همشهری آنلاین-زهرا بلندی: اما آنها جزو آن دست از آدم‌هایی هستند که در چنین روزهایی نه تنها از کسب تجربیات جدید در زندگی دست نکشیدند، بلکه با تلاشی مضاعف به ورزش حرفهای در فدراسیون ورزش بیماری‌های خاص و پیوند اعضا روی آوردند و حالا جزو مدال‌آوران بین‌المللی این فدراسیون شده‌اند.
امیدآفرینی در ناامیدی
نخستین بار برای رهایی از بستر و شاید فقط برای تجربه ذره‌ای تحرک و نشاط بعد از لحظات کسالت‌بار بیماری، عضو فدراسیون پیوند اعضا و بیماران خاص شدند. آن وقت‌ها شاید تصورش را هم نمی‌کردند که با چنین شرایطی روزی در رقابت‌های ملی و بین‌المللی چنین خوش بدرخشند. زن و مرد، جوان و میانسالانی که حالا در فدراسیون پیوند اعضا به‌عنوان ورزشکارانی فعال و صاحب رتبه شناخته می‌شوند هریک داستان زندگی متفاوتی دارند. مثلاً «امین صانعی» عضو 41ساله فدراسیون، فوتبالیست تمام‌عیاری بود که 12سال پیش بدون کوچکترین نشانه بیماری، در یکی از رقابتها پس از احساس سنگینی در قفسه سینه و آزمایشات متعدد، تشخیص یک نوع سرطان نادر حسابی غافلگیرش می‌کند.
در حالی که بیشتر پزشکان جوابش کرده بودند ناامید نمی‌شود و با وجود 3بار پیوند مغز و استخوان در ورزش به موفقیت‌هایی رسیده که او را به افتخاری برای کشور تبدیل کرده است: «در میان تشخیص‌های ناخوشایند پزشکانی که می‌گفتند کمتر از یک ماه زنده نمی‌مانم، به حرفهای پزشکی که معتقد بود انتخابی جز انجام شیمی‌درمانی‌های سنگین، 2سال استراحت مطلق و پیوند مغز و استخوان ندارم، اعتماد کردم و تمام سختی‌ها را به جان خریدم. بعد از 2 بارپیوند، سال95 با فدراسیون پیوند اعضا آشنا شدم و تصمیم گرفتم در کنار درمان در رشته اسکواش که تا قبل از آن در فدراسیون اجرا نشده بود، فعالیتم را شروع کنم. سال2017 در مسابقات جهانی اسپانیا مدال نقره و سال2019 مدال برنز مسابقات نیوکاسل انگلستان و در عین حال در رشته میکس بولینگ هم به عنوان چهارم تیمی رسیدم.»
سالها از روزهای ناامیدکننده ورزشکار پیوندی که خودش جزو خبرنگاران ورزشی کشور است، می‌گذرد، اما هیچ چیز به آن تلخی که در ذهنش ترسیم شده بود پیش نرفت: «خیلی از افرادی که آن روز به من گفتند زندگی‌ام رو به پایان است از دنیا رفته‌اند، اما من هنوز نفس می‌کشم. درست است که شیمی‌درمانی همچنان ادامه دارد، اما من زندگی را با تمام سختی‌هایش پاس می‌دارم، صاحب 2فرزند هستم، در مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت راهبردی تحصیل می‌کنم، دروازه‌بان اول تیم فوتبال پیوند اعضا هستم و معتقدم که با تمام سختی‌ها و ناملایمات دیدن آفتاب فردا غنیمت است.»
خسته می‌شویم، ناامید نه
«سجاد فتح‌اللهی» 32ساله، سال89 حین سربازی متوجه از کار افتادن کبدش شد و عمل پیوند انجام داد: «قبل از این اتفاق و انجام عمل پیوند، تفریحی فوتبال بازی می‌کردم، اما بعد از عمل تا 7ـ 8سال هیچ تحرکی نداشتم. خیلی اتفاقی از طریق یکی از دوستان با فدراسیون پیوند اعضا آشنا شدم و از سال97 فعالیتم را در رشته دوومیدانی و پرتاب نیزه، دیسک و وزنه آغاز کردم.»
