به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، این مطلب را پرفسور کلائوس زیلند از دانشگاه پلی‌تکنیک مونیخ در نشست علمی دانش بومی و مردم‌شناسی زیست محیطی اعلام کرد.
وی دراین نشست به بحث درباره اهمیت دانش بومی پرداخت و سه مرحله رادر توجه انسان‌شناختی در ایران بسیار مهم ارزیابی کرد.
او مستند‌سازی بومی در زمینه دانش‌هایی چون قنات، انتقال دانش ثبت شده به نسل بعد و بخشیدن بعد اقتصادی به دانش بومی و فناوری‌های آن با هدف زنده نگداشتن دانش بومی در بطن زندگی مردم را از جمله این مراحل دانست.
به گفته زیلند سوئیس به عنوان کشور چند‌فرهنگی کوشیده است دانش بومی را با حمایت اقتصادی از کشاورزان حفظ کند و بر این اساس به توسعه پایدار شکل بخشد.
او مباحث دانش بومی و همچنین حضور زنده و پویای فرهنگ روستایی و کشاورزی در سوئیس را یکی از ویژگی‌های توسعه اقتصادی این کشور با توجه به تولیدات اقتصادی واحدهای کوچک دانست.
در ادامه این نشست مهدی قربانی به طرح نمونه‌هایی مهم از دانش فرهنگی درسیستم آبیاری در ایران پرداخت.
علیرضا حسن‌زاده رئیس پژوهشکده مردم‌شناسی نیز در سخنانی برخی از مطالعات مردم‌شناسی زیست محیطی این پژوهشکده را تشریح کرد.
این نشست به همت پژوهشکده مردم‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران در محل پژوهشگاه برگزار شد.
نظر شما