در واقع نه‌تنها در پي اين نيستند كه بدانند از اين گوشي‌ها چه استفاده‌هايي مي‌توان كرد كه همان استفاده‌هاي واضح را هم جدي نمي‌گيرند. بارها شده در مترو ديده‌ام كسي كه نشسته و با گوشي‌اش گرم بازي است ناگهان مچ دستش را برمي‌گرداند تا ببيند ساعت چند است. بله، آدم‌ها حواسشان نيست كه گوشي همراهشان ساعت دارد و ساعت جلوي چشمشان است وگرنه اصلا نياز نداشتند هر روز ساعت به مچ دستشان ببندند.
سال‌ها پيش اگر دايي يا عمه، خانه نو خريده بود و خانه شما مهمان بود، بايد يك تكه كاغذ از دفتر يكي از بچه‌ها مي‌كنديد و آدرس و تلفن خانه جديد را يادداشت مي‌كرديد و در راه هم چندين بار از رهگذرها آدرس مي‌پرسيديد و حتي به آن دايي يا عمه از تلفن عمومي زنگ مي‌زديد تا راه را بيابيد. الان كافي است گوشي همراهتان يك نقشه و مسيرياب خوب داشته باشد، نقشه را پيش روي آن فاميل نوخانه باز مي‌كنيد و او بعد از يافتن خانه‌اش نقشه را لمس مي‌كند و خانه را علامت مي‌گذارد. وقت رفتن به خانه او نه‌تنها آن نرم‌افزار راه را به شما نشان خواهد داد كه اگر به قدر كافي خوب طراحي شده باشد، كم‌ترافيك‌ترين راه همان ساعت را به شما نشان مي‌دهد.
چند وقت پيش دوستي مي‌پرسيد كسي را سراغ نداري كه روسي بلد باشد؟ پرسيدم براي چه؟ گفت يك بسته شكلات از روسيه برايم هديه آورده‌اند و چون همسرم به بادام زميني حساسيت دارد، مي‌خواهم بدانم اگر بادام زميني دارد بازش نكنم و بدهم به كسي ديگر اما 2هفته است كسي را نيافته‌ام كه بتواند روي بسته را بخواند. پرسيدم اگر روي بسته انگليسي نوشته بود كارت را راه مي‌انداخت؟ گفت بله. گوشي‌اش را گرفتم و نرم‌افزاري را كه مخصوص خواندن تابلوهاي چيني، ژاپني، روسي، انگليسي، آلماني، فرانسوي و ايتاليايي است برايش روي گوشي‌اش ريختم. كار خيلي ساده است؛ نرم‌افزار را باز مي‌كنيد و دوربين گوشي را روي تابلو مي‌گيريد، برايتان به انگليسي ترجمه مي‌كند. در اين مورد خاص با بسته شكلات مثل تابلو رفتار كرديم و مشكل حل شد.
نظر شما