مدت زمان زیادی از این جمله مشهور چرچیل سیاستمدار بنام انگلیسی می‌گذرد و از آن زمان تاکنون غربیان این جمله را سرلوحه تحرکات سیاسی خود در جهان به خصوص در میان کشورهای خاورمیانه قرار داده اند. انگلستان و دیگر کشورهای غربی همچنان سیاست منفعت طلبانه را عامل پیشبرد اهداف خود در کشورهای در حال توسعه در نظر گرفته‌اند. حتی هنگامی که گوردون براون نخست وزیر انگلستان طی سفر اخیر خود به هندوستان از روابط متقابل و همکاری دوجانبه سخن به میان آورد هیچ یک از سیاستمداران بر این گمان نبودند که میراث دار استعمار انگلستان لحظه‌ای از اندرزهای پیر دیپلماسی کشورش تخطی کرده باشد چرا که حتی در این همکاری دوجانبه هم منفعتی قابل توجه برای آنها پنهان بود. اعراب نیز همانند هندوستان در سالهای اخیر صرفا بنا به مصلحت مورد توجه کشورهای غربی به خصوص ایالات متحده آمریکا و انگلستان قرار گرفته‌اند و در این میان چه بهانه‌ای بهتر از نفت می تواند آمریکاییان و همتایان غربی آنها را به خاورمیانه روانه کند. طی دهه های گذشته صرفا این ذخایر کلان نفتی بوده اند که مهم ترین دستاویز غرب برای حضور در کشورهای عربی کرانه خلیج فارس شده اند و تامین امنیت و آرامش منطقه خلیج فارس تنها وسیله ای است که می تواند در توجیه استقرار نیروهای نظامی و پایگاه های گستره در این کشورها آنها را به چاه های نفت عربی برساند. پیش بینی می شود طی 14 سال آینده درآمد نفتی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس به بیش از 6.2 تریلیون دلار برسد در حالی که هم اکنون بازار نفتی عراق خود به تنهایی دارای ارزشی بالغ بر 40 تریلیون دلار است. 20 ملیارد دلار نفتی عربی سرازیر به بازار تسلیحات آمریکا هم بیش از پیش ساکنان ینگه دنیا رابه سوی خلیج فارس می‌کشاند. در این میان اعراب که در سالهای اخیر به قابلیتهای بالقوه خود در عرصه های مختلف اقتصادی پی برده‌اند هیچگاه در پی آن نبوده‌اند که راهکارهای اقتصادی خود را وارد سیاست کنند. اوج بی اعتنایی اعراب به سیاست های مداخله‌جویانه آمریکاییان در زمان دعوت رسمی از محمود احمدی نژاد رییس جمهوری ایران برای شرکت در اجلاس سران کشورهای عربی منطقه خلیج فارس در دوحه به رغم تمامی مخالفت ها و نگرانی‌های هم پیمانان غربی انجام گرفت. این اقدام اعراب گواهی بر آن بود که این روزها آنچه که بیش از هر امری برای آنها اهمیت دارد تامین امنیت و ثبات نسبی منطقه است ولو این موضوع به قیمت پشت کردن به بزرگ ترین قدرت سیاسی و اقتصادی جهان باشد. اگرچه شاید در ظاهر قدرت یافتن کشوری نظیر ایران با دستیابی به آخرین فناوری های روز برای مردمان عرب آب‌های خلیج فارس نگران کننده و همراه با دغدغه‌های فراوانی باشد ولیکن آنها با روندی تدریجی دریافته‌اند که در سال های اخیر حضور بیشتر نیروهای آمریکایی در عراق و دیگر کشورهای عربی به بهانه تقابل با تحرکات هسته‌ای ایران تهدیدی بسیار خطرناک تر از قدرت نوپای ایران خواهد بود. آنچه اعراب از حضور نیروهای آمریکایی در عراق و حمله نظامی به این کشور باید بیاموزند تهدید جدی آمریکا در فروپاشی اتحاد و وحدت یکپارچه سرزمین‌های عربی است که به سبب دنبال کردن منافع غربی تشدید می‌شود. شاید دیگر کم کم زمان آن رسیده باشد که کشورهای غربی به این موضوع اعتراف کنند که بر مبنای دموکراسی تعریف شده از سوی آنها فقط از طریق همکاری متقابل با حقوق و منافع برابر است که می توان مقاصد خود دست یافت نه بازی‌های سیاسی پنهان یک طرفه که درنهایت عاقبتی جز رسوایی و بی‌اعتنایی ندارند.
همشهری امارات به نقل از هفته نامه الجزیره
