همشهری؛ دوچرخه- رضوان شاه‌آبادی: داشتم فکر می‌کردم از تولد نخستین دهه‌هشتادی تا حالا حدودا ۲۲سال و۲ماه و از تولد آخرین دهه‌هشتادی هم ۱۲ سال و ۲ماه می‌گذرد اما هنوز هم جایی که خیلی احساس خوش‌نمکی می‌کنند هرچند که این عنوان قدیمی از مد افتاده شده باشد ما را «گودزیلا» خطاب می‌کنند.
ماها که متولد سال‌های اول دهه هشتاد بودیم، حالا دیگر خیلی‌هامان دانشگاه رفته‌ایم، کسب‌وکار راه انداخته‌ایم یا به هر شکلی کسب تجربه می‌کنیم.
ما قد کشیدیم، زمین خوردیم، بلند شدیم، خاک لباسمان را پاک کردیم و ادامه دادیم. ما گودزیلاها درحالی‌که خیلی‌ها باورشان نمی‌شد وارد حوزه‌های مختلف شدیم، استارت‌آپ راه انداختیم، بعضی وقت‌ها با سر زمین خوردیم، بعضی وقت‌ها هم دو دستی زدیم به زنگ موفقیت که صدایش دل‌نشین‌ترین صدای روزهای جوانی‌مان شود.
به اعتقاد بعضی از ما زندگی شبیه مسابقه دو با پرش از مانع است. حالا اسم این مانع‌ها مسائل مالی، فاصله فکری، کنکور و آزمون‌های علمی می‌شود. سرگرمی‌هایمان که با نسل قبلی فرق داشت و باقی قصه‌ها؛ ما، همین ما دهه هشتادی‌های تازه نفس ایستادیم که مسابقه را ادامه دهیم تا به خط پایان برسیم. بعد مسابقه بعدی...
و بعضی‌های دیگرمان هم معتقدیم:
زندگی جیره مختصری است
مثل یک فنجان چای
و کنارش عشق است،
مثل یک حبه قند
زندگی را با عشق،
نوش‌جان باید کرد.
و بعضی‌های دیگر هم دست به یقه با چیستی و چرایی زندگی مشغول به کشف و شهود دنیای اطرافمان هستیم.
ما دهه هشتادی‌ها که دکتر شهلا کاظمی‌پور، جمعیت‌شناس و عضو هیأت علمی بازنشسته دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران آمار جمعیتی‌مان را حدودا ۱۲ میلیون نفر اعلام کرده است، حالادانشجو، دانش‌آموز، هنرآموز، هنرمند، کارآفرین، ورزشکار و... هرچه که باشیم، همان‌هایی هستیم که سلام فرمانده خواندیم و لبیک گفتیم و شبیه پدر و مادرهایمان پای کار کشورمان ایستاده‌ایم.
پی دی اف این صفحه از دوچرخه:
نظر شما