در این میان ناکام بزرگ فوتبال، انگلیس بود. آنها براساس رایزنی‌ها در دور اول منتظر 7رای بودند ولی تنها با 2 رای نخستین کشور حذف شده نام گرفتند. جالب اینکه یکی از این رای‌ها متعلق به عضو انگلیسی هیأت اجرایی بود. ظاهرا دلیل اصلی ناکامی انگلیسی‌ها، افشاگری رسانه‌های این کشور است که هفته گذشته از رشوه‌گیری اعضای بلندپایه فیفا در سال‌های قبل پرده برداشته بودند و فیفا در زوریخ پاسخ آن را داد. در دور دوم رای‌گیری روسیه توانست با 13 رای اکثریت آرا را بالاتر از اسپانیا- پرتغال و هلند- بلژیک به دست آورد و جام جهانی را برای نخستین بار به اروپای شرقی ببرد.
برد قاطع روسیه به قدری عجیب بود که بازنده‌ها نتوانستند ساکت بمانند. بیشترین اعتراض را انگلیسی‌ها داشتند که پیشنهاد آنها از نظر فنی بهتر از دیگران بود و تحقیقات نشان می‌داد که سود برگزاری این مسابقات در جزیره تضمین شده است.
اندی انسون، رئیس ستاد میزبانی انگلیس در انتقاد از فیفا می‌گوید:« بهتر است خودمان را با ارائه پیشنهاد نامزدی خسته نکنیم، مگر اینکه فرایند انتخاب میزبان تغییر کند.» البته اگر انگلیسی‌ها به فکر میزبانی بیفتند، زودتر از 2030 نمی‌توانند به آرزویشان برسند. وزیر ورزش هلند هم پس از ناکامی پیشنهاد کشورش گفت:« متأسفانه برنده نشدیم. به جای آن باید جام جهانی را ببریم.
حالا برای میزبانی المپیک 2028 تلاش می‌کنیم.» اما مارک ویلموتس، بازیکن سابق فوتبال بلژیک پا را فراتر گذاشت و گفت:
« انتخاب روسیه، سیاسی و انتخاب قطر، اقتصادی بود. با این انتخاب‌‌ها می‌توان گفت که ورزش بازنده اصلی بود.» روزنامه ال موندو اسپانیا هم در واکنش به اعطای میزبانی به روسیه و قطر تیتر زد: «قدرت نفت و گاز». این روزنامه اضافه کرد: «روسیه و قطر با پروژه‌هایی که از نظر فنی ضعیف بودند، به کمک ثروت هنگفت شان میزبانی جام جهانی را به دست آوردند.»
رسانه‌های روسیه هم در لابه‌لای جملات احساسی‌شان، نمی‌توانند نگرانی‌شان را بابت هزینه بالای این میزبانی پنهان کنند. روزنامه کومرسانت در این باره نوشت: «این می‌تواند یکی از گران‌ترین و دشوارترین پروژه‌های روسیه باشد؛ حتی گران‌تر و دشوارتر از المپیک زمستانی سال 2014 در سوچی.»
جام جهانی در صحرا
انتخاب قطر اما حتی از انتخاب روسیه هم عجیب‌تر بود. ژاپن، استرالیا، کره‌جنوبی و آمریکا یکی یکی کنار رفتند تا جام جهانی به کشور 1.35 میلیون نفری حاشیه خلیج‌فارس برسد. آل ثانی، امیر قطر از فیفا بابت «اعتقاد به تغییر» تشکر کرد و گفت: «برای رسیدن به این نقطه تلاش زیادی در 2سال گذشته انجام داده‌ایم.
امروز جشن گرفته‌ایم ولی از فردا کارمان شروع می‌شود. می‌دانیم که کار زیادی داریم ولی به عهدمان وفا خواهیم کرد.» قطر که در اواخر بهار و شروع تابستان- موعد برگزاری جام جهانی- دمای هوایش به 43 درجه سانتی‌گراد هم می‌رسد، وعده داده که دمای ورزشگاه‌ها را تا 19 درجه کاهش دهد. این در حالی است که این تکنولوژی هرگز در مقیاس بزرگ آزمایش نشده است.
همچنین قطر قصد دارد پس از برگزاری جام جهانی، ورزشگاه‌ها را به کشورهای فقیر منتقل کند. اما کشورهای بازنده معتقدند که آنچه قطر را به پیروزی رساند پروژه آنها نبود بلکه پول‌هایی بود که آنها برای لابی در فیفا خرج کردند. جک رایلی، عضو فدراسیون فوتبال استرالیا گفت که جام جهانی 2022 قربانی سیاست‌های فیفا و جیب‌های پرپول قطری‌ها شد: «هیأت قطری برای دوره‌ای طولانی پول زیادی ریخت و پاش می‌کرد.» کانیا داینی، نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال ژاپن هم این تصمیم را بیشتر سیاسی دانست تا ورزشی.
او گفت:« شاید برگزاری جام جهانی برای نخستین بار در خاورمیانه معانی زیادی داشته باشد.» نیکی، مهم‌ترین روزنامه اقتصادی ژاپن هم نوشت:« قطر که هرگز به جام جهانی صعود نکرده، به واسطه درآمد نفتی اش، سلاح پرقدرتی در اختیار داشت.»
