کاراته برای حضور در گوانجو دوران پرفرازونشیبی را تجربه کرد و سرانجام در انتخاباتی پرحرف و حدیث که چندین و چندبار تکرار شد، ترکیب اصلی‌اش را شناخت. نکته جالب آنکه در روی تاتامی گوانجو مردانی برای کاراته ایران طلا گرفتند و نقش فرشته نجات را ایفا کردند که اتفاقا روی اعزام آنها حرف‌های بسیاری بود! جاسم ویشگاهی در شرایطی با کسب دومین مدال طلایش در بازی‌های آسیایی در کنار نقره بازی‌های بوسان بدل به پرافتخارترین رزمی‌کار ایران با سابقه 3 دوره حضور مداوم در این بازی‌ها شد که اصلا قرارنبود تیم ملی را همراهی کند. او خود اعتراف می‌کند پس از آنکه قرارشد بعد از کسب مدال طلای دانشجویان جهان راهی اردوی تیم ملی شود با مخالفت مربیان تیم اعزامی به مسابقات جهانی صربستان مواجه شد. چنین بود کم و بیش ماجرای ذبیح‌الله پورشیب ملی پوش ایلامی که سرانجام با تحمل مرارت‌های بسیار و حضور در چند دوره از مسابقات انتخابی فرسایشی خود را به تیم ملی تحمیل کرد. در ادامه سلسله مصاحبه‌های همشهری با مدال‌آوران بازی‌های آسیایی گوانجو گفت‌وگو با این دو قهرمان طلایی کاراته را می‌خوانید.
جاسم ویشگاهی به نوعی با تجربه‌ترین عضو تیم ملی اعزامی به بازی‌های آسیایی گوانجو به شمار می‌رفت. او قبل از تکرار مدال طلای 4سال پیش خود در دوحه و مدال نقره بازی‌های آسیایی بوسان، 3مدال طلا، نقره و برنز جهان را هم در کارنامه خود داشت و با چنین پشتوانه‌ای به‌دنبال مدال سوم و دومین طلایش در این بازی‌ها بود.
جاسم اهل انزلی است و عاشق ملوان و مرحوم سیروس قایقران که با وجود علاقه وافرش به فوتبال به‌دلیل نوع فیزیکش به سمت کاراته کشیده شد و در همین حال از فوتبال هم غافل نیست؛ «فوتبال را واقعا از صمیم قلب دوست دارم، مگر می‌شود در انزلی دنیا آمد و با فوتبال احساس بیگانگی کرد. انزلی است و ملوان و من درمیان این همه بازیکن بزرگی که از این شهر راهی تیم ملی شده‌اند عاشق بازی مرحوم سیروس قایقران بودم ». او درحالی با گذشت 4 سال دوباره از سکوی قهرمانی بازی‌های آسیایی بالا رفت که با توجه به دوری دوساله‌‌اش از میادین به‌خاطر مدارا با درد و دیسک کمر کمتر کسی به تکرار مدال طلای دوحه از سوی او امیدوار بود جز خودش؛ «خب به‌خودم و توانایی‌هایم مطمئن بودم و می‌دانستم که باز هم می‌توانم با روحیه بالا ثابت کنم که هنوز هم آن جاسم 4 سال پیش می‌توانم باشم». جاسم برای آنکه ثابت کند هنوز هم یکی از چهره‌های شاخص این رشته است در فینال از حریف ژاپنی‌‌اش یک مغلوب تمام‌عیار ساخت وبا کسب بیستمین مدال طلای کاروان ورزشی ایران مانع از دست رفتن عنوان چهارمی ایران در جدول توزیع مدال‌ها در رقابت با قزاق‌ها شد.
- ویشگاهی برای رسیدن به مدال طلا راه سختی را پیمود تا توانست دوباره به مدال طلا برسد؟
گرفتن مدال طلا همیشه سخت است ولی من با توکل به خدا و در سایه باورداشتن توانایی‌هایم این راه را مثل همیشه برای خودم آسان کردم.
- در کدامیک از4 پیکارت مقابل رقبا بیشتر به دردسر افتادی؟
در4 مسابقه‌ای که روی تاتامی رفتم دیدار با حریفان اردنی و ژاپنی در مرحله دوم و پایانی برایم سخت‌تر از سایر مبارزات بوده است.
- از اینکه در فینال برای طلا مجبور به پیکار با حریف ژاپنی بودی چه احساسی داشتی؟
فقط و فقط تمرکزم را به گرفتن طلا معطوف کردم و احساس خوبی داشتم چرا که کسب مدال طلا در کاراته با بردن ژاپنی‌ها به‌عنوان بنیانگذار این ورزش طعم و بوی دیگری داشت. تجربه سال‌ها حضور در میادین بین‌المللی به من کمک کرد تا بدون هراس و استرس کارم را به نحو احسن در فینال به پیش ببرم.
- چگونه می‌توان در مقابل ژاپنی‌های مغرور در کاراته پیروز شد؟
راه شکست دادن ژاپنی‌ها این است که از همان ابتدا باید آنان را جدی گرفت وبا گرفتن زهرچشم، آنها را به عقب راند و اگر در این زمینه اندکی کوتاهی صورت گیرد هرگز نمی‌توان در مقابل تکنیک بالا و روحیه جنگندگی‌شان شانسی برای بردن داشت.
- ژاپنی‌ها واقعا با تمام قدرت وبا بهترین‌های خود به گوانجو آمده بودند؟
آنها همیشه به‌دلیل اهمیت مدال‌های طلا در بازی‌های آسیایی با بهترین‌های خود به میدان می‌آیند. آنها هم مثل ما 4 سهمیه در بخش مردان داشتند که از مطرح‌ترین کاراته‌کاهای دنیا بودند.
