فرمان معظم‌له فراگیر، بسیط و دربرگیرنده کلیه سطوح و اجزاء نظام اعم از مردم، قوای سه‌گانه و سایر ارکان مستقر در درون حکومت است، اینک از این زاویه روابط مجلس یا قوه مقننه با دولت را تحلیل و بررسی خواهیم نمود. تأثیراتی را که تعامل و همکاری این دو قوه با حفظ حیطه اختیارات هرکدام برای تحقق اتحاد ملی خواهد داشت، عبارتند از:
1 – کنار گذاشتن اختلافات و نقاط تفرقه‌انگیزی که بر روند کارآیی هر دو قوه اثر منفی دارد و نیروی آنها را به تحلیل برده و قهراً موجب انشقاق و دودستگی در سطح جامعه و در نتیجه لطمه به اتحاد ملی می‌گردد.
متأسفانه عده‌ای که نه صلاح دولت و نه موفقیت مجلس را در سر می‌پرورانند، با طرح موضوعات حاشیه‌ای و جزئی با تشدید اختلافات بین دو قوه مذکور امکان خدمتگزاری و پرداختن به اولویت‌های مهم جامعه از جمله تورم، بیکاری، فساد اقتصادی و معضلات فرهنگی را از آنها سلب نموده و با طرفداری به ظاهر جانبدارانه هر دو قوه را در نزد افکار عمومی تخریب و تضعیف می‌نمایند.
2 – اگر بپذیریم ناکارآمدی حکومت و ترویج باور عمومی مبنی بر این‌که ارکان نظام از حل مشکلات و تأمین مطالبات شهروندان خود عاجز است موجب واگرایی، یأس، ناامیدی، از بین رفتن تعصب ملی، میل به بیگانه یا ناجی موهوم خارج از مرزها و در نتیجه حذف پشتوانه مردمی نظام خواهد گردید آنگاه می‌پذیریم درصورتی‌که مجلس و دولت نتوانند برای حفظ منافع ملی، حل مشکلات اصلی و عبور دادن کشور از بن‌بست‌ها و مشکلات با یکدیگر تعامل سازنده و منسجم داشته باشند این خطر عینیت خواهد یافت و عملاً سلب اعتماد و یأس به آینده در یک ملت بزرگ‌ترین تهدید بر اتحاد ملی خواهد بود، این شوخی سیاسی که بعضاً گفته می‌شود، تریبون مجالس قانونگذاری، محل ایراد گرفتن دولت‌هاست، درصورتی‌که تبدیل به یک رویه و فرهنگ شود و دو قوه مؤثر را که حکم تیغه‌های قیچی را دارند، در خیل موضوعات انحرافی، فرعی و سطحی غرق نماید آنگاه باید منتظر تبخیر عرق ملی و وفاداری به کشور و حکومت باشیم.
طبعاً آنچه در این میان از قلم خواهد افتاد سعادت و بهروزی ملت و آسایش مردم خواهد بود.
3 – همواره تجربه گردیده هرگاه بین قوای سه‌گانه تفرقه ایجاد گردد و در نزاع و ناهماهنگی با یکدیگر قرار گیرند، مخالفان و دشمنان داخلی و خارجی جان تازه گرفته، تجدید سازمان نموده و فعالیت‌های خود را از قبیل ایجاد نزاع‌ها و تفرقه‌های قومی، ایجاد تنش و درگیری بین نیروهای فعال سیاسی، به‌وجود آوردن اختلافات موهوم مذهبی و ترویج شایعات را تشدید نموده و عملاً ارکان اتحاد ملی را کم‌رنگ و بی‌اهمیت خواهند نمود.
برعکس انسجام و روابط سازنده قوای سه‌گانه موجب امید و نشاط در بین مردم و یأس و ناامیدی در بین مخالفان خارجی و داخلی خواهد گردید.
4 – مجلس و دولت به‌عنوان مهندسان و طراحان نظام در بعد قانونگذاری و اجرا با آسیب‌شناسی نقاطی که تهدیدکننده اتحاد ملی می‌باشد، خواهند توانست ضمن وضع قوانین مؤثر، روند نظارتی خود را تشدید و در عین حفظ اختیارات و مواضع اصولی خود، سیاست‌هایی را به اجرا گذارند که ضمانت‌کننده اتحاد ملی و انسجام اسلامی باشد.
*نماینده مجلس
