به گزارش ایسنا، برخی از این دستورها که به 16 هزار سال پیش برمی‌گردند بسیار خوشمزه بوده و به نمایش چگونگی تغذیه اقوام نوسنگی انسان از میوه‌ها و گیاهان در کنار غذاهای اصلی آنها می‌پردازد.
در میان این دستورهای غذایی می‌توان سوسیس فلفلی با خشکبار کاج، نان فلفلی حاوی پنیر بز، برگهای قرمز و تخم بادیان رومی و خیار اسکندرانی حاوی خیار ورقه شده با نعنا و سرکه را مشاهده کرد.
این دستورهای غذایی باتوجه به فصل سازمان داده شده و به ترکیب منوهایی از عصر سنگی، دوره رومی‌ها و دستورهای غذایی دوره وایکینگها و قرون وسطی پرداخته‌اند. اگرچه برخی از این دستورهای غذایی بسیار پرکار بوده و نیازمند مواد نامفهومی مانند «لیکوامن» که نوعی نگهدارنده با ترکیب نمک، ماهی، آویشن و آب سیب بوده است، به ارائه یک چالش جالب برای آن دسته از افرادی که تحمل مصرف این گونه غذاها را دارند، می‌پردازد.
این دستورهای غذایی توسط سه پژوهشگر دانمارکی براساس شواهدی مانند وسایل آشپزی، تصاویری از ساعات غذا خوردن و بررسی استخوان‌ها و مواد یافت شده در ظروف پخت غذای دوره‌های مختلف جمع آوری شده است.
در میان این دستورهای 16 هزار ساله می‌توان دسرهایی از ترکیب میوه و عسل را مشاهده کرده و همچنین حریره که در تمام فرهنگها ثابت بوده است.
طبق این کتاب، دستورهای غذایی رومی بیشتر شامل پخت غذا روی شبکه‌هایی روی آتش بوده و در عوض وایکینگها غذای خود را درون دیگهای بزرگ بر روی آتش می‌گذاشتند. همچنین انسانهای اولیه گوشت یا دیگ غذای خود را درون گودالهایی از سنگ داغ شده قرار می‌دادند.
