همشهری آنلاین-گروه سیاسی: پایگاه تحلیلی نفت اویل پرایس در گزارشی مدعی نهایی شدن قراردادهای نظامی و نفتی ایران با روسیه شده است. سیمون واتکینز که تاکنون گزارش‌های مغرضانه او بازتاب‌هایی در سطح جهانی داشته است این بار مدعی شده که ایران در ژانویه تاییدیه نهایی قرارداد همکاری ۲۰ساله خود با روسیه را به دست آورده است.
در بخش‌های از این گزارش ادعا شده است:
رهبری ایران در تاریخ ۱۸ ژانویه، موافقت رسمی خود را با توافقنامه همکاری جامع ۲۰ ساله جدید بین جمهوری اسلامی ایران و روسیه، بر اساس اطلاعات یک منبع ارشد انرژی در ایران و یک منبع ارشد در اتحادیه اروپا صادر کرد. قرارداد ۲۰ ساله - «معاهده بر اساس روابط متقابل و اصول همکاری ایران و روسیه» - در ۱۱ دسامبر ۲۰۲۳ برای بررسی ارائه شد. این قرارداد جایگزین قرارداد ۱۰ ساله امضا شده در مارس ۲۰۰۱ خواهد شد که دو بار در فواصل ۵ساله تمدید شده است. قرارداد جدید نه‌تنها از نظر مدت، بلکه از نظر دامنه و مقیاس، به ویژه در بخش دفاع و انرژی گسترش یافته است. از چندین جنبه قرارداد جدید مکمل عناصر کلیدی توافقنامه همکاری جامع ۲۵ساله ایران و چین است.
این مکمل عناصر کلیدی «توافقنامه همکاری جامع ۲۵ ساله ایران و چین» است، همانطور که برای اولین بار در هر نقطه از جهان در مقاله ۳ سپتامبر ۲۰۱۹ من در مورد این موضوع فاش شد و به طور کامل در مقاله من تحلیل شد. کتاب جدید در مورد نظم جدید بازار جهانی نفت.
در ابتدا در بخش انرژی، قرارداد جدید به روسیه اولین حق استخراج در بخش ایرانی دریای خزر، از جمله میدان بالقوه عظیم چالوس را می‌دهد. در یک تخمین محافظه‌کارانه ذخایر منطقه وسیع‌تر حوضه خزر، شامل میادین دریایی و ساحلی، حدود ۴۸ میلیارد بشکه نفت و ۲۹۲ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی در ذخایر ثابت و احتمالی تخمین زده می‌شود. در سال ۲۰۱۹، روسیه در تغییر وضعیت حقوقی حوزه حوضه خزر نقش اساسی داشت و سهم ایران را از ۵۰ درصد به تنها ۱۱.۸۷۵ درصد در این فرآیند کاهش داد، همانطور که در کتاب جدید من نیز توضیح داده شده است. قبل از اکتشاف چالوس، این بدان معنا بود که ایران در آینده حداقل ۳.۲ تریلیون دلار درآمد انرژی در منابع مشترک دریای خزر را از دست خواهد داد، با توجه به جدیدترین تخمین‌های مربوط به استفاده داخلی از ایران و روسیه، این رقم می‌تواند بسیار بیشتر باشد. پیش از این، برآوردها حاکی از آن بود که چالوس دارای حدود ۱۲۴ میلیارد فوت مکعب گاز در محل است. این رقم معادل حدود یک چهارم ذخایر گازی است که در میدان غول پیکر گاز طبیعی پارس جنوبی ایران وجود دارد که حدود ۴۰ درصد از کل ذخایر تخمینی گاز ایران و حدود ۸۰ درصد از تولید گاز ایران را تشکیل می دهد.
برآوردهای جدید حاکی از آن است که این سایت یک میدان دوقلو با فاصله ۹ کیلومتری از یکدیگر است که چالوس بزرگ دارای ۲۰۸ میلیارد مکعب مکعب گاز است و چالوس کوچک دارای ۴۲ میلیارد مکعب مکعب گاز است که در مجموع ۲۵۰ میلیارد متر مکعب گاز می‌شود.
