عکس> فریبا خانی: لیزی برف و یخ، سوارشدن روی تیوپ‌های بی‌فرمان... غیژژژژ... سُرخوردن، پرتاپ‌شدن روی لحاف پنبه‌ای برف...
دوباره بالارفتن روی ارتفاعات، کرایه‌کردن تیوپ‌ها... تیوپ‌هایی که برای خودشان شخصیت دارند. بعضی‌ها اسم دارند، بعضی‌ها خط‌های آبی و سرخ دارند. بعضی‌ها شماره... اما یادت باشد این سقوط با تیوپ‌ها شوخی‌بردار نیست... باید خیلی مراقب باشی!
آبعلی محل تولد اسکی نوین در کشور است. از تهران ۷۵کیلومتر که به سمت شرق یا دقیق‌تر بگوییم شمال‌شرقِ تهران حرکت کنیم، به این پیست می‌رسیم. تاریخ نصب دستگاه‌های آن درست به ۶۰سال پیش می‌رسد، یعنی ۱۳۳۲.
رییس هیئت اسکی دماوند، فرهاد درویشی می‌گوید: «پیست آبعلی، نخستین و قدیمی‌ترین پیست کشور است که اگر در تجهیزات و امکانات آن بازنگری نشود، در آینده قادر به ارائه‌ی خدمات به ورزشکاران نخواهد بود.»
سُرخوردن، آن‌هم همراه بقیه‌ی اعضای خانواده خیلی می‌چسبد. این برف‌بازی خیلی لذت‌بخش است، اما لازم است قواعدش را هم رعایت کنیم. چون تیوپ‌سواری تنها برای تیوپ‌سوارها خطرناک نیست، بلکه برای کسانی که در پیست بالا و پایین می‌روند، بیش‌تر خطرناک است، منتها هزینه‌ی اجاره‌ی تجهیزات اسکی خیلی زیاد است... ما هم برف‌بازی دلمان می‌خواهد!
اسکی‌بازهای حرفه‌ای می‌گویند که شمشک و دیزین، حرفه‌ای‌تر است و پیست آبعلی متعلق به عموم مردم است. آن‌ها می‌گویند که شرایط خاص این پیست و موقعیت خاصش و این‌که در جاده‌ی تهران-شمال قرار دارد، باعث‌شده بیش‌تر بین عموم مردم شناخته‌شده باشد.