- در تیم ایران به جزویشگاهی و پورشیب آیا فرد دیگری هم شایسته کسب مدال طلابود؟
امیرمهدی‌زاده که با ناداوری از رسیدن به طلا و قهرمانی بازماند.
- آیا واقعا او پدیده کاراته ایران و آسیاست یا در این زمینه اغراق می‌شود؟
مهدی‌زاده نه تنها پدیده کاراته ایران و آسیاست بلکه پدیده کاراته جهان است. اگر او در مسابقات جهانی صربستان شرکت می‌کرد، شک نکنید که حتما طلا می‌گرفت.
- از دید ویشگاهی، چرا کاراته ایران در این دوره به نسبت بازی‌های بوسان و دوحه افت داشت؟
تیم دوره قبل با تجربه بود و با حضور در مسابقات جهانی شرایط متفاوتی داشت ولی در این دوره به جز من سایر نفرات بسیار جوان و کم‌تجربه بودند.
حاشیه‌ها، بلای جان کاراته
ذبیح‌الله پورشیب دیگر مرد طلایی کاراته از ایلام به تیم ملی ایران راه پیدا کرد و برای عضویت در ترکیب تیم اعزامی به گوانجو از عهده انواع و اقسام مسابقات تدارکاتی برآمد تا توانست راهی بازی‌های آسیایی شود. انتخاب او نیز همانند ویشگاهی با مخالفت‌هایی همراه بود ولی پورشیب هم جواب منتقدین خود را با نتایج خوب در انتخابی‌ها و هم در بازی‌های آسیایی با کسب طلایی ناب داد. ملی‌پوش ایلامی هنوز هم از این موضوع دلخور است و می‌گوید: «مخالفین حضورم در گوانجو با وجود کسب مدال طلا هنوز هم دست‌بردار نیستند و معتقدند که من با زور رسانه‌ها درترکیب تیم ملی قرارگرفته‌ام». وی افزود: «در مدت نزدیک به 2سال از 25باری که به میدان رفتم تنها 2 بار شکست خوردم و درحقیقت باید بدون شرکت در مسابقات انتخابی پیراهن تیم ملی را برتن می‌کردم، اما برای آنکه جلوی هر بهانه‌ای را گرفته باشم در تمامی مسابقات انتخابی با قدرت حاضرشدم و در نهایت ذره‌ای بهانه برای اثبات شایستگی‌هایم باقی نگذاشتم».
- یکی از ایراداتی که منتقدین به پورشیب می‌گیرند این است که او فاقد انعطاف پذیری تاکتیکی است و از پاهایش کمتر از دست‌ها استفاده می‌کند؟
من با گرفتن طلا هم به نوعی جواب اعتماد مربیانم را دادم و هم به نوعی پاسخ منتقدانم را. من تنها کسی بودم که هیچگاه و در هیچ شرایطی از مسابقات انتخابی متعدد فرار نکرد و پا پس نکشیدم و از تمامی مسابقات انتخابی نیز سربلند بیرون آمدم. من با وجود آنکه حتی تاریخ مسابقات انتخابی را به من اطلاع نمی‌دادند مدام در حالت آماده باش بودم تا مبادا بهانه‌ای به‌دست بهانه جویان دهم. پیرامون عدم‌انعطاف‌پذیری تاکتیکی هم باید بگویم برخلاف دیگران تنوع تکنیک‌های دست‌هایم بیشتر از بقیه است و همچنین از قدرت بدنی‌ام حداکثر استفاده را در مبارزات می‌برم. در همین مسابقات اخیر درحالی که در مبارزه با حریفانی راست گارد همیشه به مشکل می‌خوردم با قاطعیت آنان را شکست دادم و جالب آنکه هر سه حریفم راست گارد بودند.
- در هیچ کدام از دیدارهایت هم به دردسر نیفتادی؟
خدا را شکرنه. در بازی اول به حریف کویتی دارنده مدال طلای بازی‌های آسیایی بوسان خوردم وبا وجود آنکه او دلگرم به حضور و حمایت‌های پشت پرده شیخ احمد، رئیس شورای المپیک بود، برابر من مغلوب شد. در این مسابقه برای بهانه‌ندادن به‌دست داوران حتی یکبارهم اجازه ندادم ضرباتش به‌صورت من نزدیک شود. در مصاف با حریف قزاق هم با کنترل او توانستم پیروز شوم و اما در فینال و درحالی که همه از تجربه و قدرت عمریساف اندونزیایی مرا دعوت به مبارزه احتیا‌ط‌آمیز می‌کردند، او را با قدرت بردم و طلایی شدم.
- با وجود این همه شایستگی پس چرا این همه مخالف در پوشیدن پیراهن تیم ملی داشتی؟
باورکنید خودم هم نمی‌دانم. من نزدیک به 2 سال قهرمان امیدهای جهان شدم و 2سال هم پیاپی برنده مدال طلای قهرمانی بزرگسالان آسیا شدم و بازنمی‌دانم که می‌بایست چه کاری انجام می‌دادم تا به تیم ملی بزرگسالان می‌رسیدم. من فکر می‌کنم منتقدین حضور من در تیم ملی آدم‌های بی‌انصافی هستند.
- به‌نظر پورشیب مهم‌ترین تهدید برای کاراته ایران در مقطع فعلی چیست؟
کاراته در حال حاضر شرایط خوبی دارد و اگر حاشیه‌سازان اجازه دهند این فرصت برایش فراهم است تا دوباره در مسیر موفقیت ظاهرشود.
