همشهری آنلاین- ابوذر چهل امیرانی: قصه نیک‌اندیشی عمیدی و همسرش به ۵سال پیش برمی‌گردد؛ زمانی که «یوسف اصلانی» مدیر مؤسسه «بهشت امام رضا(ع)» تصمیم گرفت پیرمردها و پیرزن‌های سرگردان را از کوچه‌پسکوچه‌ها جمع کرده و به محلی امن ببرد. همان زمان عمیدی با او همراه شد و مرکزی از سازمان بهزیستی در منطقه۱۷ تحویل گرفتند تا افراد کهنسال را در آن پرستاری و نگهداری کنند. این مرکز که اکنون به «بهشت سالمندان امام رضا(ع)» معروف است، سرووضع مناسبی نداشت و باید برای افراد مسن تجهیز و مناسب‌سازی می‌شد. به همین دلیل، عمیدی و همسرش وسایل زندگی خود را جمع کرده و به آنجا نقل مکان کردند تا سریع‌تر این محل را برای نگهداری سالمندان آماده کنند. آنها دوست نداشتند حتی یک شب پیرمردها و پیرزن‌های بیمار، معلول، بی‌سرپناه و حتی معتاد، در کوچه و خیابان‌ها بمانند و سرپرستی از آنها را وظیفه خود می‌دانشتند.
هرلحظه درکنار سالمندان
عمیدی و محمدی از این افراد مثل پدر و مادر خود نگهداری می‌کنند. غذایشان را می‌دهند و به‌وقت بیماری، شب را بر بالین آنها صبح می‌کنند. اگر نیاز به جراحی داشته باشند، همراه آنها در بیمارستان می‌مانند. آنان را استحمام و پوشک می‌کنند و اگر نیاز داشته باشند، همراه خود بیرون می‌برند تا چرخی در محله‌ها بزنند و آب و هوایی تازه کنند. اگر هم خدایی ناکرده یکی از آنها فوت کند، مثل یک عضو خانواده، آنها را تا خانه ابدی بدرقه می‌کنند.
در این مجموعه که با کمک خیّران اداره می‌شود، سالمندانی نگهداری می‌شوند که در سطح شهر رها شده و اعضای خانواده آنها را نمی‌پذیرند. عده‌ای از آنها بیماری‌های خاصی مثل هپاتیت دارند و برخی هم به بیماری سرطان مبتلا هستند. تعدادی از آنها دیالیز می‌شوند و بین آنها سالمندانی وجود دارد که به علت معلولیت، گم شدن یا رها شدن در معابر، جایی برای زندگی ندارند و اینجا رایگان زندگی می‌کنند.
از مجموع ۸۰نفری که اکنون در مرکز سالمندان حجت یا بهشت امام رضا(ع) زندگی می‌کنند، ۵۳نفر آقا و مابقی خانم هستند. بین آنها پزشک متخصص زنان تا فارغ‌التحصیل دانشگاه‌های خارج از کشور وجود دارد. برخی‌هایشان اقامت کشورهای دیگر را داشته‌اند و عده‌ای هم کارخانه‌دار و کارتن‌خواب بوده‌اند که اکنون در ۲خوابگاه مجزا و در اتاق‌هایی ۳ تا ۴نفره زندگی می‌کنند.
برای ما فرزندی می‌کنند
خود را علی و ۶۵ساله معرفی می‌کند. می‌گوید: «زندگی خوبی داشتم تا اینکه به خاطر اعتماد به یکی از دوستانم، تمام اموالم را از دست دادم. سپس معتاد شدم و همسرم از من طلاق گرفت. کسی را در این شهر نداشتم و اقوامم من را با آن وضع قبول نکردند. آواره خیابان‌ها بودم تا اینکه مرا به اینجا آوردند. عمیدی و همسرش، همچنین پرستارهایی که اینجا خدمت می‌کنند، تلاش زیادی کردند تا سالم بمانم و هرلحظه که به کمک احتیاج داشتم، کنارم ماندند. فرزندی ندارم، اما آنها باعث شدند تا طعم فرزندداری را بچشم چون مثل پدرشان از من نگهداری می‌کنند.»
