اینجا در خیابان فدائیان اسلام، کمی پایینتر از بزرگراه آزادگان اما اتفاق دیگری در جریان است. 18هزار متر مربع فضای ورزشی، تفریحی برای جانبازان و معلولان، آخرین روزهای آمادهسازی خود را میگذراند. قرار بود اینجا هم همزمان با سوم خرداد به بهره برداری برسد؛ اما انگار اتفاقی دیگر افتاده است. ماجرا چیست؟
به اطراف مجموعه فرهنگی- هنری جانبازان و معلولان که میرسی ازدحام کارگران و گریدرهای و بولدوزرها را میبینی که اینبار باقیمانده کارخانه چرمسازی متروک را درو میکنند. تعجب میکنی. هنگامی که به مدیرعامل سازمان گسترش فضاهای فرهنگی میرسی و با تعجب از او میپرسی: مگر قرار نیست که اینجا سهشنبه افتتاح شود؟ ماجرا چیست؟ تشکری نیا میخندد و میگوید: الان کل مجموعه آماده بهرهبرداری است اما به دستور شهردار از هفته گذشته این کارخانه متروک را تملک کردیم تا فضایی مناسب برای خانواده جانبازان فراهم کنیم؛ اقامتگاهی شبانهروزی برای کسانی که احیانا از شهرستانها میآیند یا از نقاط دوردست. بهرهبرداری از پروژه هم چند روزی به عقب افتاده است؛ یک هفته شاید هم 2هفته.
قرار است امروز 10 نفر از قهرمانان و نامآوران ورزش معلولان و جانبازان برای بازدید به مجموعه فرهنگی ورزشی جانبازان بیایند؛ بازدیدی که میتواند ارزیابی درستی از ساخت این مجموعه باشد. به تعبیر تشکرینیا، اگر آنان این مجموعه را برای استفاده مناسب بدانند، این به معنای خسته نباشیدی است برای تمام دستاندرکاران پروژه؛ این آغاز یک روز به یادماندنی است؛ روزی به یاد ماندنی برای من که در کنار 10 مرد طلایی المپیک از طبقات مختلف مجموعه فرهنگی و ورزشی جانبازان و معلولان بالا میرفتیم و من شاهد لبخند و خشنودیشان بودم. این مردان در سکوت تمامی مسئولان، سالهاست که برای کشور افتخار کسب میکنند و کسی حتی نامشان را نمیداند؛ همانهایی که در پایان مسابقات المپیک نام ایران را بر صدر مینشانند و در سکوت و بیخبری به خانههایشان برمیگردند؛ آنان نامآوران گمنام این مرزو بومند.
استانداردها را جانبازان تعیین میکنند
در استخر مجموعه، ورزشکاران با مدیرعامل سازمان فضاهای فرهنگی دیدار میکنند. آنان در حال بازدید از پروژه هستند که به سراغشان میرویم. همان ابتدای دیدار، تشکرینیا از امکاناتی که برای معلولان و جانبازان در این مجموعه درنظر گرفته شده است سخن میگوید. علیمحمد یاری، عضو تیم ملی دو و میدانی و پرتاب دیسک کشور که مدالآور 2دوره المپیک و قهرمان جهان است، میپرسد: آیا زمینی برای ورزشکاران دوومیدانی و پرتاب دیسک در این مجموعه دیده شده است؟ تشکرینیا نیز به زمینی که در حاشیه مجموعه به تازگی تملک شده و در حال ساخت است اشاره میکند و میگوید: از شهردار تهران میخواهم که جایی برای این امر در این مجموعه در نظر بگیرد.
تشکرینیا به قهرمانان المپیک کشور میگوید: تردیدی نکنید که همه کاستیهایی که شماها در این مجموعه به ما گوشزد میکنید در نظر گرفته خواهد شد. او میگوید: من از طرف شهردار تهران به شما قول میدهم که تمام آنچه از نظر شما برای ارتقای این پروژه مطرح میشود قابل انجام است، چرا که دکتر قالیباف همیشه گفته که دین بزرگی به شما جانبازان و معلولان کشور دارد. تشکرینیا میگوید: در این مجموعه شهردار تأکید کرده است که بهترین امکانات را برای جانبازان و معلولان در نظر بگیریم. او تأکید میکند: ما برای تأمین نیازهای شما در این مجموعه آماده خدماترسانی هستیم. این الگویی است که شهردار و مدیریت شهری پیش روی ما گذاشته است. سپس اشاره میکند: در ضلع جنوبی این مجموعه، قرار است فضایی اقامتگاهی برای استقرار خانواده جانبازان و معلولان اختصاص یابد تا هنگامی که شما عزیزان به این مکان آمدید، بتوانید خانوادههای خود را در کنار خود داشته باشید. مسلما ایجاد فضای ورزشی رو باز نیز میتواند در دستور کار قرار گیرد که در نخستین جلسه به شهردار محترم نیز این موضوع را انتقال خواهیم داد. او میگوید: شما استانداردها و مشخصات را در اختیار مشاور بگذارید تا او طرحی متناسب به ما پیشنهاد کند. سعی میکنیم در همین جا زمینی به این منظور در اختیار شما بگذاریم.
