اهالی فرهنگ و ادب می‌دانستند که او در حال نوشتن یک رمان است. رمانی که آن قدر به طول انجامید که کم‌کم داشت همه را ناامید می‌کرد. اما بیست و یکمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران محل رونمایی جدیدترین رمان امیرخانی بود.
نام این رمان هم کمی عجیب و غریب به‌نظر می‌رسد: بیوتن!«بیوتن» در 500 صفحه و در 8فصل با همت انتشارات علم هم اکنون در ماه دوم انتشار به چاپ دوم رسیده و بازار کتاب امسال را به تنهایی تکان داده است. با اینکه کتاب، کتاب جدیدی است اما یافتن چهار منتقد که آن را خوانده باشند، کار چندان سختی نبود.
احمد دهقان(*****)
به قول دهقان اکنون در دوره‌ای از ادبیات هستیم که رمان‌های حجیم کمتر نوشته می‌شوند. به‌نظر او «بیوتن» رمانی است که برای مخاطب خاص جالب توجه است و این کتاب تنها یک داستان گویی صرف نیست:«نویسنده خواسته در این کتاب به سؤال‌های ذهنی خواننده این دوره توجه کند و همین باعث شده است که بیوتن بیش از یک رمان ظاهر شود. »نویسنده مجموعه «من قاتل پسرتان هستم» در ادامه نظر خودش درباره آخرین اثر امیرخانی می‌گوید:«اغلب سؤالات جامعه امروز ما، حول مسائل مذهبی می‌چرخد. خواننده امروزی دنبال دیدن جایگاه مذهب در زندگی است و این رمان می‌خواهد با خواننده همنوا بشود و سؤالات ذهنی او را کنکاش کند، حتی در جامعه آمریکا. »
علی الله سلیمی(*****)
سلیمی معتقد است که « بیوتن» همانند کارهای قبلی امیرخانی، ادبیات خاص خودش را دارد؛ اما خواسته‌های خواننده‌های قبلی را برآورده نمی‌کند:«کار قبلی توقع خوانندگان را بالا برد، اما این اثر ویژگی خاصی که دارد این است که سهل‌الوصول نیست. یعنی به این راحتی خواننده نمی‌تواند آن را هضم کند. دیرفهمی این کتاب طبقه متوسط را ارضا نمی‌کند. »علی الله سلیمی نیاز به مراجعه مکرر خواننده به ارجاعات بیرونی را یکی از ویژگی‌های این کتاب می‌داند و ادامه می‌دهد:«آن‌هایی که کتاب‌های قبلی این نویسنده را خوانده باشند می‌توانند این رمان را هم بفهمند. »
مهدی یزدانی خرم(***)
یزدانی خرم سوژه « بیوتن» را سوژه‌ای جسورانه می‌داند که در واقع گویای مشخصه نویسنده اثر است:«نویسنده خواسته با نگاهی تجربی به یک مکان خاص، که همان آمریکاست، مفاهیم جدید ارزشی را به وجود بیاورد. »مهدی یزدانی خرم ضدیت با آمریکا و مفهوم آن را تلاش اصلی کار امیرخانی – مانند بقیه کارهای او – می‌شمارد و در یک مورد ویژگی « بیوتن» می‌گوید:«در این اثر شاهد بازی‌های زبانی هستیم و اصولا یک جور شخصیت پردازی خشک، فارغ از همذات پنداری را در کار می‌بینیم که به نحوی باعث برجستگی کار شده است.»
ابراهیم زاهدی مطلق(*****)
«خصلت اصلی این رمان ایرانی و دینی بودنش است. نوگرایی، کارهای مدرن و زبان عجیبی دارد. اما این مرحله دوم کتاب است. »زاهدی مطلق مرحله اول این اثر را داشتن هویت می‌داند:«با وجود اینکه این کتاب در آمریکا می‌گذرد، کاملا ایرانی و دینی است و مشخص است که نویسنده کاملا دارای طرح است و با برنامه و قدم به قدم حرکت می‌کند. »
