براساس گزارش تايم، اين منطقه كه كمتر از دو ساعت با شهر سالت‌ليك فاصله دارد، منطقه‌اي كاملا مسطح و سخت است و در هيچ‌نقطه‌اي از جهان به اندازه اين دشت‌هاي هموار ركورد سرعت مطلق به ثبت نرسيده‌است.
سر مالكوم كمپل اولين فردي بود كه در سال 1935 ركورد سرعت زميني را شكست و به اولين انساني تبديل شد كه توانسته با سرعت 482 كيلومتر بر ساعت رانندگي كند. ركورد سرعت 965 كيلومتر بر ساعت نيز تا سال 1970 شكسته شد.
خودروي بيوك تغيير شكل‌داده شده مدل 1952 با ركورد سرعت 266.72 كيلومتر بر ساعت
عكاسي آلماني به نام الكساندر لاير طي 16 سال گذشته به عكاسي از رويداد‌هاي پرسرعتي پرداخته كه در ماه‌هاي خشك سال، يعني ماه‌هاي آگوست و اكتبر در اين منطقه بياباني رخ داده‌اند. هرسال مغزهاي متفكر ماشين‌سازي و عشق سرعت‌ها از سرتاسر جهان به اين منطقه مي‌آيند تا با هرچه سريعتر راندن موتورها،خودروها و هر نوع وسيله نقليه ديگري، نام خود را به كتاب ركورد‌هاي سرعت بيافزايند.
لاير منظره‌اي را كه هرسال ركورد‌هاي جديد سرعت در آن به ثبت مي‌رسد، متفاوت از هرجاي ديگر جهان توصيف مي‌كند، منظره‌اي كاملا متفاوت از هرجاي ديگري،گويي در جهان ديگري قدم گذاشته‌ايد. مسير حركت خودروها سفيد به رنگ برف است، اما حرارت در آن بي‌داد مي‌كند. سطح نمكين مسيرها نيز گاهي ترد و شكننده و گاهي چسبناك مي‌شود.
خودروي استريم‌لاينر با سرعت بالاي 482 كيلومتر بر ساعت
به گفته افرادي كه براي ركورد‌شكني در زمينه سرعت به اين منطقه مي‌آيند، براي برنده شدن در بونويل بايد با عناصر طبيعت دست و پنجه نرم كرد. والري تامسون دارنده 6 ركورد سرعت زميني در بخش موتورسواري مي‌گويد بودن در اين منطقه مانند حضور در ماه است. اينجا جهاني كاملا متفاوت است، آرام و و مدور، و تنها طولاني بودن فواصل است كه در ميدان ديد انسان محدوديت ايجاد مي‌كند. در يك روز عادي در بونويل ممكن است شرايط سخت و دشوار متعددي پيش آيد، حرارت طاقت‌فرسا، باران سيل‌آسايي كه بستر نمكين دشت را به سطحي خميري تبديل مي‌كند و شب‌هاي منجمد‌كننده كه نفس كشيدن در آن دشوار است. به گفته تامپسون اين منطقه آرام و در عين حال بي‌رحم است.
با اين همه اين دشت‌هاي نمكي درحال ناپديد شدن هستند از اين رو عاشقان ركورد سرعت مسابقه‌اي تنگاتنگ با زمان را در پيش دارند. طي دو سال گذشته شرايط گل‌آلود و كمبود نمك منجر به متوقف شدن بزرگترين رويداد‌هاي سرعت در جهان شده‌است و پرسش اصلي اينجاست كه آيا استخراج بي‌رويه نمك منجر به از دست رفتن نمك‌هاي اين منطقه شده‌است يا شرايط آب و هوايي.
دشت‌هاي نمكي اين منطقه درحدود يك قرن پيش وسعتي بيش از 40 هزار هكتار داشتند اما امروز كمتر از يك سوم اين وسعت را اشغال كرده‌اند و مسير مسابقه‌اي كه زماني 20 كيلومتر طول داشت اكنون تنها 11 كيلومتر امتداد دارد.
نظر شما