یلدا آموزگار مهربانی و همدلی

 در تلاطم روزمرگی‌های بیهوده، یلدا یادآور زندگی و هم‌بستگی‌های بی‌ریا است. روح خانواده در این شب به کالبد خانه بازمی‌گردد تا پیر و نوجوان را گرد هم آورد و دیدارها را تازه کند.

یلدا، آموزگار امیدواری به روزهای روشن از پی شب‌های دراز است. نوید مهربانی آفتاب با زمین پژمرده است؛ پیروزی امید بر دیو افسردگی است؛ پرچم ایرانیان در جنگ با اهریمن دروغ و ریا است؛ پیوندگاه دل‌ها بر گرد سفره شادی و شیدایی است؛ آموزگار زندگی است و درس او شیوه دوستی و مهربانی در میان سردی‌ها و در دل تاریکی‌ها است. آنگاه که گرد هم می‌آییم و غزل و دوبیتی می‌خوانیم و چراغ انار می‌افروزیم و سفره هندوانه می‌گستریم، غم ‌های سنگین به گوشه‌ای می‌خزند و دردهای ناسور آرام می‌گیرند.

یلدا، بلندترین شب سال را کوتاه‌ می‌کند؛ همچون کوتاهی آن راه که به خانه محبوب می‌رسد. بلندترین و سردترین شب سال، در سایه یلدا گرم و صمیمی می‌شود و ایرانیان در این شب شاد و شیدا می‌آموزند که برای کوتاه کردن راه‌ها و گرم کردن خانه‌ها راهی بهتر از هم‌ نشینی و خنده‌ رویی با یاران همدل و خویشان ‌هم‌خون نیست. در این شب روشن، زندگی را به یک‌دیگر تعارف می‌کنیم و چونان علی مرتضی(ع)، بهترین زندگی را آن می‌دانیم که در خدمت دیگران است(غررالحکم).

یلدا نوید روزهای بلندتر و شب ‌های ارجمندتر است؛ معجزه هم‌نشینی و دلگشایی در شکنجه‌گاه دنیا است؛ پیوند ما با زمان، و میثاق دوباره آسمان با زمین است. از غروب آفتاب آخرین روز پاییز تا نخستین صبح زمستان، یلدا است؛ اما هر گاه که سردی را با گرمی، و سرسختی را با مهربانی، و سرکه را با انگبین پاسخ دادی، یلدا به روی تو می‌خندد.

ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت
کار چراغ خلوتیان باز درگرفت
آن شمع سرگرفته، دگر چهره برفروخت
وین پیر سالخورده، جوانی ز سر گرفت

کدام شرارت، نحس‌تر از تفرقه است و کدام شب یا روز سال همچون یلدا، دشمن دوری و پراکندگی است؟ در این شب بلند است که فرشته همدلی بر اهریمن جدایی و تنهایی پیروز می‌شود. یلدا چراغ محبت را بر سقف آسمان می‌آویزد و به معجزه دیدار، ایمان به مهربانی را به میان خانه‌ها می‌آورد، تا انسان ایرانی بداند که زندگی تنها دویدن و نرسیدن نیست. یلدا می‌آید تا ما را دمی از رنج و مرارت برهاند. دست غم و پای اندوه را از گلوی انسان رنجور بردارد.

یلدا نوید مهربانی است و میراث او همدلی با هر جنبده‌ای است که جان دارد و نفس می‌کشد. یلدا می‌آید که سهم ما را از شادی و سرزندگی، کنار را جام بگذارد. جهانیان، ایران را به نوروز و یلدا می‌شناسند و خوشا ملتی که در شناسنامه او چنان روزی و چنین شبی است. مردمی که سال را با نوروز می‌آغازند و در بلندترین شب سال، چراغ مهربانی می‌افروزند، سزاوار شادی و خرسندی‌اند. تا باد چنین بادا.
 

• منبع: روزنامه اطلاعات؛ ۱۳۹۷، ۹، ۲۹