این سخن آشنایی است که مسئول سابق همواره بعد از برکناری یا استعفا یا تغییر و جابه‌جایی اعلام می‌کند که افشاگری خواهد کرد.البته این افشاگری‌ها هیچ‌گاه انجام نمی‌شود و حرف‌های ناگفته مذکور به بایگانی حافظه‌ها سپرده خواهد شد. دلیل این موضوع مشخص است. اگر قرار باشد افشاگری صورت گیرد لابد در آن سوی ماجرا نیز حرف‌های ناگفته‌ای وجود دارد که افشا شود؛ چه‌اینکه در همین ماجرای اخیر، ارگان دولت تهدید کرده بود که مافیای واردات دارو در وزارت بهداشت نفوذ کرده بود و این سخنی آشکار با این پیام بود که درصورت افشاگری یا بیان حرف‌هایی که نباید گفته شود عوامل مافیای مذکور معرفی شده و با آنها برخورد خواهد شد.
در این میان آنچه به آن توجهی نمی‌شود حقوق عمومی و حق مسلم مردم مبنی بر دانستن واقعیت‌هاست. اینچنین می‌شود که نه کسی می‌داند چرا آن وزیری که تا دیروز نمره 20 کابینه را از دولت گرفته بود به ناگهان برکنار می‌شود و جای خود را به کسی می‌دهد که در نخستین جلسه عمومی‌اش نسبت به نشستن بر این جایگاه ابراز ناخوشی می‌کند و نه کسی می‌داند که چرا وزیران دیگری به ناگاه برکنار شدند و یک کلمه در مورد آن توضیح داده نشد جز آنکه از زبان سخنگوی دولت به‌نظریه جوهری ملاصدرا مبنی بر متغیر بودن ذات همه‌‌چیز استناد می‌شود!
اکنون باید به نمایندگی از بیماران دردمندی که ماه‌هاست با مشکلاتی نظیر کمبود و گرانی دارو و عدم‌تخصیص اعتبارات بخش بهداشت و سلامت و اعطای آن بودجه به وزارت راه وشهرسازی دست به گریبان هستند و به نمایندگی از مردمی که با انواع و اقسام مشکلات در سیستم درمانی و به‌ویژه بیمارستان‌های دولتی سروکار دارند به وزیر سابق بهداشت گفت: لطفا افشا کنید ناگفته‌های خود را! وگرنه مردم اینگونه قضاوت خواهند کرد که این تهدیدها نیز برای کسب امتیازهای دیگری در مناصب دیگری است و نفعی از آن عاید مردم و بیماران نمی‌شود.
خانم دستجردی! آیا بالاتر از سیاهی رنگی هست؟ از چه هراس دارید که حرف‌های ناگفته خود را نمی‌گویید و آن را به زمانی دیگر احاله می‌دهید؟ اگر تا دیروز مشکلتان این بود که با بیان حرف‌های صریح خود درباره مشکلات نظام درمان ممکن است خللی در برنامه‌های دولت وارد شود اینک که مسئولیتی ندارید و جز مردم در قبال هیچ‌کس مسئولیت و نگرانی ندارید چرا مدارا می‌کنید؟
بهتر است مشکلات متعدد حوزه بهداشت و سلامت به صراحت با مسئولان و نمایندگان مجلس و افکار عمومی در میان گذاشته شود تا برای آن راه‌حلی اساسی پیدا شود.
خانم دستجردی کدام مصلحت بالاتر از سلامت و تندرستی مردمانی است که در کشور شما زندگی می‌کنند؟ آیا بیان مشکلات حوزه بهداشت و سلامت نیز مشکلی دارد که از بیان آنها ابا دارید؟ بهتر است بدانید که مردم حتی پیش از آنکه شما و یا دیگران درباره این مسائل و مشکلات بخواهید افشاگری کنید آنها را با پوست و گوشت و استخوان خود درک کرده‌اند و به‌طور روزمره با آن سر و کار دارند. ناگفته‌های نظام بهداشتی کشور در دل مردمی است که هر روز با معضلات بی‌نظیر مواجه هستند.