«عطا» هم که چندماهی خیابان خواب بوده و عنوان می‌کند کسی را در این دنیا ندارد، می‌گوید: «وقتی گرسنه می‌شدم، در سطل‌های زباله دنبال غذا می‌گشتم، اما حالا سروقت غذا می‌خورم، لباس‌هایم را زود به زود می‌شویند و اتو می‌کنند. اگر مریض شوم، من را به مطب دکتر می‌رسانند.»
او ادامه می‌دهد: «عمیدی و همسرش برای تک‌تک ما سنگ تمام گذاشته‌اند. بهشتی برایمان درست کرده‌اند که حتی در خواب نمی‌دیدیم. آنها چهارچشمی مراقب ما هستند و شب‌های زیادی کنارمان نشسته و به درددل‌های ما گوش کرده‌اند. حتی همراه ما اشک می‌ریزند و هرکاری می‌کنند تا دلمان نگیرد.»
خانمی هم که مایل نیست اسمی از او منتشر شود و ادعا می‌کند به ۳زبان فرانسوی، انگلیسی و روسی مسلط است، اینجا را مثل بهشت می‌داند. دوست ندارد درباره گذشته و علت آواره شدن خود در کوچه و خیابان‌ها حرف بزند، اما خوشحال است که آن روزهای تلخ به آشنایی او به عمیدی و همسرش ختم شده است. او می‌گوید: «وقتی در خیابان سراغم آمده و به دادسرای سرپرستی (ناحیه۲۵) بردند، قاضی متوجه شد که نیاز به نگهداری دارم. به هرحال سن زیادی دارم و نمی‌توانم سرما و گرمای خیابان‌ها را تحمل کنم. اینطور بود که از طرف بهزیستی به اینجا معرفی شدم. هیچ‌وقت یادم نمی‌رود که وقتی وارد این مجتمع شدم، عمیدی و همسرش چنان به استقبالم آمدند که انگار مادر خود را پس از سال‌ها دوری پیدا کرده‌اند. حالا حدود ۸ماه است که اینجا زندگی می‌کنم و آنها یک لحظه هم از من و بقیه پیرمردها و پیرزن‌ها غافل نشده‌اند.»
اینجا را خیّران اداره می‌کنند
مجتمع سالمندان حجت در منطقه۱۷ کنار ریل راه‌آهن تهران‌ـ اهواز و پل شهید نواب قرار دارد. «یوسف اصلانی» بانی اصلی این مجموعه بوده که فعالیت خیرخواهانه خود را ۱۴سال پیش با نگهداری از کودکان بی‌سرپرست شروع کرده است. او با حضور در مراکز بهزیستی، سراغ بچه‌های معلول می‌رفت که متأسفانه کسی سرپرستی آنها را قبول نمی‌کرد. وقتی فعالیت‌های او افزایش یافت، این محل را از سازمان بهزیستی تحویل گرفت و با کمک خیّران، نگهداری از بچه‌ها را شروع کرد تا اینکه در سطح شهر با سالمندان معلول، مجهول‌الهویه، بیمار و بی‌پناه روبه‌رو شد که نیاز به مراقبت داشتند. بنابراین کودکان را از این مجموعه به منطقه دیگری منتقل کرد و اینجا را برای نگهداری از سالمندان اختصاص داد. از همان زمان نیز، عمیدی به عنوان مدیر مرکز انتخاب شد. ۳۵مددکار هم که به آنها «پدر یار» و «مادر یار» گفته می‌شود، در کنار عمیدی و همسرش، از سالمندان نگهداری می‌کنند. عمیدی عنوان می‌کند تعداد سالمندان اینجا متغیر است و گاهی تا ۱۵۰نفر هم می‌رسد. این مجموعه از کمک سازمان‌های دولتی بی‌بهره‌است و با کمک خیّران اداره می‌شود. جمعی از مسئولان و چهره‌های هنری هم از این مرکز و بهشت امام رضا(ع) حمایت می‌کنند که می‌توان به دکتر «محمدباقر قالیباف» رئیس مجلس اشاره کرد. هنرمندانی همچون «احسان علیخانی» و «رامبد جوان» هم حامی معنوی آنان هستند.
نظر شما