به گزارش هلث‌دی نیوز کارشناسان می‌گویند یافته‌های این گزارش از این نظر حمایت می‌کند که منازعات مسلحانه را باید یک "مشکل بهداشت عمومی" شمرد که نه تنها به علت بروز خشونت باعث کشته‌شدن افراد می‌شوند، بلکه به طور غیر مستقیم هم به علت بیماری‌های عفونی و سایر علل به مرگ و میر آنها می‌انجامند.
زیاد اوبرمه‌یر از بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون و سرپرست این پژوهش در این باره می‌گوید: "ما تعداد افرادی بیش از آن حدی که تصور می‌کردیم در جنگها به کشتن داده‌ایم. و این امر باید هنگام بررسی‌های تاریخی و هنگامی که مردم و سیاستگذاران پیامدهای جنگها را بررسی می‌کنند اهنیت دارد. مهم است که بدانیم چه تعداد افراد واقعا در حین جنگها می‌میرند."
در این بررسی، گروه اوبرمه‌یر داده‌های مربوط تلفات جنگها در 13 کشور در طول 50 سال گذشته را از زبان شاهدان عینی و رسانهها، با داده‌های مربوط به همین موضوع که در زمان صلح در بوسیله "بررسی‌های سلامت جهان" (World Health Surveys) سازمان ملل در پایان جنگها جمع‌آوری شده بود، مورد مقایسه قرار دادند.
اوبرمه‌یر می‌گوید این روش از مشکلات مربوط جمع‌آوری داده‌ها در حین جنگ فعال جلوگیری می‌کند، و همچنین از شمارش دوباره یا اغراق در تعداد تلفات را مانع می‌شود.
این پژوهشگران تخمین زده‌اند که 5.4 میلیون نفر در بین سال‌های 1955 تا 2002 در نتیجه جنگها در 13 کشور مرده‌اند، از 7000 نفر در منارعات جمهوری دموکراتیک کنگو تا 3.8 میلیون نفر در جنگ ویتنام.
به گفته اوبرمه‌یر این تخمین‌ها سه برابر بیشتر از گزارش‌های قبلی است. داده‌هایی به دست آمده از این بررسی جدید همچنین بیانگر آن است در میان سال‌های 1985 تا 1994 به طور میانگین هر سال 378000 نفر در جنگها کشته شده‌اند، در حالیکه تخمین‌ها در آن زمان این رقم را تنها 137000 کشته در هر سال ارزیابی کرده بود.
بیشترین اختلاف مربوط به بنگلادش می‌شود، که در آن 269000 نفر در حین جنگ استقلال این کشور کشته شده‌اند، در حالیکه تخمینهای قبلی این رقم را 58000 نفر بیان کرده بود. پژوهشگران تخمین می‌زنند که در کشمکش‌های زیمبابوه 130000 نفر کشته شده‌اند، درحالیکه تخمینهای قبلی در حد 28000 نفر بود.
این یافته‌ها در نسخه آنلاین 20 ژوئن نشریه پزشکی بریتانیا (BMJ) منتشر شده‌اند.
اوبرمه‌یر در این بررسی برای اینکه تخمین دقیق‌تری از شمار مرگ‌های افراد نظامی و غیرنظامی در جنگ‌های اخیر به دست دهند، بر منابع متعدد تکیه کرده‌اند. تخمینهای آنها شامل افرادی در حین جنگ به علت قحطی، بیماری و سایر عوارض غیرمستقیم جنگ مرده‌اند، نمی‌شود.
اوبرمه‌یر می‌گوید: "نظری در تفکر سیاسی وجود دارد که شمار مرگ و میر به علت جنگ در سال‌های اخیر کاهش یافته است. این کاهش را به علل مختلفی از جمله ابداعات تکنولوژیک مانند بمب‌های "هوشمند" و اولویت‌های راهبردی مختلف نسبت می‌دهند. به نظر می‌رسد که گزارش‌های رسانه‌ای از این نظر حمایت می‌کنند. اما یافته‌های ما در این گزارش چنین واقعیتی را نشان نمی‌دهد."
ژاوبرمه‌یر می‌افزاید گزارش‌های رسانهها از تعداد مرگ و میر ناشی از جنگها به طور کامل قابل اعتماد نیستند. او می‌گوید: "دلیل تردید در مورد گزارش رسانهها در این مورد این است که آنها تحت فشارهای سیاسی قرار دارند و همیشه نمی‌توان از صحت داده‌های آنها را تایید کرد. شمار مرگ و میری که آنها ارائه می‌دهند، ممکن است بسته به نوع فشار سیاسی اعمال‌شده بر آنها بالاتر یا پایین‌تر از حد واقعی باشد."
ریچارد گارفیلد، استاد پرستاری بالینی بین‌المللی در دانشگاه کلمبیا در نیویورک که مقاله‌ای که در به همراه این تحقیق در همین شماره نشریه آمده است، می‌نویسد که حتی این روش هم شمار افراد کشته‌شده در جنگها را کمتر از حد واقعی ارزیابی می‌کند. به نظر او حتی این پژوهشگران هم بیشتر موارد مرگ و میرهای غیر مستقیم ناشی از قحطی، بیماری‌های عفونی و سایر بیماری‌ها و صدمات غیرمستقیم دیگر ناشی از جنگ مسلحانه را به حساب نیاورده‌اند.
