که پشت پرده گویای چیز دیگری است و موضع آمریکا نسبت به ایران ملتمسانه و چیزی غیر از آنچه که در رسانه‌ها نشان می‌دهد، است.
خواهش آمریکا از ایران جهت یافتن راه حلی برای خروج از عراق در وهله اول نشان از دیپلماسی نفوذگر ایران در منطقه بوده و دیدیم که چگونه امتناع ایران از حضور در اجلاس شرم‌الشیخ، چیزی نمانده بود که این اجلاس را عقیم کند و در لحظات آخر بود که خبر حضور ایران، برگزاری اجلاس مذکور را قطعیت بخشید و تمام این شواهد حکایت از اعتراف آمریکا به قدرت و نفوذ ایران در منطقه دارد.
از سوی دیگر نگاه ما به کشور عراق و دیپلماسی ما نسبت به این کشور نگاهی حاکی از احترام متقابل بین دو کشور و احترام ویژه به رای مردم عراق، همراه با به رسمیت‌شناختن دولت آن کشور است و نه تنها به نقشه جدید خاورمیانه که آمریکا از آن دم می‌زند اعتقادی نداریم بلکه آن را منبعث از تحرکاتی می‌دانیم که توسط کشورهای فرامنطقه‌ای درست شده و در این مذاکرات با تمام ظرفیت می‌رویم تا خواسته خود مبنی بر از بین رفتن این جریانات را به آمریکا و جهانیان بفهمانیم.
آنچه مسلم است اینکه خروج اشغالگران از عراق نقطه شروع امنیت در این کشور است و به نظر می‌رسد با کمک و همیاری کشورهای منطقه می‌توان امنیت را به عراق برگرداند و معتقدیم تمام این تحرکاتی که آمریکا در منطقه دارد شگردهایی است برای ادامه اشغالگری‌اش و لذا از هیات مذاکره‌کننده خواهانیم که تا آنجایی که اقتدار ایران ایجاب می‌کند در مذاکرات حاضر شده و نقض قوانین بین‌المللی را به اشغالگران یادآور شوند و حمایت نمایندگان را پشت سر خود احساس کنند.
*رئیس گروه دوستی پارلمانی ایران و عراق