بزرگ شده محله 13آبان شهرری است، ظاهر سرحالی دارد و مدام با بچه‌ها شوخی می‌کند. می‌گوید: «مگر می‌شود بعد از پیوند مشکل نداشته باشی. ما تا آخر عمر باید قرص و دارو بخوریم و هریک از این قرص‌ها عوارضی به همراه دارند، اما آشنایی با فدراسیون پیوند اعضا و حضور در این جمع دوستداشتنی که همه شرایط مشابه هم دارند باعث شد تا حد امکان این مشکلات و خستگی‌های ما به تعویق بیفتد. خوشبختانه در کنار سختی‌های بیماری، سال2019 به مسابقات جهانی انگلستان راه پیدا کردم و توانستم 2مدال برنز را از آن خودم کنم و حتی در روزهای کرونا با حفظ محدودیت‌ها در ورزشگاه شهید شیرودی تمرین می‌کنم و برای پرتاب نیزه هم قرار است تمریناتم را در مجموعه آفتاب دنبال کنم.»
دیگر آخر خطی نیستیم
باورش سخت است که بعد از سالها ورزش و داشتن سبک زندگی سالم بیمار شوی و کبدت از کار بیفتد. «سیما کریمی» عضو 54ساله فدراسیون، 30سال پیش اینگونه با بیماری‌اش روبه‌رو شد. او بعد از چند سال درمان دارویی سال91 عمل پیوند انجام داد و با کبد اهدایی به زندگی‌اش ادامه می‌دهد، اما همه اینها مانع انجام فعالیت‌های ورزشی‌اش نشده است.
می‌گوید: «از کودکی عاشق ورزش بودم و حرفهای والیبال بازی می‌کردم. پزشکم می‌گفت اگر ورزشکار نبودی و سبک زندگی صحیحی نداشتی اوضاع شاید بدتر از این می‌شد. بعد از پیوند نمی‌دانستم می‌توانم ورزش کنم یا خیر، چون امکان اصابت توپ به شکمم وجود داشت. با مشورت پزشک نخست فعالیت دوباره ورزشی‌ام را با بدمینتون شروع کردم و بعد از آشنایی با فدراسیون پیوند اعضا، از سال94، ورزش را در رشته پتانک و بولینگ ادامه دادم تا موفق به کسب مدال جهانی پتانک و مدال برنز بولینگ در سال2019 شدم. در حال حاضر نایب رئیس هیئت بیماران خاص استان تهران هستم و در هفته چند بار برای تمرین به باشگاه تختی می‌روم. به نظر من وجود چنین فدراسیونی یک راه نجات برای بیماران پیوندی و خاص است. ما با ورزش از انزوا بیرون آمدیم و حالا خودمان را فراتر از آخر خط می‌بینیم.»او تاکنون در رشته بدمینتون چند مدال طلای کشوری کسب کرده است.
کسب 9 مدال خوشرنگ با کلیه اهدایی
«انعام رهبر» هم جزو فوتبالیست‌های این جمع است که 16سال پیش در جست‌وجوی علت سرگیجه‌هایش متوجه می‌شود 70درصد کلیه‌هایش را از دست داده است. پس از چند سال دیالیز شدن به زحمت کلیه‌ای پیدا و سال92 پیوند می‌شود: «به دنبال راه‌حلی برای رهایی از افسردگی ناشی از بیماری و حال ناخوشم بودم که سال95 با فدراسیون پیوند اعضا و بیماران خاص آشنا شدم و چون قبلاً فوتبال بازی می‌کردم و در دوومیدانی استعداد داشتم با همکاری هیئت تهران تمریناتم را شروع کردم. در مسابقات اسپانیا 4مدال نقره و یک برنز و در مسابقات نیوکاسل انگلستان هم 4نقره به دست آوردم. پس از تشکیل تیم‌ملی فوتبال پیوند اعضا عضو این تیم هم شده‌ام و در این حوزه هم فعالیت دارم.»
