گاهی بی‌های‌و‌هوی سنگ سختی را می‌شکافد تا به نور یا به آب برسد و گاهی نیز صدای نسیم نرمی که از میان شاخ و برگ‌هایش عبور می‌کند را درآورده و گوشنواز می‌شود.در تنگه خوران و میان شمال جزیره قشم و بندر خمیر اما درخت حکایت دیگری دارد. آنجا به جای شکایت و زنجموره از شوربختی خود ریشه‌هایش را میان آب شور دریا می‌گستراند، آن‌را شیرین می‌کند و اگر در مد دریا تمام شاخ و برگ‌هایش نیز زیر آب باشد باز نفس می‌کشد.
این درختان در اصطلاح شوره زی را با نام حرا می‌توان در جنگل دریای حرا واقع در شمال جزیره قشم مشاهده کرد. بلندی آنها گاهی به 6متر می‌رسد و در گستره 200کیلومتری این جنگل در کنار پرنده‌هایی مانند حواصیل هندی، سلیم‌خاکستری، اگرت بزرگ، اگرت ساحلی و کاکائی زیست می‌کنند و اگر بخت یار باشد این همزیستی برای هر مسافری قابل مشاهده است.
درخت مانگرو یا همان حرا در طول میلیون‌ها سال با شوری آب و جزر و مد دریا آشتی کرده و در جنگل‌های حرا روزانه 2بار به زیر آب می‌رود. این درخت از تیره شاه‌پسند است. دانه آن روی درخت مادر می‌روید و نهال تولید می‌کند. سپس از درخت جدا می‌شود و داخل مرداب می‌افتد. گل حرا نیز از فرط کوچکی به سختی قابل مشاهده است. گلی به رنگ طلایی با ۴ گلبرگ، که هر گلبرگ بیشتر از چند میلی‌متر طول ندارد. عطر شیرین و خنک آن تا شعاع چند متری اطراف پراکنده می‌شود.
