اتحادیه اروپا مصرف‌کننده اصلی انرژی است و در مقابل، روسیه به‌عنوان تأمین‌کننده اصلی انرژی شناخته می‌شود. در این میان، ترکیه کشوری است که از یک‌سو مصرف‌کننده‌ای مهم و از سوی دیگر محل ترانزیت گاز طبیعی و نفت خام محسوب می‌شود.
از آنجا که این 3کشور در تأمین این منبع انرژی امن و بی‌دردسر منافع مشترکی دارند و با چالش‌های خارجی نیز مواجه هستند در سال‌های اخیر درصدد برآمدند تا در نوع روابط خود تغییراتی ایجاد کنند. آنها در جست‌وجوی راهی هستند برای یک همکاری سه‌جانبه در بخش انرژی تا مثلث همکاری اتحادیه اروپا، روسیه و ترکیه را تشکیل دهند.
البته برای شکل‌گیری این مثلث باید تغییراتی صورت بگیرد زیرا تا به امروز روابط این کشورها به‌صورت دو به دو از ثبات چندانی برخوردار نبوده است و در حال حاضر نیز سیری نزولی را طی می‌کند.
روسیه مدتی است درصدد تغییر روابط خود با اتحادیه اروپاست و بازنگری استراتژی انرژی‌اش را آغاز کرده تا به جای اتحادیه اروپا، توجه خود را به کشورهایی نظیر چین در شرق و ترکیه در غرب معطوف کند.
از طرفی، ترکیه نیز تمرکز سیاست انرژی خود بر اتحادیه اروپا را متوقف کرده و بیشتر به اهمیت نقش خود به‌عنوان مرکزی برای توزیع منابع روسیه، خاورمیانه و منطقه دریای خزر می‌اندیشد.
از آنجا که روابط ترکیه و روسیه رو به رشد است، اتحادیه اروپا نیز باید تلاش کند روابط خود با این دوکشور را بهبود بخشد و خواستار راهی باشد برای شکل‌گیری مثلث همکاری میان 3 کشور.
بنابراین اتحادیه اروپا برای بهره‌مندی از مزایای این تغییرات، مسیر دشوارتری پیش‌رو دارد و به‌نظر می‌رسد که باید بیشتر از 2ضلع دیگر این مثلث تلاش کند.
با توجه به اینکه گاز طبیعی در تهیه ذخایر انرژی با کربن کم، نقشی حیاتی دارد، اهمیت شکل‌گیری این رابطه سه‌جانبه بیشتر آشکار می‌شود.
با این همه این تغییرات تنها زمانی شکل می‌گیرد که این کشورها به یکدیگر به‌عنوان رقیب نگاه نکنند بلکه به این بیندیشند که همگی از منافع یکسانی سهم می‌برند. این بازی، بازنده‌ای ندارد و همگی برنده هستند.
آبزرور
