و شاید نگران کننده‌تر این باشد که تقریباً یک چهارم آنها فکر نمی‌کرده‌اند این کار تقلب باشد.
تقلب، تقلب است، چه از فناوری استفاده کنی، چه به روش‌های قدیمی و آباو اجدادی! مسئله دیگری که آدم را به فکر فرو می‌برد، جدای از بحث تقلب دانش‌آموزان گل و بلبل، این است که مدرسه‌ها و سیستم آموزشی در سراسر دنیا، چه‌قدر تقلب می‌کنند؟ یعنی با
به روز نکردن سیستم آموزشی، به روش یادگیری جنابعالی، حجم یادگیری و آموخته‌هایت لطمه می‌زنند؟
این آماری که در بالا آمد، مربوط به برخی کشورهای اروپایی و آمریکاست و بر اساس پژوهشی جدید که روی میزان و شکل استفاده از تلفن همراه هنگام امتحان، توسط یک شرکت رسانه‌ای انجام شده.
حالا که امتحان‌ها تمام شده و اصلاً قصدمان هم این نیست که بگوییم چرا تقلب بد است، اما شاید وقت این باشد که در عصر تلفن همراه و فناوری، به روش ارزشیابی دانش‌آموزان و آموخته‌هایشان نگاهی تازه بیندازیم. از طرفی هم آنها که اطلاع ندارند چه کاری تقلب است و چی تقلب نیست، این متن را بخوانند تا متوجه شوند.
طبق این پژوهش، 41 درصد دانش‌آموزان کلاس هفتم تا 21 (همان پیش‌دانشگاهی خودمان) می‌گویند ذخیره یادداشت و مطالب درسی روی تلفن همراه و استفاده از آن در طول امتحان ،تقلب و حرکتی بسیار زشت است؛ در حالی که 23 درصد فکر می‌کنند این اصلاً تقلب محسوب نمی‌شود.45 درصد معتقدند «پیامک فرستادن به دوستان در طول امتحان در باره پاسخ سؤال‌ها» تقلب است و 20 درصد این کار را تقلب نمی‌دانند. بیش از یک سوم، یعنی 36 درصد، گفته‌اند پیدا کردن پژوهش و اطلاعات از اینترنت، که در حقیقت فرد دیگری صاحبش است و آن را انجام داده، خیلی تقلب محسوب نمی‌شود و یک پنجم هم که اصلاً آن را تقلب نمی‌دانند. فقط بیش از نیمی از دانش‌آموزان اعلام کرده‌اند از اینترنت برای بعضی شکل‌های تقلب استفاده می‌کنند.
وقتی می‌گوییم شکل‌های تقلب، منظورمان فقط نوع داشتن اطلاعات موقع امتحان(نوشتن یادداشت روی برگه ، دست،پا و ...) و زیرچشمی نگاه انداختن به ورقه بقیه و... نیست؛گرفتن یک مقاله، پژوهش یا اثر دیگران از اینترنت و تحویل آن به معلم، به عنوان کار پژوهشی هم یک جور سرقت ادبی است و خب، تقلب هم محسوب می‌شود.
نتیجه این پژوهش باعث می‌شود آدم فکر کند این که خیلی‌ها بعضی از این تقلب‌ها را تقلب نمی‌دانند، یا حتی وقتی فناوری می‌تواند به بهبود آموزش کمک کند، چرا نباید به سیستم امتحان گرفتن و ارزشیابی آموخته‌ها نگاهی تازه شود.
بی‌شک امتحان‌هایی که توانایی دانش‌آموز را در پیدا کردن و به دست آوردن اطلاعات و تفسیر آن به کمک گوشی و وسیله‌های همراه و قابل حمل می‌سنجند، به خصوص وقتی فرد قبل از امتحان چیزی در باره موضوع امتحان و پرسش نداند، مهم و مؤثرند.
منظور این نیست که همه دانش‌آموزان باید یک تلفن هوشمند یا آی‌پاد داشته باشند تا موقع امتحان به دادشان برسد، اما وقتی فناوری و گوشی‌های ارزان در اختیارشان هست، چرا از آن استفاده بهینه نکنید؟ بعضی از نوجوان‌ها هم ترجیح می‌دهند به جای این که گوشی‌هایشان را فقط با موسیقی و پیامک جورواجور پرکنند، سراغ موارد استفاده بهتری بروند.
امیرحسین سادات، 17 ساله می‌گوید: «خسته شدیم از بس موقع ورود به مدرسه یا امتحان سؤال و جواب می‌شویم که نکند تلفن همراه داشته باشیم. وجودش بعضی وقت‌ها ضروری است. اگر خبری باشد، بخواهیم دیرتر یا زودتر به خانه برویم می‌توانیم از آن استفاده کنیم. تازه، کار ضبط اطلاعات درسی‌مان را هم می‌تواند انجام بدهد. می‌توانم درسم را یک بار بلند بخوانم و روی موبایلم ضبط کرده و بعد هم برای یادآوری از آن استفاده کنم.»
نازنین مرادی، 41ساله می‌گوید: «تقصیر بعضی‌هایمان است، شاید هم تقصیر آنهایی که باید یادمان می‌دادند چگونه از آنها استفاده کنیم، وقتی گوشی ما پر از جوک است، یا موقع امتحان یک پیامک به بغل دستی می دهیم (البته اگر گوشی را موقع ورود به مدرسه کشف نکرده باشند) و جواب سؤال... خب، معلوم است که کلی اخطار می‌دهند تا هیچ نشانه‌ای از گوشی همراهت نباشد.»
مینا صرافی، 18 ساله می‌گوید: «موقع کنکور که واویلاست. صف تحویل موبایل و گشتن کیف و... اصلاً جالب نیست. بهتر است راه دیگری برایش پیدا کنند. اصلاً چه اشکالی دارد بشود یک جور از آن استفاده کرد. یک راهی که تقلب نباشد ولی داشتن موبایل هم جرم به حساب نیاید.»
تو چی فکر می‌کنی؟ کارهایی‌را که در این متن به آن اشاره شده، تقلب می‌دانی؟ به نظرت شیوه ارزشیابی چه‌طور می‌تواند از فناوری استفاده کند؟ دست به قلم شو و تا آخر این ماه نظر و پیشنهادهایت را برای عنکبوت بفرست.
