جزایر گالاپاگوس متشکل از 13 جزیره آتشفشانی و تعداد زیادی صخره عظیم و جزیره‌های کوچکِ به هم پیوسته که عمر کهن‌ترین آنها به 4 میلیون سال می‌رسد، با داشتن گونه‌های نادری از حیوانات و گیاهان یکی از مناطق زیبا و جذاب برای طبیعت گردان آمریکا و اروپاست. این منطقه که حدودا در 900 کیلومتری غرب اکوادور واقع شده یکی از جاذبه‌های مهم گردشگری آمریکای جنوبی به شمار می‌رود و بخش کوچکی از آن مسکونی است.
وجود گونه‌های عجیبی از جانوران کوچک و بزرگ چون لاک پشت‌های غول‌پیکر، سوسمارهای بزرگ، نوعی غاز دریایی با پاهای آبی رنگ و نوع دیگری از غازها که پرواز را نیاموخته‌اند از جمله مواردی است که سبب شد دانشمندی چون چارلز داروین در سال 1835 برای نخستین بار آنجا را مورد مطالعات علمی قرار دهد.
گفته شده چند قرن پیش از آنکه داروین، گالاپاگوس را به‌عنوان منطقه‌ای ارزشمند معرفی کند، آنجا پناهگاهی برای دزدان دریایی و محلی برای شکارچیان سیل‌های دریایی و لاک پشت‌های عظیم الجثه بوده است. تنوع گونه‌ها میان این لاک پشت‌ها در گذشته بسیار زیاد بوده چراکه هر جزیره لاک‌پشت خاص خودش را داشته اما متأسفانه نژاد برخی از این‌گونه‌ها به‌دلیل شکار و غارت بی‌رویه منقرض شده‌اند. پس از آنکه داروین اذعان داشت گالاپاگوس منشأ تمام تحقیقات و نظریاتش بوده و اثر معروفش به نام «انتخاب طبیعی» با الهام از بررسی حیات وحش و مطالعات زمین‌شناسی در آنجا ارائه شده است، توجه بسیاری از مسئولان دولتی و دانشمندان به این جزایر شگفت انگیز جلب شد.
در اصل حفاظت از این منطقه از همان زمان آغاز و سبب شد که تا دو قرن بعد اغلب گونه‌های حیوانی و گیاهی این جزایر که می‌توان گفت تا آن زمان و طی مسیر هزار ساله تکاملشان، با انسان‌ها برخورد نداشتند، همچنان باقی بمانند. اما از چند دهه پیش تاکنون یعنی از زمانی که گردشگری به‌عنوان یک صنعت اقتصادی شناخته شد، بسیاری از اهالی اکوادور به‌منظور یافتن شغل به این جزایر که یکی از مقاصد مهم گردشگران جهانی است و طبعا مشاغلی چون هتلداری، فروشندگی در مراکز خرید، کار در رستوران و... در آنجا به وفور یافت می‌شود، عازم و ساکن آنجا شدند.
از این‌رو مهاجرت بی‌رویه و البته غیرقانونی اکوادوری‌ها در کنار گردشگران بی‌شمار باعث شد مراکز حفظ محیط‌زیست و حامیان طبیعت‌گردی بارها و بارها به مسئولان دولتی درباره خطراتی که حیوانات، گیاهان و به‌طور کلی فضای بکر و طبیعی گالاپاگوس را تهدید می‌کرد، هشدار دهند. از این‌رو مدتی است که دولت از ورود مهاجران جلوگیری می‌کند و درصدد است ساکنانی را که در اصل اهل اکوادور هستند به موطن خودشان بازگرداند.
در این میان رشد بی‌شمار گردشگران گالاپاگوس، توجه سازمان جهانی یونسکو را نسبت به خطری که ارزش‌های اکوتوریستی این منطقه را تهدید می‌کند، به‌خود معطوف کرد، تا آنجا که پس از انجام بررسی‌های لازم درصدد برآمد این منطقه را در فهرست «مناطق درمعرض خطر» قرار دهد. به گفته کارلوس مکیز، یکی از مدیران سازمان گردشگری اکوادور تعداد گردشگران در سال آینده دست کم به 180 هزار نفر خواهد رسید و بیشتر آنها ثروتمندان آمریکایی و اروپایی هستند که چند روزی را در این جزایر سپری می‌کنند و نمی‌توان از موقعیت اقتصادی خوبی که برای دولت اکوادور به ارمغان می‌آورند چشم پوشی کرد. البته محدودیت‌هایی از جانب حافظان محیط‌زیست برای آنها تعیین شده است.