همین حق اولین استخراج برای روسیه از این پس شامل میادین عمده نفت و گاز ایران در خرمشهر و استان‌های نزدیک ایلام هم مرز با عراق هم می‌شود. میادین مشترک ایران و عراق مدت‌هاست که به تهران اجازه می‌دهد تحریم‌ها علیه بخش نفتی کلیدی خود را کنار بگذارد، زیرا نمی‌توان گفت چه نفتی از طرف ایران یا طرف عراقی این میادین آمده است، به این معنی که ایران همانطور که در کتاب جدید من در مورد نظم جدید بازار جهانی نفت به طور کامل تحلیل شده است، می تواند به سادگی نام نفت تحریم شده خود را به عنوان نفت غیرتحریمی عراق تغییر دهد و آن را به هر کجا که می خواهد ارسال کند.
بیژن زنگنه، وزیر سابق نفت، در سال ۲۰۲۰ علناً بر همین رویه تأکید کرد: «آنچه ما صادر می‌کنیم به نام ایران نیست. اسناد و همچنین [مشخصات] بارها و بارها تغییر می‌کنند.»
مزیت دیگر میادین مشترک این است که امکان جابجایی مؤثر پرسنل از طرف ایرانی به طرف عراقی را فراهم می‌کند. استفاده از پیشرفت های کلیدی نفت و گاز در سراسر عراق بخش مهمی از برنامه طولانی مدت ایران است که به طور کامل توسط روسیه حمایت می‌شود تا یک «پل زمینی» به سواحل دریای مدیترانه در سوریه زده شود.
این امر به ایران و روسیه این امکان را می دهد که به طور تصاعدی تحویل تسلیحات به جنوب لبنان و منطقه بلندی های جولان سوریه را برای استفاده در حملات به اسرائیل افزایش دهند. هدف اصلی این سیاست برانگیختن یک درگیری گسترده‌تر در خاورمیانه است که ایالات متحده و متحدانش را به جنگی غیرقابل پیروزی بر همان قسم جنگی که اخیرا در عراق و افغانستان دیده شده است بکشاند و ممکن است همچنانکه جنگ حماس و اسرائیل تشدید می‌شود، به‌زودی دیده شود.
قیمت تمام اقلام تولیدی که بین روسیه و ایران مبادله می‌شود، از جمله سخت‌افزار نظامی و انرژی، در قرارداد جدید رسمی شده است، اگرچه به نفع ایران نیست. برای کالاهای ایرانی صادراتی به روسیه، تهران بهای تمام شده تولید را به اضافه ۸ درصد دریافت می کند. اما این درآمدهای صادراتی به روسیه به ایران منتقل نمی‌شود، بلکه به عنوان اعتبار در بانک مرکزی روسیه (CBR) نگهداری می‌شود. علاوه بر این، ایران تنزل قیمتی بزرگی در محاسبه نرخ برابری ارزهای دلار آمریکا و روبل یا یورو و روبل برای نگهداری اعتبار خود در بانک مرکزی روسیه خواهد داشت.
برعکس، برای کالاهای روسی صادر شده به ایران، مسکو مبلغ خود را پیش از تحویل و با نرخ ارز بسیار قوی‌تری که به نفع روسیه است پرداخت خواهد کرد. علاوه بر این، قیمت پایه قبل از هر گونه محاسبه نرخ برابری ارز، بر اساس بالاترین قیمتی خواهد بود که روسیه در ۱۸۰ روز گذشته برای هر محصولی که به ایران فروخته است، دریافت کرده است. این سیستم چند هفته ای است که به طور غیررسمی برقرار است و طبق گفته یک منبع ارشد بخش انرژی در تهران، روسیه خودش را با فروش محصولات روسی به بالاترین قیمت ممکن به بلاروس که قرار است در آینده به ایران هم صادر شوند، تضمین کرده است. بنابراین با این کار معیار قیمت‌گذاری لازم را تعیین می کند.
