به گزارش ايسنا؛ ساعد مشکی، گرافیست و از شاگردان مرتضی ممیز ظهار کرد: کارهای این نمایشگاه از دفتر اتودهای آقای ممیز هستند که شامل طرح پوسترها و آرم‌ها می‌شود که به‌خوبی شیوه‌ی فکر او را نشان می‌دهند، این مسیر فکری برای نسل دهه 40 آشنا است.
وی ادامه داد: بنیاد ممیز هر سال از یک طراح خارجی که تقریبا هم‌نسل ممیز باشد، دعوت می‌کند و امسال آقای «پیپو» را دعوت کرد. البته در این دعوت‌ها به‌دنبال ویژگی کاری مشترک یا دلیل خاصی نیست و همچنین یک طراح ایرانی هم هر سال در نمایشگاه حضور دارد که امسال ابراهیم حقیقی در بخش ایرانی، کارهای خود را به‌نمایش گذاشته است.
او درباره‌ی اهمیت تغییر در گرافیک بیان کرد: مطمئناً گرافیک در ایران تغییراتی کرده و اگر تغییر نکرده بود، باید به حال خود گریه می‌کردیم؛ اما درباره تأثیرات طراحان باید 30 سال دیگر قضاوت کنیم. ما در حال حاضر درباره‌ی طراحان دهه 40 قضاوت می‌کنیم که افرادی بسیار تأثیرگذاری بوده‌اند؛ اما باید قبول کرد که نمی‌توانیم قضاوت درستی درباره‌ی آثار حال حاضر داشته باشیم.
مجید عقیلی، طراح گرافیک و مدرس دانشگاه نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: جدا از فضای آموزشی که ما برای گرافیک در شهر اصفهان داریم، بحث معرفی آثار و نوع نگاه کردن و این‌که یک هنرجو با طراحان و آثار آن‌ها آشنا شود و شیوه‌ی کار کردن متفاوت را ببینند، نیز مطرح است.
وی ادامه داد: سعی می‌کنیم تمرکززدایی کنیم و اتفاقاتی را که در تهران رخ می‌دهد، در اصفهان نیز داشته باشیم و از این فرصت استفاده کنیم و درباره‌ی طراحان جهانی نیز که بنا به دلایلی دعوت می‌شوند صرفا یک حضور فیزیکی برای بازدید از شهر نداشته باشند، بلکه کارهای‌شان را بیاوریم و تحلیل کنیم، این حرکتی است که دوستان ما در فضای آموزشی انجام می‌دهند که این نمایشگاه‌ها نیز به آن‌ها کمک می‌کند.
او افزود: در این نمایشگاه از ابراهیم حقیقی 70 پوستر و 100 نشانه، از کاری پیپو 80 پوستر و اتودهایی از مرتضی ممیز به‌نمایش گذاشته شده است.
عقیلی درباره‌ی مرتضی ممیز نیز گفت: لقب «پدر هنر گرافیک ایران» را یکی از اساتید پیشنهاد و یک‌بار ایشان را با این لقب صدا کرد؛ ولی این به این معنا نیست که ممیز از بقیه جلوتر بوده، او جز پیشکسوتان است؛ اما قبل از ممیز محمد بهرامی بوده، اما کسی به‌اندازه مرتضی ممیز تا امروز برای گرافیک ایران پدری نکرده است. این‌که محصل‌های بی‌شماری داشته باشد، دوستان خارجی خود را به ایران بیاورد، نمایشگاه‌های بزرگی داشته باشد و بینال‌ها را برگزار کند، همه‌ی این‌ها نوعی پدری کردن برای گرافیک ایران بود و به این دلیل، این لقب را گرفت.
انوشیروان ممیز نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: این نمایشگاه همزمان با دهمین سالگرد درگذشت مرتضی ممیز در آذرماه سال 93 با حضور طراحی از فنلاند که از دوستان مرتضی ممیز است، برگزار شد. پوسترهای این طراح، اتودهای مرتضی ممیز است که در دفتری نگه می‌داشت و پوسترها و نشانه‌های ابراهیم حقیقی در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شد. این نمایشگاهی که در حال حاضر در اصفهان برگزار شده و همان کارها در این نمایشگاه نیز ارائه شده است.
وی ادامه داد: دو سال است که این کار را انجام می‌دهیم و خوشحال می‌شویم بتوانیم این کار را با همکاری کسانی مانند مشکی، حقیقی و فرهادی ادامه دهیم، چون این، کاری گروهی است.
ممیز اظهار کرد: خوشحالیم که این نمایشگاه در شهرستان‌ها هم برگزار شد و به تهران ختم نشد، چون هر کدام از شهرستان‌ها با توجه به دانشکده‌های هنری که دارند از توان بسیار بالایی برخوردارند و می‌توانند هر کدام میزبان چنین رویدادهایی باشند، بخصوص اصفهان که هم شهر خیلی مهمی است و هم موزه درجه یکی دارد و بهتر است این نمایشگاه‌ها در شهرستان‌ها بویژه شهرهای بزرگ برگزار شود.
او درباره‌ی کار و زندگی پدرش افزود: کارها خیلی ساده و منظم هستند. ایشان نه‌تنها در کار، بلکه در زندگی هم نظم خاصی داشت و طراحان گرافیک باید به این نظم و سادگی در کارها توجه کنند تا سریع با مخاطب ارتباط برقرار کنند.
ممیز افزود: پدرم اعتقادی به لقب «پدر گرافیک ایران» نداشت و بیشتر به درست کار کردن فکر می‌کرد.
به گزارش ایسنا آثار مرتضی ممیز، ابراهیم حقیقی و کاری پیپو از 23 اردیبهشت تا 23 خردادماه در موزه هنرهای معاصر اصفهان به‌نمایش گذاشته شده است.
نظر شما