آیت‌الله تهرانی نگران وضعیت سیاسی کشور بود؛ او از امام حسین پاداش گرفت

مصطفی پورمحمدی در گفتگو با همشهری‌آنلاین درباره ارتحال آیت الله مجتبی تهرانی گفت: آیت الله تهرانی نسبت به حضرت امام حسین (ع) فوق العاده دلبسته و وابسته بودند و می‌گفتند هر چه دارم از امام حسین و عشق و تعلق خاطر به ایشان است. تمام وجودشان را تا آخر عمر برای امام حسین (ع) گذاشتند تا جایی که زمانی که در بستر بیماری بودند و کمی بهبود پیدا کردند مصادف بود با دهه محرم که خواستار مرخصی شدند. با صدای ضعیف و نحیف بالای منبر رفتند و در مجلس امام حسین (ع) ادای وظیفه کردند و پاداشش را از امام حسین (ع) گرفتند و شب اربعین رحلت فرمودند و حتما مورد رحمت امام قرار می‌گیرند.

وی ادامه داد: آیت الله تهرانی عابدی زاهد و زمان شناس بودند. ایشان برای مردم به ویژه جوانان که پناهگاه می‌خواهند تا از‌ آن سیراب شوند مامن‌ترین پناهگاه بود. تازه زمان بهره‌برداری از حضور ایشان و فرمایشاتشان فرا رسیده بود که دست تقدیر ما را از وی محروم کرد.

رئیس سازمان بازرسی کل کشور افزود: وقتی یک عالم دین شناسی از دنیا برود رخنه‌ای ایجاد می‌شود که به هیچ عنوان نمی‌توان جای آن را پر کرد. وفات آیت الله تهرانی نیز چنین وضعیتی را ایجاد می‌کند و نمی‌توان جای ایشان را پر کرد. عالمی بود که وجودش نافع بود، برکت زا بود. وقتی با ایشان می‌نشتسی احساس می‌کردی که خدا حاضر است. با یک انسان ذاکر روبرو می‌شدی. مجلس ایشان مجلس دعا و ذکر بود. مجلس یاد خدا و توجه به دین بود. ایشان عمیقا دین شناس بود و از ظواهر دنیا سخت گریزان بود.

پورمحمدی ادامه داد: از مطرح شدن فراری بود و با اینکه شخصیت کاملا سیاسی و اجتماعی داشت و صاحب نظر بود و نظریه پرداز اما به شدت از ظاهر شدن و مطرح شدن گریزان بود. او بحق عالم ربانی بود.

وی افزود: آیت الله تهرانی را سال‌ها پیش برای اولین بار دیدم که شاید دو دهه از آن زمان می‌گذرد. آیت الله تهرانی در آخرین روزهای عمرشان هم همانی بودند که روز اول ایشان را ملاقات کردم. در تمام طول عمر زاهد، دیندار و اخلاق‌مدار بودند. آخرین بار چند روز پیش در بیمارستان به ملاقات ایشان رفتم. تعلقاتشان به دنیا صفر بود اما نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی کشور اضظراب و نگرانی داشتند. آیت الله تهرانی بیان می‌کردند که نگران شرایط کشور هستند.

پورمحمدی در پایان این گفتگو به همشهری آنلاین گفت: ما در ابتدای سیراب شدن از این چشمه‌سار گوارای ایشان بودیم که دست تقدیر الهی ایشان را از جامعه اسلامی گرفت. امیدوارم شاگردان ایشان بتوانند راه این انسان شریف را ادامه دهند.