گراب یکی از این چشم‌های گریان است که با وجود گلایه از آلودگی‌هایی که بشر تولید می‌کند آب آن همچون اشک چشم زلال و حتی درمانگر است. چشمه گراب در 50کیلومتری جنوب مشهد و در مسیر جاده قدیم مشهد به نیشابور از دل زمین می‌جوشد و آب غنی از مواد‌معدنی آن همچنان برای بسیاری از بیمار‌ی‌ها حکم درمان را دارد تا جایی که در وصف درمانگری‌های آن اهالی منطقه واقعیت‌ها و داستان‌های زیادی را سینه به سینه نقل می‌کنند.
در مورد نام این چشمه نیز برخی زبان‌شناس‌ها و تاریخ‌دان‌ها بر این باورند که گراب به چشمه‌ها و آب‌های معدنی گفته می‌شود که دارای گوگرد هستند و اهالی برای درمان زخم‌های پوستی از آن بهره می‌برده‌اند.به گفته کارشناس‌های زمین‌شناسی آب این چشمه مخروطی‌شکل از دسته‌آب‌های کلروره سدیک آهن‌دار و هیپوترمال با باقیمانده خشک زیاد و اسیدیته زیاد است. وجود املاح کلر و سولفات فراوان و نیز ترکیبات به حد اشباع در آب نشان‌دهنده ارتباط آب با منابع غنی زیرزمینی از این مواد است. این نوع ترکیبات بیشتر در زمین‌های دوره تریاس در دریاها باقی مانده‌اند. این نوع آبها مُدِر نیز هستند و در نتیجه به دفع مواد زاید کمک می‌کنند.
افزون بر این افزایش ترشحات بزاق، معده، صفرا و پانکراس (لوزالمعده) از دیگر ویژگی‌های درمانی این آب‌هاست. همچنین این آبها در درمان بیماری‌های مفصلی مؤثر و سودمند تشخیص داده شده است.چشمه یاد‌شده متشکل از چندین چشمه با فواصل تقریبی ۵۰۰متر از یکدیگر است که بیشتر آنها همچون این چشمه دارای دهانه‌های مخروطی زیبا و کمی بلند‌تر از سطح زمین هستند. مظهر اصلی چشمه گراب روی تپه مخروطی شکلی به ارتفاع متوسط ۳۰متر قرار دارد. به‌نظر می‌رسد که سطح پیزومتری آن نیز حدود ۱۰متر بالاتر از سطح دشت و اراضی منتهی به کالشور باشد.
