ولی هر چه که بود، ما دوست داریم نتیجه بگیریم «سوغاتی بردن درخت، هم یک کار جالب است و هم فرهنگی!»
برگ‌های «برگِ بو» بوی به خصوصی می‌دهند. تقریباً یک جور بوی گس ولی معطر و دقیقاً بوی برگِ بو! این برگ‌ها را اول از درخت می‌چینند، بعد در سایه خشک می‌کنند تا عطرش نپرد؛ آن وقت از آن‌ها به‌طور کامل یا پودر شده به‌عنوان ادویه در پختن غذا استفاده می‌کنند. تخصص اصلی برگ بو در گرفتن بوی ضُحم انواع گوشت پرندگان، چرندگان و دریازیان است.
از این برگ‌ها استفاده‌های دیگری هم می‌شود. مثلاً دستمالی که با آب دم کرده‌ی برگ این درخت خیس شده است می‌تواند تب را پایین بیاورد و اگر روی قفسه‌ی سینه‌ی فرد مبتلا به آنفولانزا یا عفونت ریوی گذاشته شود، برای رفع عفونت کارهایی از دستش برمی‌آید.
برگ‌های باهشتان (نام فارسی‌تر «برگ بو»!) بیضی کشیده و نوک تیز هستند. با پشت و رویی کاملاً صاف و بدون کرک و ظاهری شفاف و چرمی. اگر یک‌وقت درختی همیشه سبز با برگ‌هایی به شرح فوق دیدید و خواستید که مطمئن شوید که خود برگ بوست؛ بد نیست به آرایش برگ‌ها روی ساقه هم دقت کنید. برگ‌ها با دمبرگ‌های تکی (منفرد) و به شکل یک درمیان (متناوب) به شاخه متصل شده‌اند.
زمانی‌که گل‌های کوچک و سفید مایل به زرد برگ بو روی درخت ظاهر می‌شوند، بیش‌تر متوجه می‌شوید که چرا می‌گوییم این درخت سر و ساده با برگ‌های معمولی‌اش به درد فضای سبز می‌خورد. و زمانی که میوه‌های ریز و گرد ارغوانی‌اش انگار درخت را چراغانی می‌کنند، دیگر مطمئن می‌شوید که اصلاً این درخت، آخرِ منظره است!
اگر آب و هوای محل زندگیتان کمی شبیه هوای اطراف کاخ گلستان است، مطمئن باشید که شما از ناصرالدین شاه کمتر نیستید و می‌توانید حداقل یک اصله درخت برگ بو را برای روز درخت کاری امسال، بکارید.
