انجمن مجسمه سازان وقتی این کار را شروع کرد نگاه‌های متفاوتی به این قضیه داشت و قصد داشت این اکسپو را از اکسپوی 2سال قبل بهتر برگزار کند و در آن پیشرفت داشته باشد. بهترین کاری که می‌توانستیم در این زمینه انجام دهیم این بود که از گالری‌ها همکاری بگیریم. این شد که گالری‌های آثار و هنرمندان را به ما معرفی کردند.
در اکسپوی مجسمه 90 که به عقیده من در اندازه یک بی‌ینال مجسمه‌سازی معتبر است، همه نوع آثار حجمی و مجسمه، از پاپیه ماشه گرفته تا برنز در ابعاد مختلف به‌نمایش درآمده است. هدف از برپایی این اکسپو مرتبط کردن هنرمندان مجسمه‌ساز با گالری‌دارهاست، البته ما هم‌اکنون نیز به هدف خودمان رسیده‌ایم و بسیاری از هنرمندان اکنون جذب گالری‌ها شده‌اند که این مهم‌ترین هدف ما بود. 2سال پیش که نخستین اکسپو را انجمن مجسمه‌سازان برگزار کرد، قرار بود هر ساله شاهد برپایی آن باشیم اما به هر‌حال مسائل و مشکلات فراوانی پیش روی ما قرار می‌گیرد که خارج از کنترل ماست به هر حال ما تلاش می‌کنیم که این اکسپو را هر سال برگزار کنیم.
انجمن بدون دریافت هیچ‌گونه کمکی از نهادها و سازمان‌های مختلف، تنها با همکاری گالری‌ها اقدام به برپایی این نمایشگاه کرده است. حدود 31مجسمه و ویدئو با رقمی نزدیک به 100میلیون‌تومان در هفته نخست اکسپوی90 به فروش رسید که نمی‌دانم جای تأسف دارد یا خوشحالی، چرا که تمام این 31مجسمه از 29هنرمند توسط افراد شخصی و مجموعه‌داران خریداری شده است و هیچ ارگان دولتی درخواست خرید هیچ مجسمه‌ای را مطرح نکرد. با توجه به تصویب لایحه تخصیص یک دهم درصد از اعتبار بخش دولتی برای خرید آثار هنری (هر چند تا اجرایی شدن آن فاصله زیادی است) فکر می‌کنم این فضا بهترین موقعیت برای ارگان‌های دولتی همچون شهرداری، سازمان زیبا‌سازی، مرکز هنرهای تجسمی و... بود تا از آثار هنرمندانی که تاکنون در ایران نمایش عمومی نداشته‌اند، خریداری کنند.
حتی ما آثار بسیار خوبی در ابعاد شهری داریم که برای این مؤسسه‌ها قابل توجه است؛ البته صحبت‌هایی شده که در آخرین هفته اکسپو خریدهایی انجام شود.آقای سرسنگی که مدیریت خانه هنرمندان ایران را برعهده دارد نیز قول‌هایی داده‌اند که اگر چراغ اول را ایشان روشن کند امیداوریم به‌دنبالش خریدهای خوبی داشته باشیم، اما متأسفانه بوروکراسی‌های اداری به قدری است که جایگاه تصمیم‌گیرندگان و انتخاب‌کنندگان برای خرید اثر هنری در دستگاه‌های دولتی مشخص نیست. من معتقدم که عنوان خصوصی‌سازی تنها در لفظ خلاصه می‌شود و مادامی که حمایت بیشتری از مجموعه‌هایی چون انجمن صورت نگیرد اتفاق قابل توجهی نخواهد افتاد. قطعا انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز در سال‌های آینده نیز این اکسپو را برگزار خواهد کرد، زیرا ما به‌دنبال یک بازار ساده نیستیم بلکه می‌خواهیم مجموعه‌داران را از خارج کشور نیز برای خرید آثار هنری در ایران ترغیب کنیم.
متأسفانه در این مسیر انجمن بودجه کافی ندارد و تا زمانی که حمایت از آن صورت نگیرد نمی‌توانیم با نمایشگاه‌های مشابه آن حتی در کشورهای همسایه رقابت کنیم. قطعا خرید از اکسپوهایی چون این نمایشگاه برای بخش دولتی سود‌آور خواهد بود و حیف است که این شرایط را فراهم نکنیم تا آثار هنرمندان جوان و پیشکسوت ما به فروش برسد. متأسفانه تأثیراتی که از عدم‌خرید آثار هنرمندان در چنین نمایشگاه‌هایی به‌وجود می‌آید، این است که اگر این روند به همین شکل ادامه پیدا کند، قطعا هنرمندان در سال‌های آینده به سمت کارهای فیگوراتیو و کارهایی با ابعاد کوچک که قیمت‌های پایین‌تری دارند سوق پیدا می‌کنند تا سلیقه خود را براساس بودجه مجموعه‌داران خصوصی یا بازار خرید تأمین کنند. پس حیف است که این فرصت‌های طلایی را در اقتصاد هنر از دست بدهیم. اگر دوستان در بخش دولتی ادعای دلسوزی برای هنر دارند نباید اجازه دهند که هنرمندان فعال، ذائقه و سلیقه خود را براساس بازار و فروش اثر هنری تغییر دهند، بلکه باید به حمایت از این هنر بپردازند.
* دبیر اجرایی دومین اکسپوی مجسمه
