به گزارش همشهری آنلاین، این نهاد یکسال پس از تاسیس سازمان ملل متحد یعنی از سال ۱۹۴۶ میلادی با هدف برابری جنسیتی و کمک به پیشرفت زنان تشکیل شده‌است.
کمیسیون مقام زن نقش تصمیم‌گیری با ضمانت اجرایی ندارد، اما به گفته برخی فعالان حقوق زنان بالاترین مقام نظارتی در حوزه زنان در سازمان ملل به‌شمار می‌آید.
کمیسیون مقام زن، بعد از نشست پکن یکی از معتبرترین نهادهایی است که کشورها، به‌خصوص کشورهای در حال توسعه را ترغیب می‌کند که به‌سمت رفع تبعیض جنسیتی در کشورهایشان گام بردارند.
کمیسیون مقام زن ملل متحد یک کمیته از زیرمجموعه نهادی وابسته به شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد است. این شورا به اتفاق آرا، عضویت ایران در این کمیسیون را در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۸۹ برابر ۳۰ آوریل ۲۰۱۰ تصویب کرد. با این همه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد در ۱۴ دسامبر ۲۰۲۲ با اکثریت آرا ایران را از کمیسیون مقام زن ملل متحد اخراج کردند. قطعنامه پیشنهادی برای این امر از سوی ایالات متحده ارائه شده بود و ۲۹ عضو این شورای از قطعنامه پیشنهادی حمایت کردند. طرح آمریکا برای اخراج ایران از کمیسیون زنان سازمان ملل متحد ابتدا از سوی کاملا هریس، معاون رئیس جمهوری آمریکا، مطرح شد.
آرژانتین، اتریش، بلژیک، بنین، بلغارستان، کانادا، شیلی، کلمبیا، کرواسی، جمهوری چک، دانمارک، فنلاند، فرانسه، یونان، گواتمالا، اسرائیل، ایتالیا، ژاپن، لتونی، لیبی، لیبریا، مونته‌نگرو، نیوزیلند، پاناما، پرو، پرتغال، کره جنوبی، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا ۲۹ کشوری بودند که به پیش‌نویس قطعنامه رای مثبت دادند.
بولیوی، چین، قزاقستان، نیکاراگوئه، نیجریه، عمان، روسیه و زیمبابوه رای مخالف و بنگلادش، بوتسوانا، کنگو، ساحل عاج، ایسواتینی (سوازیلند سابق)، گابون، هند، اندونزی، ماداگاسکار، جزیره موریس، مکزیک، جزایر سلیمان، تایلند، تونس و تانزانیا هم شانزده کشوری بودند که رای ممتنع دادند.
روند اخراج
اختیار اخراج یک کشور از کمیسیون مقام زن که ۴۵ کشور از جمله جمهوری اسلامی ایران عضو آن بودند به عهده اعضای شورای اقتصادی و اجتماعی‌ست.
نمایندگان دو کشور موافق و دو کشور مخالف سخنرانی کوتاهی ایراد می‌کنند و رای گیری در مورد این پیش‌نویس انجام می‌شود.
اگر رای‌های مخالف بیشتر از رای های موافق باشد، یعنی تلاش برای توقف روند رای گیری برای اخراج از کمیسیون با شکست مواجه شود، شورا وارد رای گیری از کمیسیون می‌شود.
این بار اگر تعداد رای‌های موافق بیشتر از مخالفان باشد، پیش نویس اخراج تصویب می‌شود.
در ضمن برای تصویب نیاز به رای مثبت اکثریت ۵۴ کشور نیست، کافیست تعداد آرای موافق از مخالفان بیشتر باشد. کشورهایی که رای ممتنع بدهند مساوی با عدم حضور در جلسه است.
آخرین بروزرسانی جمعه ۲۵ آذر ۱۴۰۱
نظر شما