محلی برای اردوی مسابقات جهانی اسپانیا
با قهرمانان المپیک جهان از رمپهای مجموعه بالا میرویم. طبقه به طبقه را میبینند. امکانات مختلف ورزشی را مرور میکنند. گاه حتی مشتاق میشوند که برخی از این امکانات را آزمایش کنند. چندنفر نیز وظیفه ثبت نقطه نظرات آنان را بهعهده دارند. طبقهبهطبقه و قسمت به قسمت به دقت مورد بازدیدشان قرار میگیرد. در جایی حسینی، قهرمان وزنهبرداری از اضافه شدن برخی امکانات سخن میگوید و جایی دیگر قهرمانی دیگر از تجهیزات فنی به روز و جدید. همه این موارد را یادداشت میکنند و با مشخصات دقیق. این قهرمانان در لحظه ترک این مجموعه بیصبرانه منتظر بهرهبرداری از این پروژه بودند تا برای شرکت در مسابقات بعدی از این امکانات استفاده کنند . همانطور که صادقزاده میگوید: «تا 2 ماه دیگر مسابقات جهانی اسپانیا برگزار میشود. امیدوارم که ما برای آمادگی بتوانیم از این مجموعه استفاده کنیم».
بیمهری مسئولان و گمنامی قهرمانان
در حالیکه خنده تمام صورتش را پر کرده و به آرامی در کنار من از روی رمپ به سمت طبقه چهارم در حرکت است، میگوید: من تابه حال چنین مجموعهای ندیده بودم. در واقع این مجموعه را میتوانیم در آسیا یک مجموعه منحصر به فرد بدانیم. علی صادقزاده، وزنهبردار تیم ملی کشورمان و قهرمان 3دوره المپیک و قهرمان جهان، میگوید: من از 17 سالگی رکورددار بودم. تنها کسی هستم که هماکنون سهمیه المپیک لندن را دارم. اما تاکنون حتی سازمان تربیتبدنی نیز نتوانسته کمترین کمکی به ما بکند. این مجموعه بینظیر است. من واقعا از آقای تشکرینیا و بهویژه آقای آقامیر رئیس سازمان ورزش شهرداری تشکر میکنم که همیشه باعثشده که بچههای معلول و جانباز کمبود امکانات را احساس نکنند. صادقزاده از بیمهری مسئولان ورزشی کشور میگوید. او و بسیاری از قهرمانان ضمن دیدار زبان به گلایه باز میکنند و میگویند: با وجود آنکه هر کدام از ما چندین و چند مدال برای کشورمان آوردهایم اما مسئولان ورزش حتی یک پلاکارد نیز برای تشویقمان جایی نصب نکردهاند. هر چه هست سخن از بیمهری مسئولان ورزش استان تهران است و بیتوجهی آنان به ورزش جانبازان و معلولان. اما هنگامی که طبقه به طبقه مجموعه را بازدید میکنند، خوشحال میشوند. آنان میدانند که تاچندی دیگر به تعبیر تشکرینیا اینجا صاحبخانه خواهند شد و میتوانند کمبود امکاناتی که تا به امروز بوده را فراموش کنند.
اینجا خانه شماست
هنوز چیزی نگذشته است که قهرمانان ورزشی احساس میکنند که این ملاقات یک ملاقات تبلیغاتی نیست. آنها متوجه میشوند که اینجا قرار است محلی باشد برای حضور همیشگیشان. هنگامی که تشکرینیا میگوید: شما اینجا صاحبخانه هستید. هر اندازه خودتان نسبت به خانهتان احساس مسئولیت کنید و از ما بخواهید ما نیز وظایفمان را بهتر انجام میدهیم. شاید به همین دلیل است که علی حسینی قهرمان وزنهبرداری جهان که مدالآوری 3دوره المپیک را در کارنامه خود دارد از نبود امکانات تمرینی برای جانبازان و معلولان گلایه میکند. او میگوید: در تهران هیچ فضای ورزشی و تمرینی برای ورزشکاران جانباز و معلول وجود ندارد. استفاده از اینجا پس از بهرهبرداری چگونه است؟ تشکرینیا در پاسخ به سؤال این قهرمان المپیک میگوید: شهرداری تهران نسبت به این فضای ورزشی دیدگاهی انتفاعی نداشته است. این مکان چه برای قهرمانان ملی و چه حتی برای جانبازان و معلولانی که ورزش قهرمانی نمیکنند، فضایی غیرانتفاعی خواهد بود و استفاده از آن مختص جانبازان و معلولان است. تشکرینیا به گفته شهردار تهران اشاره میکند و میگوید: دکتر قالیباف همیشه تأکید داشته که ورزشگاههای زیادی برای سایر اقشار وجود دارد، اما این ورزشگاه با امکاناتی متناسب برای جانبازان و معلولان، فقط باید در اختیار آنها باشد.
