اما در بعضی کشورها، مثل کانادا، برف بخشي جدانشدني از زندگی مردم شده و گاهی هم لج آن‌ها را درمی‌آورد. اما پیست‌های اسکی‌شان پررونق است و یکی از سرگرمی‌های اصلی بسیاری از نوجوان‌های کانادایی اسکی است.
با این حال هر سال در زمستان‌های طولانی کانادا، بسیاری از اسکی‌بازان مبتدی، دچار سانحه می‌شوند و این سانحه‌ها گاهی می‌تواند زندگی آن‌ها را بسیار تحت‌تأثیر قرار دهد.
به‌همین دلیل است که در کانادا یک مرکز اسکی مجازی، برای کم‌کردن آسیب‌های اسکی وجود دارد.
این مرکز که به لطف فناوری یک پیست اسکی مجازی خلق کرده است، می‌تواند یک اسکی‌باز تازه‌کار را بسیار حرفه‌ای آموزش دهد. سرعت آموزش به یک مبتدی درآن اتاق تا چندبرابر آموزش در یک پیست اسکی واقعی
است.
یک صفحه‌ی متحرک و چوب‌های اسکی آلپاین یا اسنوبرد، برای کاربر کافی است. این مرکز در شهر تورنتو قرار دارد و کاربرانی که می‌خواهند اسکی یاد بگیرند، به‌راحتی به آن دسترسی دارند و لازم نیست مسیرهای پیچ در پیچ کوهستانی را برای رسیدن به پیست واقعی طی کنند.
هرچند لذتی که آدم در یک پیست واقعی مي‌برد هرگز با اسكي‌بازي در این اتاق یکی نیست، اما هم هزینه‌اش کم‌تر است و هم در چهار فصل سال دایر است و کاربری که عاشق اسکی است نباید صبر کند تا زمستان از راه برسد.
این مرکز بیش از هرچیز برای کودکان و نوجوانان یا حتی سالمندانی که در ورزش اسکی تازه‌کارند، راه‌اندازی شده است. البته اسکی‌بازان حرفه‌ای که دچار آسیب شده‌اند بعد از بهبودی می‌توانند میزان توان خود را در این مرکز آزمایش کنند بدون این‌که خطری تهدیدشان کند.
این صفحه‌ی سفید زیر چوب اسکی یا اسنوبرد کاربر، در شیب‌های متفاوت تغییر می‌کند. از شیب ملایم گرفته تا شیب تند و البته هرزمان کاربر احساس کرد شیب زیادی تند شده می‌تواند از مربی یا تکنسین بخواهد شیب را تنظیم کند.
این یک پیست اسکي شبیه‌سازی شده است و به همین دلیل کاربری که بتواند در این پیست اسکي کند، در پیست واقعی هم می‌تواند.
پیتر، یکی از مدیران این مرکز می‌گوید: یک کاربر تازه‌کار، برای این‌که بتواند یک مسیر معمولی با شیب ملایم را اسکی کند، در یک پیست واقعی، حداقل به شش جلسه آموزش احتیاج دارد. اما در این‌جا یک تازه‌کار می‌تواند در یک یا دو جلسه در شیب ملایم به راحتی اسکی کند.
اسکی با لباس‌های تابستانی، یکی دیگر از برتری‌‌های اسکی مجازی است. کاربر دیگر در کوهستان نیست و نیازی به پوشیدن لباس‌های اسکی حجیم و دست و پاگیر ندارد. از دستکش و عینک هم خبری نیست.
بنابراین کاربر می‌تواند با آرامش روی یادگیری تمرکز کند و در مدت یک هفته خودش را به کسانی که از اوج کوه با اسکی به پایین می‌آیند، برساند.
یک آینه روبه‌روی پیست به کاربر کمک می کند اشکالات خود را بهتر ببیند.
پیست مجازی در یک باشگاه ورزشی ساخته شده و یک مربی هم‌زمان به چند کاربر آموزش می‌دهد و شیب دستگاه را کم و زیاد می‌کند.
این کاربران نوجوان در حال تمرین با یک مربی هستند. برای شروع تمرین، داشتن کلاه ایمنی الزامی است.
نمایی از اتاق پیست مجازی!
نظر شما