فیلم، مخاطبش را می‌ترساند و در لحظاتی تماشاگر در سالن سینما از ترس جیغ هم می‌کشد! اتفاقی که تقریبا هر شب در سالن شماره 2 سینما فرهنگ رخ می‌دهد؛ سالنی که حدود 270 صندلی دارد و تمام این صندلی‌ها در اکران تک‌سئانس ساعت 3:30 نیمه‌شب پر می‌شود.
مدیر سینما فرهنگ می‌گوید: در شب‌های پنجشنبه و جمعه بعضی از تماشاگران روی زمین نشسته‌اند و فیلم را دیده‌اند؛ یعنی 100درصد ظرفیت سالن پر می‌شود و با چنین ضریب اشغالی این فیلم را می‌توان پرمخاطب‌ترین اثر سینمایی روی پرده دانست. ضریب اشغال 100درصدی درحالی اهمیت مضاعف می‌یابد که بدانیم پرفروش‌ترین فیلم ایرانی روی پرده که 26 سینما را در اختیار دارد به‌طور متوسط روزانه نزدیک به 20 میلیون تومان می‌فروشد و ضریب اشغال صندلی‌های سینماهای نمایش‌دهنده‌اش در بهترین روزها هم زیر 30 درصد است.
در توضیح دلایل استقبال تماشاگر از فیلمی چون یتیم‌خانه به موارد متعددی می‌توان اشاره کرد؛ اینکه مخاطب از فضای تکراری فیلم‌های روی پرده خسته شده و در جست‌وجوی تنوع است؛ تنوعی که در یتیم‌خانه به چشم می‌خورد و می‌تواند تماشاگر را به‌خوبی سرگرم کند. نکته دیگر علاقه مخاطب ایرانی به تماشای فیلم‌های ژانر وحشت است؛ علاقه‌ای که سینمای ایران نمی‌تواند به آن پاسخ بدهد.
اگر به بساط دستفروشانی که کنار پیاده‌روها دی‌وی‌دی می‌فروشند نگاهی انداخته باشید، حتما متوجه شده‌اید که بخش قابل‌توجهی از فیلم‌های عرضه شده را آثار ژانر وحشت تشکیل می‌دهند. وقتی محصولی استاندارد از این ژانر پرطرفدار روی پرده سینما می‌آید، طبیعی است که تماشاگر علاقه‌مند فرصت تماشایش را از دست ندهد؛ اتفاقی که مسبوق به سابقه هم هست و چند سال پیش با فیلم‌های «دیگران» و «کینه» شاهد استقبال فوق‌العاده مخاطب ایرانی از آثار متعلق به سینمای پرتعلیق و هراس‌آلود بودیم.
تجربه‌های ناکام سینمای ایران در ژانر وحشت به این دلیل در گیشه شکست خوردند که این فیلم‌ها اغلب فاصله‌ای بعید از متوسط‌ترین نمونه‌های این ژانر داشتند. فیلم ترسناک ایرانی معمولا یا خنده‌دار از کار درمی‌آید یا فاقد تعلیق و توانایی برای القای ذره‌ای ترس.
توضیح دلایل این ناکامی در حوصله این یادداشت نیست؛ مسئله، خواست مخاطبی است که اکران سینماها معمولا اعتنایی به آن ندارد. همین فیلم یتیم‌خانه در شرایطی اکران شده که مدت‌ها بود هیچ برنامه‌ای برای اکران فیلم خارجی در سینماها وجود نداشت. درحالی‌که سینمای جهان مخاطبان پیگیر و علاقه‌مندی دارد و ژانر وحشت هم در ایران مثل همه‌جای دنیا گونه‌ای بسیار محبوب و پرطرفدار است، کمتر کسی توجهی به این مسئله دارد.
اکران تک‌سئانس در نیمه‌های شب فیلمی که نه کارگردان شاخصی دارد و نه بازیگران شناخته‌شده‌ای ولی استقبال تماشاگر از آن فوق‌العاده بوده، شاید بتواند تلنگری به مدیران سینمایی بزند؛ شاید که اکران فیلم خارجی را کمی جدی بگیرند و به سلیقه و خواست مخاطبی که به هر دلیل علاقه‌ای به تماشای فیلم‌های ایرانی نشان نمی‌دهد، کمی احترام بگذارند.
