به گزارش خبرگزاری رویترز گروه‌های پزشکی که برای راه‌اندازی بیمارستان‌های متحرک به منطقه وارد شده‌اند، می‌گویند از هم اکنون با تعداد بیش از حد مجروحان روبه‌رو هستند و نگران وضعیت بدتر در صورت شیوع عفونت‌ها و بیماری‌های ثانوی هستند.
جان راکسین، متخصص بهداشت عمومی در دانشگاه کلمبیا که در روآندا زندگی و کار می‌کند، گفت: "خطر شماره یک همیشه عفونت‌های باکتریایی است در افرادی است که زخم‌های باز دارند."
مقامات دولت هائیتی می‌گویند تلفات ناشی از زلزله 7 ریشتری سه‌شنبه 12 ژانویه احتمالا بین 100000 تا 2000000 نفر است، و هنوز حتی کسی شمارش مجروحان را آغاز نکرده است که شامل کوفتگی یا قطع اندام‌‌ها، شکستگی ترکیبی و پارگی‌های عمیق پوست است.
به گفته راکسین بدون درمان سریع، این زخم‌ها عفونی خواهند شد و وضعیت به جای اینکه بهتر شود، بدتر می‌شود.
به گفته پزشکان آب نیز یک اولویت مهم بهداشتی و شیوع اسهال محتمل است. کودکان، افراد ضعیف و سالمندان ممکن است بی‌جهت به غلت بیماری‌های اسهالی بمیرند که به راحتی با دادن آب و املاح برای بازیابی آب بدن در اغلب موارد قابل درمان هستند.
گروه‌های پزشکی تحت فشار با بیمارستان‌های متحرک و به همراه تن‌ها ملزومات به هائیتی پرواز کرده‌اند، اما عمدتا له علت تخریب‌جاده‌ها و فقدان امنیت نمی‌توانند خدمات‌شان را ارائه کنند. مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا (CDC) گروهی شامل 267 کارشناس پزشکی از جمله جراحان، را به هائیتی فرستاده است که روز جمعه وارد این کشور شدند، اما مجبور شدند تا روز یکشنبه شب صبر کنند تا اسکورت‌های نظامی آنها را از میان هرج و مرج شهر عبور دهند.
دکتر استیون هاریس، مدیر ارشد پزشکی CDC در هائیتی به بیماران دیابتی که در طی این مدت احتمالا تعداد زیادی از آنها به علت فقدان دارو بیماری‌شان از کنترل خارج شده است و همچنین موارد نارسایی کلیه به علت کمآبی بدن اشاره می‌کند.
CDC همچنین پیش‌بینی می‌کند که بیماری‌های واگیردار مانند سرخک و مالاریا در منطقه شیوع پیدا کند. وضعیت بهداشتی کودکان نیز باعث نگرانی کارشناسان است.
دکتر ایروین ردلنر از مرکز ملی آمادگی برای مصیبت در دانشگاه کلمبیا گفت: "وضعیت ممکن است به مصیبتی با ابعاد بی‌سابقه برای کودکان بدل شود." او گفت 40 درصد جمعیت هائیتی کودکان زیر 14 سال هستند، میزانی که بیش از اغلب کشورهای دنیا است.
ردلنر گفت: "این کودکان به عفونت‌ها، کمآبی بدن و شوک آسیب‌پذیرتر هستند. و البته ضربه عاطفی شدیدی هم به آن وارد آمده است.
راکسین در میان این همه مصیبت نوری از امید را هم می‌بیند.
او می‌گوید: "با وجودی که مصیبتی وحشتناک رخ داده است، اما فرصتی وجود دارد که کاری که دهه‌ها در این کشور انجام نشده است، اکنون انجام داد، و این کار ایجاد یک زیرساخت بهداشت عمومی پایدار است."
