البته ما هم به سختي مي‌توانيم در دنياي آنها زندگي كنيم ولي بالاخره تطبيق پيداكردن با طبيعت بايد ساده‌تر از تطبيق پيدا كردن با جهان پلاستيكي باشد. هرچه باشد بشر براي هزاران سال وابسته به طبيعت و از جنس آن زندگي كرده است اما در نيم قرن اخير توانسته جهان دست ساخت خودش را درست كند.
در دانش زيست‌شناسي بخش بزرگي به نام تكامل يا فرگشت وجود دارد كه مدعي است مي‌تواند تمام كنش و واكنش‌هاي موجودات زنده را از راه نياز به تطبيق با محيط شرح دهد. اساتيد درس تكامل، سر كلاس‌هاي دبيرستان به دانش‌آموزان مي‌گويند كه چطور موجودات زنده مختلف براي اينكه بتوانند در شرايط سخت محيط زندگي خود دوام بياورند دچار نوعي انتخاب طبيعي شدند و تنها آنهايي كه مي‌توانستند زنده بمانند به حيات خود ادامه دادند. تمام درس‌هاي بعدي دانشگاه هم بر همين محور استوار است كه وقتي شرايط عوض مي‌شود و سرما و گرما به هم مي‌خورد يا شهاب‌سنگي به زمين برخورد مي‌كند و آتش و دود بلند مي‌شود موجودات بدون اينكه خودشان بفهمند دچار تكامل مي‌شوند؛ يعني خودشان هم نمي‌فهمند كه نسل به نسل به دوران يخبندان بيشتر عادت مي‌كنند و پوستشان و دندان‌هايشان تغيير مي‌كند. همين اتفاقات بودند كه باعث شدند موجودات زنده از پرنده‌ها و ماهي‌ها بتوانند به بقاي خود ادامه دهند.
شايد ما هم در حال تكامل هستيم. دنياي اطراف ما در حال تغيير است. دماي هوا بيشتر مي‌شود و از دوراني كه برف‌هاي ضخيم روي زمين را مي‌پوشاند، گذشته است. در عوض آلودگي هوا بيشتر شده و موادي در هواي شهر‌ها شناور است كه قبلا در قوطي‌هاي مواد شيميايي نگهداري مي‌شد. بارندگي هم آنها را پاك نمي‌كند و با گذشت يك روز از آخرين باران، هوا دوباره پر از عناصر شيميايي مي‌شود. خارج از شهر‌ها هم اتفاقات ديگر مي‌افتد. منابع آب هم ديگر خلوص گذشته را ندارد و آلوده‌شدن آب‌هاي سطحي و خالي‌شدن منابع عميق باعث شده است كه آب را با لوله و كانال از جايي به جاي ديگر منتقل كنيم. سم‌ها و كود‌هاي شيميايي كه در كشاورزي استفاده مي‌شود هم بر زيست‌بوم مناطق روستايي تأثير گذاشته است. يك پاسخ براي اينكه چرا هنوز در ازاي اين تغييرات، منقرض نشده‌ايم اين است كه اين تغييرات كوچك و آرام هستند، براي همين نتوانسته‌اند روي روند زندگي ما تأثير بگذارند اما يك پاسخ ديگر هم مي‌شود پيدا كرد كه واقعا جا دارد دانشمندان روي آن تحقيق كنند. شايد ما هم همزمان با اين تغييرات اندك آب و هوايي در حال دگرگوني باشيم. همين روز‌هايي كه آلودگي هوا در حال جولان‌دادن است خيلي از شهرنشينان زندگي عادي و روزمره خود را ادامه مي‌دهند و در شرايط هشدار به اندازه روز‌هاي قبل سيگار دود مي‌كنند. ممكن است ما هم به آرامي در حال تكامل باشيم و بتوانيم همزمان با دنيايي كه خود در حال شكل دادن و در عين حال خراب‌كردنش هستيم به بقا ادامه دهيم.
نظر شما