با وجودیکه بسیاری از افراد حتی ورزشکاران حرفهای بعد از عمل پیوند به سختی به ورزش بازمی‌گردند و از سوی دیگر برخی پزشکان هم در تشویق بیماران پیوند اعضا به ورزش حرفهای تردید دارند، او برای جلب رضایت پزشک معالجش هرکاری از دستش بربیاید، انجام می‌دهد. می‌گوید: «ما با ورزش کردن علاوه بر نشاط و سرزندگی، از دور هم جمع شدن و گپ زدن با کسانی که دغدغه‌های یکسانی با ما دارند روحیه می‌گیریم.»
هزار ورزشکار سازمان‌یافته عضو فدراسیون
فدراسیون بیماران خاص و پیوند اعضا یکی از فدراسیون‌های ورزشی کشور است که زیر نظر وزارت ورزش و جوانان اداره می‌شود. این فدراسیون حدود 14سال پیش با ادغام 2انجمن ورزشی تشکیل شد، اما تا سالها پزشکان، جامعه و حتی بیماران و خانواده‌هایشان نمی‌پذیرفتند که با وجود ابتلا به بیماری‌های خاص یا انجام عمل پیوند عضو میتوانند در سطوح قهرمانی ورزش کنند.
«سید محسن موسوی» دبیر فدراسیون تعریف می‌کند: «در آغاز مسیر خیلی از پزشکان مخالف ورزش این افراد بودند، اما با برنامه‌های فرهنگی و برگزاری جشنواره‌های مختلف تلاش کردیم خانواده‌ها را متقاعد کنیم ورزش در ایجاد روحیه و افزایش نشاط بیماران تأثیر دارد و روند بهبودی آنها را تسریع می‌کند. در این زمینه موفقیت‌هایی به دست آورده‌ایم، اما هنوز هم بیماران زیادی به دلیل باورهای غلط ورزش نمی‌کنند. با این حال 6گروه از بیماران دارای ام‌اس، تالاسمی، دیابت، هموفیل، همودیالیز و پیوند اعضا که تعدادشان در 30هیئت استانی کل کشور حدود 9هزار ورزشکار سازمان‌یافته است، عضو فدراسیون پیوند اعضا هستند. طبق نظر انجمن پزشکی فدراسیون به دلیل شرایط خاص بدنی این افراد 14رشته ورزشی مانند بدمینتون، شنا، دوومیدانی، تنیس روی میز، پتانک، پدل، اسکواش و... را برایشان انتخاب کرده‌ایم تا هم ورزش کنند و هم در ادامه راه دچار مشکل نشوند.»
ایستادن بر سکوی سومی جهان در 2019
«تا قبل از کرونا ما می‌توانستیم تمریناتمان را به‌صورت عادی دنبال کنیم، هرسال 12دوره مسابقات قهرمانی کشور برای همه گروه‌ها، زنان و مردان، برگزار می‌شود و هر 2 سال یکبار در مسابقات جهانی پیوند اعضا شرکت می‌کنیم که در آخرین دوره این مسابقات در سال2019 در نیوکاسل انگلستان با 44ورزشکار موفق به کسب رتبه سوم دنیا شدیم و به‌طور کلی بچه‌ها در رشته‌های دارت و پتانک موفق عمل کرده‌اند.»
موسوی با بیان این جملات ادامه می‌دهد: «افراد با حداقل 18سال سن میتوانند عضو فدراسیون شده و از همه خدمات و رویدادهای رایگان، از برگزاری مسابقات، اردوها، کلاسهای آموزشی، مشاوره‌های پزشکی، استعدادیابی و... استفاده کنند. اعضای هیئت تهران از امکانات ورزشگاه تختی استفاده می‌کنند و به حسب ضرورت هرفضای ورزشی را که نیاز باشد سعی می‌کنیم برای ورزشکاران مهیا کنیم، اما متأسفانه از نظر سرانه زمین ورزشی برای ورزشکاران دچار مشکل هستیم و در حال پیگیری برای رفع این معضل هستیم.» به گفته موسوی، علاقه‌مندان برای عضویت در فدراسیون به بلوار نلسون ماندلا، بالاتر از اسفندیار، خیابان انصاری، پلاک6 مراجعه کنند.
نظر شما