پرداخت کالاها و خدمات خارج از مسیر مستقیم مالی بین بانک‌های مرکزی دو کشور از این پس از طریق انتقال بین بانکی بین بانک‌های ایرانی و روسی قابل انجام است. این پرداخت‌ها شامل پول رایج چین هم می‌شود که می‌تواند از طریق سیستم پرداخت بین بانکی فرامرزی چین (CIPS) که جایگزین سیستم جهانی ارتباطات مالی بین بانکی جهانی یا همان سوئیت (SWIFT) است، انجام شود.
مواردی که رنمینبی را نیز شامل می‌شوند می‌توانند از طریق سیستم پرداخت بین‌بانکی فرامرزی چین (CIPS) که جایگزین آن برای سیستم جهانی ارتباطات مالی بین بانکی جهانی (SWIFT) است، انجام شود.
در بسیاری از موارد، گسترش همکاری‌های نظامی ایران و روسیه با عناصر بخش انرژی قرارداد ۲۰ ساله جدید گره خورده است. پیشروی در ارتقای تأسیسات در فرودگاه‌ها و بنادر کلیدی که مدت‌ها مورد هدف روسیه بوده‌اند، برای استفاده دوگانه توسط نیروی هوایی و نیروی دریایی این کشور مفید هستند که نزدیک به تأسیسات اصلی نفت و گاز ایران نیز هستند. در صدر فهرست فرودگاه‌های ایران که روسیه آنها را بهترین فرودگاه برای استفاده دوگانه توسط نیروی هوایی خود می‌داند، همدان، بندرعباس، چابهار و آبادان قرار دارد. برای یادآوری، روسیه در آگوست ۲۰۱۶ از پایگاه همدان برای حمله به اهدافی در سوریه با استفاده از بمب‌افکن‌های دوربرد توپولف ۲۲ام۳ و جنگنده‌های تهاجمی سوخو۳۴ خود استفاده کرد.
چابهار، بندر بوشهر و بندرعباس در صدر فهرست بندرهای مورد استفاده نیروی دریایی این کشور قرار دارند. به طور مشابه با به دست آوردن اولین حق استخراج در بخش ایرانی دریای خزر، قابلیت فرماندهی مشترک روی بخش پدافند هوایی شمالی ایران در دریای خزر نیز به روسیه داده خواهد شد.
همچنین در اینجا لازم به ذکر است که سامانه جنگ الکترونیک ایران (EW) را می‌توان به راحتی به تیپ۱۹ فرماندهی راهبردی مشترک جنوب روسیه (راسوت) در نزدیکی روستوف-آن-دون در شمال غربی خزر متصل کرد. این را می‌توان به قابلیت‌های جنگ الکترونیک چین نیز مرتبط کرد.
این قابلیت‌های جنگ الکترونیک شامل سیستم‌های پارازیت برای خنثی‌سازی پدافند هوایی در منطقه می‌شود. به گفته یک مقام ارشد اتحادیه اروپا، این با موشک‌های جدیدی که طبق قرارداد جدید توسط روسیه برای ارسال به ایران تعیین شده است، تقویت خواهد شد. پرسنل منتخب سپاه درباره آخرین به‌روزرسانی‌های روسی چند موشک کوتاه‌برد و دوربرد – خا۴۷ام۲، اسکندر ام، روبژ آر اس۲۶، براموس۳ و آوانگارد- قبل از شروع برنامه تولید آنها تحت لیسانس روسیه در ایران، با هدف انبارسازی ۳۰ درصد آنها در ایران و بازگرداندن بقیه به روسیه آموزش خواهند دید.
او هفته گذشته گفت «همه اینها به این معنی است که قرارداد ۲۰ ساله جدید بین ایران و روسیه چشم‌انداز خاورمیانه، جنوب اروپا و آسیا را تغییر خواهد داد، زیرا ایران دارای دامنه نظامی گسترده‌ای خواهد بود که به آن اهرم‌های بسیار بیشتری برای طرح مطالبات سیاسی خود در سراسر آن منطقه می‌دهد. این دستیابی همچنین به این معنی است که کشورهای این حوزه احساس خواهند کرد که تداوم اتکا به ایالات متحده برای حفاظت از آنها گزینه‌ای بسیار مخاطره‌آمیزتر از قبل است.»
نظر شما