کار دقیق و حسابشده
هنگامی که در سالن بدنسازی و وزنهبرداری مجموعه اعضای تیم ملی وزنه برداری جانبازان و معلولان کشور در حال بررسی امکانات و حتی آزمایش برخی دستگاهها هستند، به سراغ صادق بیگدلی، عضو تیم ملی والیبال نشسته کشور میروم. از او میپرسم که اینجا را چگونه میبینید؟ میخندد و میگوید: خیلی عالی است. برای من که بچه جنوب شهرم اتفاق بسیار خوبی است که چنین مجموعهای را در نزدیکی خودمان داریم. در حالیکه میخندد، میگوید: امیدوارم هر چه زودتر به بهرهبرداری برسد تا بتوانیم زودتر از آن استفاده کنیم. میپرسم: کمبود و مشکلی احساس نکردی؟ میخندد و میگوید: کلی شماره تلفن از ما گرفتند و به ما دادند تا مشکلاتی را که طرح کردیم تا روز افتتاح برطرف کنند. کار خیلی فنی و دقیقی انجام دادهاند. مشکل خاصی وجود ندارد. فقط برخی امکانات و تجهیزات را باید بیشتر کنند، وگرنه در کل دقیق و حسابشده کار کردهاند.
در گوشهای چند قهرمان در حال پچ پچ هستند. به آرامی نزدیکشان میشوم. میگویم: چطور است اینجا؟ توانسته خواستهتان را برآورده کند؟ مرتضی حیدری عضو تیم ملی 7 نفره فوتبال جانبازان و دارنده مدال برنز المپیک پکن میگوید: امکان عمومی اینجا برای تمرین کردن خیلی خوب است. اگر میشد زمینی استاندارد برای تمرین فوتبال در کنار آن طراحی میکردند خیلی خوب بود. تشکرینیا به محض شنیدن سخنان حیدری میگوید: هماکنون شهرداری بیش از 600 زمین چمن در مناطق مختلف دارد. ما میتوانیم چند زمین چمن با استانداردهای جهانی برای معلولان و جانبازان احداث کنیم. تا به امروز این نیاز را احساس نمیکردیم، شما که ورزشکار هستید و به نیاز ورزشی جانبازان و معلولان تسلط دارید باید از ما بخواهید. ما میتوانیم این امکانات را در اختیار شما بگذاریم. سپس مشخصات فنی زمین فوتبال ثبت میشود. قرار بر این است که این ورزشکاران تا آخرین روز مشاورههای تازهای به دستاندرکاران ساخت و بهرهبرداری از این مجموعه بدهند.
بینظیر در آسیا
با حسینی، قهرمان وزنهبرداری المپیک و جهان همراه میشوم. از او در حالی که روی ویلچر نشسته است، میپرسم: این رمپها هنگام بالا رفتن و پایین رفتن اذیت نمیکند؟ حسینی میگوید: نه، خیلی خوب طراحی شده است، با شیب مناسب و استاندارد است. از او میپرسم: مجموعه را چگونه میبینی؟ آیا بهنظرت میتواند برای جانبازان و معلولان جایی مناسب باشد؟ حسینی پاسخ میدهد: من هر دو سال یکبار به یکی از کشورهای جهان میروم برای شرکت در مسابقات جهانی، آسیایی و المپیک. تاکنون نیز 3 دوره در مسابقات المپیک شرکت کردهام. به جرات میتوانم بگویم که چنین فضای منسجمی که همه امکانات ورزشی و تفریحی جانبازان و معلولان را در اختیار داشته باشد در آسیا ندیدهام. در کشور چین که در سالهای اخیر به خاطر توسعه ورزش ساخت و سازهایش افزایش قابلتوجهای یافته نیز، چنین مجموعهای ندیدهام. به جرات میتوانم بگویم که این مجموعه در آسیا بینظیر است.