بودجه‌ای هم که برای بخش سلامت در سال 93پیش‌بینی شده، 35هزار میلیارد تومان است. آیا با این میزان بودجه و بدهی، دکتر سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی می‌تواند به گفته خودش، در سیستم بهداشت و درمان کشور تغییر ایجاد کند؟وزیر بهداشت از ابتدای ورودش به وزارتخانه بارها از کمبود بودجه سخن به میان آورده و گفته: وزارتخانه‌ام بیمار است چند روز قبل هم در نشست مشترکی که وزیر با اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی داشت، گفت:
بودجه‌ای که برای سال‌جاری پیش‌بینی شده است، هیچ برنامه توسعه‌ای را پوشش نمی‌دهد و در جای دیگر هم اظهار داشت: با این میزان بودجه نمی‌توان کار چندان فاخری انجام داد. هم وزیر در گفت‌وگو با فارس به قول خودش بدون تعارف با مردم سخن گفت و اظهار داشت: تعارف نداریم و به مردم دروغ نمی‌گوییم؛ بیمارستان‌های دولتی ورشکسته هستند. اوضاع وزارت بهداشت به هم ریخته و سردرگم است. سلامت در هیچ‌یک از دولت‌های قبلی اولویت نبوده و من حاضر نیستم هیچ بیمارستانی را قبل از تأمین منابع افتتاح کنم. سلامت هیچ وقت در اولویت دولت‌ها نبوده است. مشکلات اساسی ساختاری هم داریم به همین علت وزارت بهداشت از یک نوع به هم ریختگی و سرگردانی جدی رنج می‌برد.
او گفت: وزارت بهداشت را در شرایطی تحویل گرفتیم که حداقل 5500میلیارد تومان کسری داشت. از آن اعتبار 10هزار میلیارد تومانی که ریالی ندادند، از اعتبار 2هزار میلیارد تومانی پزشک خانواده هم که فقط 2درصد محقق شد، کمتر از 15درصد اعتبارات عمرانی وزارت بهداشت وصول شد. اینها همه روی کاغذ آمده اما دولت جدید هم پولی ندارد که بتواند کمک کند. راه‌حل ما همان است که در اصلاحیه بودجه هم آوردیم که یارانه 3دهک پر درآمد را به سلامت مردم اختصاص دهند، البته در مجلس مخالفت کردند و گفتند نمی‌شود ولی من همچنان معتقدم که می‌شود.
اظهارات بدون تعارف وزیر و گلایه‌های او در شرایطی که لایحه بودجه 93در حال بررسی است، حکایت از دردهای بسیاری دارد که بردوش مردم و مسئولان در نظام سلامت سنگینی می‌کند. دکتر حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با همشهری، بودجه پیشنهادی حوزه بهداشت و درمان را ناکافی دانست و اظهار داشت: این میزان بودجه مشکلات را حل نخواهد کرد و قطعا سال آینده وضعیت بدتری خواهیم داشت.
او گفت: بیمارستان‌های دانشگاهی و دولتی مشکل جدی دارند، تجهیزات و دستگاه‌های پزشکی بیمارستان‌ها فرسوده است. بیمارستان‌های جدید هم توان تجهیز ندارند. آمبولانس‌های وزارت بهداشت دیگر کارایی لازم را ندارند. اینها و مشکلات دیگر همه سبب شده که مردم ناراضی باشند. قرار بود 10درصد هدفمندی یارانه‌ها به حوزه سلامت اختصاص یابد که در مرحله اول هدفمندی این اتفاق نیفتاد. این بودجه ناکافی است و به‌نظر می‌رسد که دولت و مجلس باید به‌دنبال راهکار جدی باشند.
اظهارات اخیر دکتر ایرج حریرچی، معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت هم در نوع خود قابل تامل است. او اظهار داشته: کل پرداختی حوزه سلامت در سال 93بالای 62هزار میلیارد تومان خواهد بود. اگر فرض بگیریم سهم مردم از هزینه‌های سلامت طبق قانون به کمتر از 30درصد برسد، دولت باید بیش از 42هزار میلیارد تومان پرداخت داشته باشد اما در بهترین شرایط، این سهم در مجموع به 25هزار میلیارد تومان می‌رسد. برای هر یک درصدی که بخواهیم از هزینه‌های جیب مردم کاهش دهیم باید 500میلیارد تومان بودجه در اختیار داشته باشیم
به گزارش ایرنا، دکتر امیدوار رضایی هم میزان بودجه را ناکافی دانست و گفت: باید به‌دنبال این هدف باشیم تا مردم در حوزه سلامت کمترین پرداختی را داشته باشند و این امر تنها با هزینه کردن بیشتر در حوزه سلامت امکان پذیر خواهد بود.
رسول خضری عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز گفت: در بحث و بررسی لایحه بودجه سال 93در حوزه سلامت معتقدم که با این افزایش تنها بخش کوچکی از مشکلات را می‌توان مرتفع کرد.
درهرحال موج بیماری‌های غیرواگیر در ایران از یکسو، افزایش هزینه‌های سرسام‌آور درمان از سوی دیگر، مردم به‌ویژه قشر آسیب‌پذیر جامعه را با دشواری‌های زیادی روبه‌رو کرده است تا جایی که به گفته کارشناسان، سهم بیماران از پرداخت هزینه‌های درمان آنقدر بالاست که سالانه 5/3میلیون نفر تنها به‌دلیل هزینه‌های بهداشت و درمان زیرخط فقر می‌روند. بدهی بیمه‌ها به بیمارستان‌ها هم آن سوی دیگر ماجراست به‌گونه‌ای که هر گاه از کیفیت نامطلوب بیمارستان‌های دولتی سخن به میان می‌آید، روسای بیمارستان‌ها از عملکرد نامطلوب سازمان‌های بیمه‌گر می‌گویند. به این مشکلات، نبود، کمبود و گرانی دارو و کمبود تخت‌های بیمارستانی را اگر اضافه کنیم دیگر معمایی می‌شود که معلوم نیست چه‌کسی توان حل آن را دارد؟
