهایی برای مشارکت در تولید و عرضه خودروهای گروه رنو با خودرو‌سازان داخلی منعقد شد که نقطه عطف آن، فرزند مشترک در تولید و عرضه تندر 90 و گسترش واردات و مونتاژ مگان در آپشن‌های مختلف بوده است. اما چند نکته:
1- جدای از مباحث مطرح‌شده در زمینه تولید و قیمت این خودرو، نکته حائز اهمیت رویکرد خودرو‌سازان داخلی در ارائه خدمات پس از فروش به این 2خودرو، شرکت خودروسازی رنو است، به‌نحوی که مالکان اینگونه خودروها که تا پیش از این دل چندان خوشی از واژه‌هایی مانند گارانتی اولیه یا کارت‌های طلایی و... نداشته و به‌دنبال مفری برای خروج از این بحران هستند، به محض ورود به نمایندگی‌های مجاز ارائه خدمات 2 خودروی مذکور با اطلاعیه‌های رنگارنگی که بر در و دیوار تعمیرگاه نصب شده مواجه می‌شوند تا در همان ابتدای ورود رؤیای ارائه خدمات مجانی برای اینگونه خودروها را از سر بیرون کنند.
در یکی از این تعمیرگاه‌ها با فونت بسیار درشت اطلاعیه‌ای، چشم‌نوازی می‌کند؛ «خودروهای مگان و تندر 90مشمول سرویس اولیه خدمات پس از فروش نیستند.» با این بیانیه است که صاحبان اینگونه خودروها برای انجام سرویس اولیه 10 هزار کیلومتر تندر 90، باید هزینه‌ای بیش از 40 هزار تومان پرداخت کرده و به توجیه مدیران این مراکز مبنی بر اینکه این موضوع در دفترچه راهنمای ارائه خدمات پس از فروش خودروهای مذکور قید شده، دلخوش کنند.
2- روی دیگر سکه ارائه خدمات پس از فروش به اینگونه خودروها آن هم در شرایطی که آگهی‌های رنگارنگ پیش فروش آن حتی پیش از انجام تعهدات قبلی تحویل به چشم می‌خورد، مشکلات تامین قطعات یدکی و خواب زمستانی در تعمیرگاه برای تامین قطعات است. مشخص نیست دستگاه‌های ذی‌ربط بر چه اساسی مجوز پیش فروش خودروهایی را صادر می‌کنند که تامین قطعات یدکی آن حتی در نمایندگی‌های مجاز با مشکل مواجه است.
با ورود به اینگونه تعمیرگاه‌ها انواع خودروهای مگان و تندر 90 که با تاجی قرمز رنگ ( تابلوی راحت بخواب) مشخص شده‌اند، شاید هفته‌ها یا ماه‌ها منتظر ورود قطعه از سوی طرف قرارداد فرانسوی یا شرکت واسط این حلقه معیوب بوده و هیچ کس نیز پاسخگوی زیان مصرف‌کنندگان به‌دلیل نبود قطعات یدکی نیست؛ انتظاری که در برخی مواقع به بیش از 5ماه نیز می‌رسد. شاید بتوان این تابلوها را شاهدی بر میزان دل‌نگرانی خودرو‌سازان داخلی در انعقاد قراردادهایی با پشتوانه اجرایی لازم با شرکت‌های خودروسازی فرانسوی دانست؛ موضوعی که پیش از این نیز در قراردادهای مشارکت خودرو‌سازان داخلی و شرکت‌های فرانسوی مصداق داشته است.
3- این وضعیت حتی در ارائه خدمات پس از فروش برخی خودروهای تولید داخل نیز حاکم است اما دستگاه‌های متولی نظارت بر ارائه خدمات پس از فروش هر ساله تنها سرگرم جابه‌جایی رتبه‌های 2خودرو‌ساز بزرگ کشور در مقام‌های اول یا دوم ارائه اینگونه خدمات بوده و فرصتی برای رفع این دست مشکلات ندارند!
