اما بد نیست قبل از این‌که یادداشت‌ها را بخوانیم، آپاراتچی چند نکته را به دوستان نوجوانش یادآوری کند:
۱. متأسفانه فضای ما محدود است و یادداشت‌های شما زیاد؛ اما همه‌ی یادداشت‌های خوب و قابل چاپ در نوبت چاپ قرار می‌گیرند. فقط ممکن است چاپ آن‌ها زمان ببرد.
۲. از اول قرارمان این بود که فقط فیلم‌های ایرانی را معرفی کنید؛ آن هم فیلم‌هایی که دیده‌اید و دوست داشته‌اید.
۳. سعی کنید تا جایی که می‌توانید یادداشتتان را کوتاه بنویسید. لازم نیست داستان فیلم را تعریف کنید؛ وقتی داستان فیلم را از اول تا آخر برای کسی تعریف کنید که دیگر نمی‌رود آن فیلم را ببیند! بگویید چرا فیلم را دوست داشته‌اید و چرا تماشای آن را به بقیه‌ی نوجوان‌ها پیشنهاد می‌کنید. سعی کنید نظری بدهید که فقط مال خودتان باشد. همه می‌توانند از بازی بازیگرها یا داستان فیلم تعریف کنند، اما گاهی می‌توانید به نکته‌ای اشاره کنید که فقط خودتان به آن رسیده‌اید و این نکته، یادداشت شما را خاص می‌کند.
یادداشت‌های سینمایی خود را به ای‌میل هفته‌نامه‌ی دوچرخه به نشانی docharkheh@hamshahri.org بفرستید.
* * *
ماجرای یک نوجوان
غزل محمدی، آپاراتچی نوجوان ۱۶ساله از تهران، فیلم «مسافر» ساخته‌ی «عباس کیارستمی» را برای تماشا پیشنهاد می‌کند. این فیلم که ۴۰سال قبل در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تولیدشده، به‌تازگی در مجموعه‌ی فیلم‌های «یادگار کودکی۱» در شبکه‌ی نمایش خانگی توزیع شده است. غزل درباره‌ی این فیلم این‌طور نوشته:
«فیلم مسافر، حال و هوای اشتیاق یک نوجوان را برای فوتبال به‌خوبی نمایش می‌دهد و داستان نوجوانی روستایی را در دهه‌ی ۵۰ روایت می‌کند که می‌خواهد خودش را به استادیوم برساند، اما با مشکلاتی روبه‌رو می‌شود. گرچه پدر و مادرش درکش نمی‌کنند و با این‌که گاهی برای رسیدن به مقصود دروغ هم می‌گوید، اما تصمیم گرفته حتماً خودش را به استادیوم برساند.
مسافر، شبیه یک فیلم مستند ساخته شده و بازیگران غیرحرفه‌ای آن خیلی خوب و طبیعی بازی می‌کنند. کیارستمی با این فیلم نشان می‌دهد چگونه به استعداد فوتبال یک نوجوان بها داده نمی‌شود و در نهایت با ضربه‌ی پنالتی، مخاطب را سر جایش میخکوب می‌کند!»
یک فیلم متفاوت
مهتاب قبادی از کرج، به فیلم «دهلیز» ساخته‌ی «بهروز شعیبی» پرداخته است این فیلم در شبکه‌ی نمایش خانگی توزیع شده است:
«شاید فیلم‌های زیادی درباره‌ی حکم قصاص ساخته شده باشد، اما این فیلم با فیلم‌های دیگر متفاوت است. این فیلم، بی‌دلیل تماشاگر را احساساتی و غمگین نمی‌کند. هرچند که لحظه‌های تأثیرگذار و غمگینی در دهلیز وجود دارد، اما به همان اندازه لحظه‌های شاد هم دیده می‌شود و توانسته بین این لحظه‌ها، تعادل ایجاد کند.
بازی بازیگران فیلم خیلی خوب و تأثیرگذار است؛ به‌خصوص رضا عطاران که برخلاف بیش‌تر نقش‌هایش در یک نقش جدی ظاهر شده و نشان می‌دهد گاهی برهم‌زدن عادت مخاطب لازم است.
یکی دیگر از نکته‌های مثبت فیلم دهلیز این است که از همان ابتدا داستان فیلم لو نمی‌رود و باعث می‌شود تماشاگر میل و رغبت بیش‌تری به تماشای ادامه‌ی فیلم داشته باشد.»
روابط آشکار و پنهان
فاطمه علی‌گو، آپاراتچی نوجوان ۱۴ از تهران، فیلم «پل چوبی» ساخته‌ی «مهدی کرم‌پور» را برای تماشا پیشنهاد می‌کند و می‌گوید:
«پل چوبی، به‌خوبی توانسته روابط آشکار و پنهان شخصیت‌ها و واکنش اطرافیانشان را نشان دهد. روابطی که گاهی موجب شک و تردید و بعضی وقت‌ها موجب تجدید خاطرات آن‌ها می‌شود.
موسیقی پل چوبی، زیباست و بیننده را جذب می‌کند. بعضی از قسمت‌های فیلم هم طولانی شده و کمی فیلم را کسل‌کننده می‌کند.»
یادداشت‌های شما به آپاراتخانه رسید:
وحید چهرقانی (تلفن همراه رئیس‌جمهور، داستان عوضی، دهلیز)، غزل محمدی (خط ویژه، دربند)، مرضیه کاظم‌پور (هیس!... دخترها فریاد نمی‌زنند، حوض نقاشی)، لیلا موسی‌پور (دربند)، مریم رضایی (دربند)، مبارکه‌سادات مرتضوی (چ)، نگار عباس‌پور (پایتخت ۳)، مهتاب نصیری (گلچهره)، یونس شکری (پله‌ی آخر).
